Satilik arsaa

rezerved

Edebi dilin yannan gibi az kitap oku

a: babam bu toprakların sahibiydi. bana da miras kaldı, şehre inme gereği duymadım çünkü mirastan kalan paralar aileme fazlasıyla yetecek kadardı, hep merak etmişimdir, yürüyen makineleri, bakkalları ve gazete satıcısı küçük çocukları.

b: şehir hayatı hayranlık duyduğun kadar güzel değil amca, gördüğün gibi şehir hayatından sıkılmış ve bu yaşta köye yerleşmeyi düşünen bir gencim, bugün ayın kaçıydı ya hafızamda pek gerilemiş.

a: 11 eylül 1980 evladım. neden sordun?

b: merak etmiştim, teşekkür ederim. sohbetinize doyum olmaz, ben biraz diğer köyleride gezmek istiyorum, kabul ederseniz geceyi evinizde geçirmek istiyorum.

a: tabi evladım kapımız her zaman açık. kendine iyi bak...

evden ayrıldıktan sonra şehri bende en az amca kadar merak etmeye başladım çünkü tarih oldukça eskiydi, belkide dedelerimi görürüm diye kafamda saçma sapan kurgularla yürümeye devam ettim.

yoldaki yaşlılara selam vererek ilerlemeye devam ettim. fazla dikkat çekiyordum çünkü üzerimdeki kıyafetler ve elimdeki telefon beni ele verebilirdi. sonuçta 1980 yılındayız. buralarda bulunmak pek iyi bir fikir değildi ve şehre inmem lazımdı.

kilometrelerce yol katettikten sonra bir otoban gördüm. arabalar vızır vızır geçiyordu. elimi kaldırıyordum her arabaya, bazıları duruyordu ve şehre gitmek istediğimi söylediğimde hepsi oraya gitmediğini söyleyerek yoluna devam ediyordu.

rastgele tüm araçlar için şansımı denedim ve kırmızı bir kamyonet durdu. şehre inmek istediğimi söylediğimde oda şehre gittiğini söyledi, bindim ve adamla sohbet etmeye başladık. yine klagib nereden geliyorsun falan filan boş muhabbetler başladı. şehre varmıştık. adama teşekkür ederek indim ve şehir merkezinde turlamaya başladım. üzerime bulunduğum yıla ait kıyafetler almam gerekiyordu, param vardı ama 2016 senesinin paralarının geçeceğini pek sanmıyordum. bu bile beni ele verebilirdi. ne yapacağımı bilmiyordum ve havada bir hayli kararmıştı. bir parka gittim ve geceyi çimenlerin üstünde geçirmek için uykuya daldım.

sabah 04:00-05:00 sularında büyük bir gürültüyle uyandım. her yer asker doluydu. inanılmaz bir karışıklık vardı ve iki asker yanıma gelip kollarımdan tutarak beni yakınlardaki karakola attılar. ne olduğunu sorgularken, karakoldaki siyah beyaz televizyondan haberlere kaydı kafam. bugün 12 eylül 1980'di. yani 80 darbesinin olduğu gün. onca sorun varken bir bu ekgibti...

televizyondaki üst düzey asker, yönetime el koyulduğunu ve ikinci bir emre kadar sokağa çıkma yasağı ilan edildiğini beyan ediyordu. benim gibi onca insan zorla nezarethaneye getiriliyordu. bir asker bana yaklaştı ve;
a: asker
b: ben

a: üstünü çıkar!

b: nasıl yani

a: (tokat atar) üstünü çıkar lan it!

b: tamam, tamam...

ensemden soğuk terler akmaya başlamıştı. dananın kuyruğu kopacaktı. üzerime çıkarttım, ceplerimi boşaltmamı istedi ve ceplerimden ortalama bir akıllı telefon ve karanlık odada bulduğum siyah cihaz çıktı.

a: bunlar ne? yoksa bir ajan mısın? kıyafetlerinde ilginç zaten. herkesi koğuşa atın. sen benle geliyorsun. şu 2 tane siyah şeyi alın. sende üstünü giyin ve odama gel.

b: tamam komutanım hemen.

iyi şeyler olmayacağı kesindi. üzerime kıyafetlerimi giyindim ve ofise girdim. sorgu ofisiydi ve büyük ihtimalle beni konuşturmaya çalışacaklardı.

ofise adım attım ve komutan odada bulunan 5 askerden dördünü dışarıdakilerin başında durması için dışarı çıkarttı.

a: bu kumandaya benzer şeyler ne demek oluyor?

b: açıklasam da inanmazsınız komutanım.

a: aklımla alay mı ediyorsun lan it oğlu it!

b: hayır haşa o anlamda söylemek istemedim, çok uzun hikaye

a: hikaye dinlemek için çağırmadım seni buraya, konuş (tokat atar)

b: inanmazsınız.

a: anlaşılan konuşmayacaksın ha, (karnıma bir yumruk attı) inanıp inanmamak bana kalmış anlat ulan it. zaten yönetime el konuldu, fazla zamanım yok. birazdan generaller gelecek.

ne yapacağımı bilmiyordum, en iyisi iyi bir yalan söylemekti ama bu durumda nasıl bir yalan söylenebilirdi ki, gerçeği mi anlatsaydım. anlatsamda gerçekten inanmazdı ki...

