alternatif evrende zombi istilasına uğradık

toplasan dinleyen 20 kişi yok amk

tamam beyler dinleyen varmış devam ediyorum

herkes ayrı bir yöne dağıldı ben ve eşimle birlikte arkamızdan gelen yaklaşık 10 kişiyle ara sokaklara girdik önümüzde çıkan ilk eve girip kapıları kitledik. eve girmemiz çok kolay olmuştu çünkü kapı açıktı görebildiğimiz her ev bu durumda terkedilmiş haldeydi herkesin terkettiği bu yerde biz sığınmaya çalışıyorduk etrafta yiyecek varmı umuduyla mutfağı karıştırdık sonuç nafileydi. yine de kimsenin dışarı çıkmaya zütü yemediği için bu gece burda uyuyacaktık bir günde ne olaylar yaşamıştık ve bu son da değildi yarın çok daha zorlu bir gün olacaktı

sabah uyandığımızda saat 9 civarıydı ve birden evde daha az kişi olduğunu fark ettik gece bazı kişiler burdan ayrılmıştı ve kapıda yarı açık konumda kalmıştı bu sorumsuzlar hayatlarımıza mal olabilecek birşey yapmış olmalarına rağmen gitmelerine sevindim. kalanlarla birlikte önce evde kendimiz için korunabileceğimiz bir kaç eşya bulmak için evi aradık mutfaktan bir kaç bıçak masaların ayaklarını kırıp sopa yaparak en azından kendimizi koruyacağımız birşeyler edindik. dışarı çıkmadan önce birbirimize mümkün olduğu kadar yakın kalmayı tembihledik. daha sonra evde bulduğumuz radyoyla frekansları denedik ama hiçbir yayın yoktu. evden çıkıp yola koyulduk. yolda telefonum hala çalışıyo iken arkadaşımı aradım ancak cevap vermedi daha sonra birkaç kez daha arasamda aramalarım sonuçsuz kaldı. hiç bilmediğimiz bu yerde bir market bulmayı ümit ediyorduk biraz ilerledikten sonra önümüze bir benzin istasyonu çıktı karnımız çok açtı ve gerçekten yiyecek birşeye ihtiyacımız vardı içeriye girmeden önce dikkatli olmaları için uyardım elimizde bıçaklarla korka korka ilerledik kapıyı açtım içerde yerde yatan bir adam vardı ölü olup olmadığını kontrol etmek için dürttüm birden hareketlenip üstüme doğru geldi bıçakla üstüne gidip göğsüne sapladım hiç tepki vermeden üstüme çullandı ve yere düştük üstümden atmaya çalışmama rağmen yoğun bir şekilde beni ısırmaya çalıştı daha sonra gruptaki bir adam bana yardıma koştu ve bıçağı alıp zombinin kafasına sapladı. zombiyi üstümden atıp ayağa kalktım bana iyimisin diye sordu içimden bırakın bu amerikan repliklerini az daha ölüyodum demek geçse de adama teşekkür ettim.bu şekilde değil kafalarından öldürebilirsin dedi. evet aslında bunu biliyordum onun işini bitirmem için kafasına saplamalıydım ama daha önce hayvan kesilmesine bakamayan benim için büyük bir şoktu dona kaldım ve adam belki de vaktinde müdahale etmese ölmüştüm

bundan sonra hayatımız böyle mi olacaktı sürekli tetikte ve vahşice biçimde daha önce yaşamış insanların kafalarına bıçak mı saplamak zorunda kalacaktık karamsarlığa düşmemeliydim kendime bir daha böyle bir durumda donup kalmayacağıma söz verdim kontrolü elime almalıydım grup olarak ben ve eşim dahil 6 kişi olmamıza rağmen sadece bir kişi bana yardım etmişti. eşim ve diğer insanlar donup kalmıştı aslında haklılardı böyle birşeyle daha önce karşılaşmamış olsalarda birbirimizi kollamak zorundaydık. içeriyi aradık pek birkaç bisküvi ve konserve dışında birşey kalmamıştı ama hiç yoktan iyiydi. daha sonra yerde yatan az önce beni öldürmeye çalışan zombi dikkatimi çekti tişörtünün üstündeki deliklerden kan akmıştı belli ki göğsünden vurulmuştu. acaba salgında öldükten sonra mı olmuştu yoksa birileri bu adamı stoğu için öldürmüş müydü ikinci durumu düşünmek istemedim
benzin istasyonundan aldıklarımız bize en fazla 1 öğün yeterdi ilerleyip daha fazla yiyecek bulmalıydık

uzunca bir ilerlemeden sonra nihayet bir market bulmuştuk ve yine dikkatli bir şekilde içeri girdik içeride bir ceset yoktu ve dahası konserve yiyeceklerin bir kısmı hala duruyodu anlaşılan aceleyle çıkmışlar ve hepsini zütürememişlerdi bunları elimizde taşımamız imkansızdı etrafta duran arabaları kullanarak geri dönmeyi düşündük bir kaç kişi eşyaların başında durmasını söyleyerek diğerlerimiz marketin dışında çalışan bir araba bulmaya gitti biraz sonra gruptan 2 kişi çalışan 2 arabayla dönerek marketin yanına geldiler eşyaları yükleyip biraz daha ilerledik yolun biraz ilerisinde bir hastane vardı eşim ilerde lazım olacağını düşünerek buradan antibiyotik vs.. ilaçlar almamızı önerdi kendisi hemşire olduğu için bir hastanede nereye bakması gerektiğini biliyodu ben eşim ve bana yardım eden adamla birlikte hastanenin içine girdik hastanenin ışıkları bir yanıp bir sönüyordu yerde yarısı yenmiş bir ceset yatıyordu kusmamak için başka tarafa baktım. bir kapıda yazan yazı ilgimi çekmişti anladığım kadarıyla bir ameliyathane odasıydı kapı dışarıdan zincirlenmişti ve üstüne "don't open dead inside" yazılmıştı yaklaşıp kapıyı ittim ve bir anda kapı aralığından çıkan parmaklar ve hırıltıyla geriye sendeleyip düştüm. ikinci şokumu yaşamıştım hemen eşimin yanına gidip burdan bir an önce gitmemizi gerektiğini söyledim ilerlerken hasta odalarından birinin önüne sedye çekilmiş olduğunu fark ettim sanırım burda da bir zombi vardı hiç ses çıkarmadan koridorda ilerledik eşim de bulabildiği birkaç sargı bezi ve ilaçlarla birlikte hastaneden dışarı çıktık

