yorgundum beyler. daha birinci sınifa bile gitmiyordum ama yorgundum. oyle ki bu yorgunluk tecrubelerimden ileri gelmiyordu aslinda. beni yoran once hislerim, sonra dusuncelerimdi. misal o zamanlar sunu dusunurdum. tek basima yaptigim yuruyuslerde yahut annem beni firina, markete gonderdigi zaman evime dogru baktigimda artik evimi goremezdim. evimi cevreleyen yollar, agaclar ve kasvetli binalar vardi. bende sunu dusunurdum o zamanlar. acaba ben gidince annem babam ve evim yok mu oluyordu. ben oraya gidince mi onlar var oluyordu. ve onlarin bu durumu bilip bana soylememe ihtimalini dusunurdum. bana varcilik oynuyor olabilirlerdi. zihinsel tecrubelerimden sonra su yargiya varmistim artik. boyle bir sey olsa bile bana asla olmadiklarini, benim onlari yarattigimi soylemeyeceklerdi. zekiydim beyler. cok zekiydim. anneme komsular, yasli teyzeler bu cocuk ileride cumhurbaskani olacak diyorlardi. o zaman zeki oldugumu dusunmuyordum elbette. ama buradan, oldugum yerden geriye dogru baktigimda o cocugun zeki biri oldugunu, yasitlarindan cok farkli oldugunu gorebiliyorum.
insanlar iyi analiz eder beyler. insanlara sakin aptallarmis gibi bakmayin. cogu cok akillidir. o yasli teyzeler komsu ev kadinlari siradan olmadigimi nasil farkettiklerini dusundugumde ve sonradan edindigim tecrubelerlede bu yargiya rahatlikla varabiliyorum. insanlar aslinda iyi birer gozlemcidir. anlatimimin disinda nacizane bir sey soylemek istiyorum. Zekada manipule edilebilir. insanlari manipule etmekten korkmayin beyler. insanlarla cocuk gibi oynayabilirsiniz. yalniz birseyden korkun, kendinizide manipule edebilirsiniz, hemde istemeden. daha onumuzde zaman var. bunlari ara ara anlatirim size, acarimda.
beni cagiran o ruha dogru yurumeye basladim bende. annemden izin alma gibi bir derdim yoktu. disariya cikmak istedigimde kapiyi acip cikabiliyordum. adimlarimi attim bende. ilk katta olan evimizden disari cikmak zor olmuyordu. yavasca dis kapiya geldim. merdivenlerden birer birer inip sokaga ciktim. yasli kadinin penceresine baktim. beyaz perdeler vardi pencerelerini kapayan. ama perdelerin arkasinda oldugunu ve beni gozledigini hissedebiliyordum.
yavasca evde beni cagiran o ruha dogru yurudum, yasli kadin goremiyordu beni artik, benimde bir gozum kapanmisti sanki onun yakinindan uzaklasinca. onun varligiyla yeni kapilar aciliyordu zihnimde, yururken ilk onceleri bunu anlamistim. ondan daha da uzaklasinca kilitli kapilarim oldugunu farkediyordum. onun cevresinde oldugum icin kilitlenmis gibiydi hepsi. daha fazla yurudukce kilitler etkisizlesiyor, kapilar aciliyordu benligimde. yeni gozler kesfediyordum. yurumeye devam ettim.

yasli kadin pesimde bir katil, yasli kadin ardindan kostugum sevgiliydi.

uzaklasirken sokagimdan, acilan kapanan, kilitlenen kapilari dusunurken, ruh bana bu cumleyi fisildamisti.

yasli kadin pesinde bir katil, yasli kadin ardindan kostugun bir sevgiliydi.