rezervatuar

b: komutanım, ben bir ajan değilim. 2016 yılından geliyorum. zaman yolcusu diyebilirsiniz. boyutlar arası geçiş yapmamı sağlayan bir kuantum osilatörüyle yolculuk yapıyorum. kazara yılınıza geldim. bir terörist, bir sağcı yada bir solcu değilim. herhangi bir partiyi ve ideolojiyide desteklemiyorum. sadece Türk'üm. yanlışlıkla geldiğim bu zamandan kendi zamanıma geri dö... (yüzüme sert bi yumruk)

a: çocuğa masal mı anlatıyorsun lan köpek. bu zırvalarla beni kandırabileceğini mi sandın? kendini çok mu üstün görüyorsun? (bağırarak) asker, atın bu iti içeriye. konuşması içinde düzenli olarak gerekeni yapın. generaller yolda. karşılamam gerekiyor.

iş iyice çıkmaza girmişti. demir parmaklıkların arkasındaydım ve parmakların ardında 2 asker gözümün içine bakarak birbirlerine bir şeyler fısıldıyorlardı. telefonumu ve cihazıda almışlardı. elim kolum bağlıydı, ne yapacağım hakkında bir fikrim yoktu. galiba ömrümün sonuna kadar burada çürüyecektim.

1-2 kişi dahi okuyan varsa kendini belli ederse çok sevinirim. birilerinin okuduğunu bilerek yazmak normalden daha fazla ilham veriyor.
--1 saat sonra devam--

Okuyorum

Geldim git

Yazmaya devam et okuyorum ben

20:00 bir aksilik çıkmazsa devam. 10 bölüm yazmayı düşünüyorum, takip eden arkadaşlara selamlar...

*devam*

çok yorgun düşmüştüm, tabiri caizse yılların yorgunluğu vardı üstümde. teknik olarak 5 gün içinde 2016 dan 2041 yılına, 2041 den tekrar 2016 yılına ve son olarak 2016 dan 1980 yılına yolculuk yaptım, bunları düşünürken yüzümde hafif bir tebessüm belirdi. başımdaki askerlerde bunu gördü ve hemen sorgulamaya başladılar.

asker: neye gülüyorsun sen?

ben: sizinle alakalı değil komutanım. aklıma bir şey geldi, maziyi hatırladım sadece...

asker: ne mazisiymiş anlat bakalım.

ben: (iç geçirerek) anlatsamda inanmazsınız, olağanüstü olaylar yaşadım.

asker: ne demek istiyorsun? anlat bizde bilgilenelim.

ben: (tüm olanları baştan sona anlattım ve başımdaki 2 askerde pür dikkat beni dinlemeye başladı, yaklaşık 10 dakika boyunca ayrıntılı bir şekilde teker teker anlattım.)

askerlerden diğeri (asker 2): bu gerçek olamaz, anlattıklarının hiçbiri akla ve mantığa uymuyor, boş boş şeyler anlatıyorsun. darbe zamanı sokakta ne arıyordun? hem üzerinden çıkanların hesabını nasıl vereceksin?

ben: anlattığım gibi işte. bir anda sizin zamanınıza geldim, üzerimden çıkanlar yeterli değil mi sizce?

asker 2: hayır saçmalıyorsun. bu doğru olamaz. hem sen ki...

asker 1: hayır hayır bir dakika. bunlar olabilir, einstein'ın teorileri, teslanın araştırmaları ve daha niceleri. anlattıklarıyla uyuşuyor ama senin özelliğin ne ki anlattıkların senin başına geldi? madem bu kadar olağan dışı güçlere sahipsin, buradan da çık, hadi zaman yolculuğu yap bakalım? madem anlattıkların gerçek, kanıtla.

ben: madem kanıt istiyorsunuz, üzerimden çıkan elektronik cihazları buraya getirin.

asker 2: bu aptalı dinleyerek zaman kaybetmeyelim. hadi birazdan generaller gelecek. hazırlıklar için komutanımıza yardım edelim.

asker 1: tamam, (parmağıyla beni göstererek) seninle ilgileneceğim...

askerler gittikten sonra düşüncelere dalarak uykuya daldım. rüyamda o ilk gün, bu olayların başladığı anı gördüm. (sezon 1'i okumayanlar için hatırlatma. rüyamda gördüklerim sezon 1'in ilk 3 bölümünde anlatılıyor.) o gün ilk rüyayı gördükten sonra kalkıp koridora çıkmıştım ya hani. o anları gördüm rüyamda. koridora çıkıyorum ve kalp atış seslerim inanılmaz derece hızlı atıyordu. adım attıkça sanki koridor daha da genişliyordu. tek bir fark vardı, o da ışıkların kapalı değil açık olmasıydı. her yer yemyeşil, gözleri kör edecek kadar yeşil... odaları dolaşıyordum mutfağa geçerken yan odada bir gölge fark ettim ve kafamı odaya uzattım. uzattığım gibi ışıklar söndü ve yeşil ışık yerini zifiri karanlığa bıraktı.

hiç değilse 1 kişi okuduğunu belli etsin...

Takipteyim