upupupupup

hastanenin bahçesinde sıra sıra dizilip üstü kefenle örtülmüş cesetleri gördük dışarıda yine bir sürpriz bizi bekliyordu arabaların yanında bekleyen 3 kişi vardı ve arabalardan biri gitmişti koşarak arabanın yanına gittiğimde erzakların yarısını zütürmüşlerdi. insanlara gerçekten güvenmememiz gerektiğine kesinlikle kanaat getirmiştim. yine de yiyeceklerin tamdıbını almamışlardı. arabaya binip daha ara sokaklarda daha güvenli olacağına inandığımız bir ev bulmak için ağır ağır ilerliyorduk akşam olmuştu gözümüze keztirdiğimiz bir eve girdik kontrol ettikten sonra eşyaları eve taşıyıp kapıyı sürgüledik
saat çoktan ilerlemiş akşam olmuştu telefonları şarj edebilmek için şarj aleti aradık ama yoktu daha sonra bugünün yorgunluğuyla ben ve eşim üst kata çıktık ve kendimizi yatağın üzerine attık

upupupup

devamı yarına beyler

gececi tayfa ilgilenir belki up up up up

upupupup

upupupup

upupupup

upupupupup

upupupupup

5dk ya başlıyorum

uyandığımızda nerdeyse öğlen olmuştu bizden önce john çoktan kalkmıştı. aslında yediğim bu kadar kazıktan sonra eşimden başkasına güvenmezdim ama bu adam hayatımı kurtarmıştı. dün topladığımız erzaklardan bazılarını açıp yemeye başladık. birbirimize stoğu idareli kullanımdan bahsettik. yedikten sonra telefonla arkadaşımı bir kez daha arayacaktım ama şarjı bitmişti bile. pencerelerden sokağa baktım. ortalıkta herhangi birşey yoktu şu an için güvendeydik. radyoda yayın var mı sinyal aramaya başladık. sonuç aynıydı hiç yayın yoktu.

sonraki 1 hafta boyunca hep aynı şeyi yaptık. etrafı kolaçan edip dışarıya çıktık yiyecek ve benzin aradıktan sonra yine eve döndük. aramalarımız sırasında buraya ait bir harita bulmamız da işimizi büyük ölçüde kolaylaştırdı. her dışarıya çıkışımızda sınırlarımızı biraz daha genişleterek çevreyi tanıdık ve zombi gruplarının daha da kalabalıklaştıklarını gördük.bu kadar kalabalık grupların olduğunu görünce hastalığın burdan yayıldığını düşünmeye başladım. bu salgından kaçmaya çalışırken tam da ortasına düşmüştük. günler bu şekilde devam etti ve ben eşim ve john neler yapacağımızı kararlaştırıyorduk. çevreyi iyice tanımıştık ve etrafta stok bulma ümidimiz de yoktu. burda bekleyip yiyeceklerimizin bitmesini bekleyemezdik 1 haftanın sonunda son bir kez etrafta yiyecek ve benzin arayıp stokladık ertesi gün yola çıkmak üzere kalan eşyalarımızı arabaya yükleyip haritayla şehrin ana yoluna ilerledik. yolda gördüğümüz tablo gerçekten kötüydü
ana yolun soldaki şeriti komple arabayla kapanmıştı. anlaşılan insanlar burdan ayrılamadan istila başlamıştı. biz ise tam tersi istikamette yola devam ettik

anayolun bitiminden sonra caddelere doğru ilerledik arabayı yavaşça etrafa bakınarak kullanıyordum. yolun ilerisinde cadde üzerinde duran tankı gördüm. demek ki askerler de bu duruma karşı koyamamışlardı. caddeden hızla geçerken ara sokağın koskoca bölümünün zombilerle dolu olduğunu gördüm yiyecek aramak için bile durmadık. cadde üzerinde hızla ilerlerken. ileride birlikte hareket eden 5 kişiyi gördük. ilk başta zombi zannetsek de bize el kaldırıp bağırmaya başladılar. arabayla önlerinde durduk. sarışın bir kadın çinli olduğunu düşündüğüm ufak-tefek bir genç iri zenci bir adamla 40-larına gelmiş saçları hafif beyaz atletli bir adam. böylesine farklı bir grubun nasıl bir araya geldiğini merak ettim doğrusu. tanışma faslından sonra nerden gelip nereye gittiğimizi sordular dağlara yakın bir noktada kurdukları kamptan bahsettiler. aslında insanlara yaşadığım şeylerden sonra bir gruba katılmayı hiç istemedim ama yiyeceğimiz de neredeyse hiç kalmamıştı.o yüzden grupla birlikte etraftaki marketleri kontrol ettikten sonra söz ettikleri kampa doğru yola çıktık