almanlar japonları neden sevmez

yaşanmış, dünya devletlerine kapak olmuş güzel bir hikayem var beyler; eğer talep olursa anlatmaya başlıyorum..

biraz da ekonomi, ülkeler politikası konuşalım istedim, simdi malumuzun avrupanın en gelişmiş ülkesi ve dünyanın 7 süper gücünden biridir almanya. ikinci dünya savaşında her metrekaresine tonlarca bomba düşmüş ve tüm toprakları işgal edilmiş bir milletten bahsediyoruz. ikinci dünya savaşı sonrası aradan geçen 50 küsür yıllık süreçte geldikleri nokta ortada. Bizler yani türkler, cumhuriyeti 1923 de kurmamıza rağmen geldiğmiz noktayı düşünmek ve aradaki farkları konuşarak canınızı sıkmakta istemiyorum aslında..

evet canınızı sıkmak istemiyorum son kararım; Avrupa nın en büyük ekonomik gücü alman ların dünya üzerinde çekindiği tek ırk olan japonlar ile yaşadığı ilginç bir olayı anlatacağım size.

Japonlar, geleneklerini yüzyıllarca korumuş, örf ve ananelerine sahip çıkmış, katı kurallar bütünüyle yönetilen, vicdan ve gurur kavramlarının yaşam döngüsündeki en değerli varlıkları olduğunu özetleyerek bir yarışma sırasında almanlar a verdiği dersi anlatmaya başlıyorum..

Yarışma malum, mühendislik, teknoloji yarışmasıydı. Yarışmayı organize eden Amerika bu iki ülkenin teknolojilerini karşılaştırma ayağına yapılan ürünleri inceleme ve fikir edinme babında ev sahipliği yapmış, geçmişin diğer süper gücü ruslar da nasıl çakmasını yapabilirim derdiyle dörtlü bir organizasyonda bir araya gelmişlerdi.

amerikalılar ilk konu başlığını, malum otomobil endüstrisinin kalbi olan bu iki ülkeye en küçük ve en gerçekçi otomobil yapın fikriyle ortaya atıverdi..

Yapılması istenen proje üzerine, ünlü alman otomotiv, elektronik, makina mühendisleri hemen bir araya gelmiş ve konuyu hararetle tartışmaya başlamışlardı. Hakem iki ülke amerika ve Rusya, alman ların rahat kazanacağını düşünüyorlardı. Alman mühendisler, dünyanın en seçkin otomotiv ve makine devleri mercedes, wolkswagen, bmw, siemens, general electric gibi firmaların mühendisleriydi ve favorilerinin almanya olması konusunda da bir nevi haklılardı aslında..

Alman mühendisler plan proje derken kısa sürede fikir üretmeye başlamışlardı. Hararetli geçen beyin fırtınaları, hızla ilerleyen saati durduramıyordu. verilen süre 3 günlük bir süreydi ve zamana karşı da yarıştıklarını unutmamaları gerekiyordu.

Süreç hızlı geçti ve gece gündüzün birbirini kovaladığı saatler sonunda alman mühendisler projelerini tamamlamış, kendilerinden emin şekilde yaptıkları mikro arabayı jüri heyetine sunmaya hazırlamışlardı..

Mikro araba örtüsünden çıkarıldı ve jüri üyeleri ile salondaki seyircilerin değerlendirmelerine sunumuştu işte. Herkes pür dikkat mikro arabayı inceliyordu. Jüri üyeleri yakın plandan, seyirciler ise salondaki beyaz perdeden canlı olarak arabanın her noktasını didikliyorlardı adeta.

Alman mühendislerin yaptığı Mercedes-Bmw karışımı tek kapı cabrio otoyu inceleyen Amerika lıların ağzı açık kalmıştı. Herşey gerçeğiyle birebirdi. Kontağı çevirdiler, vitesi boşa alarak gaz vermeye başladılar ..Arabanın motoru saat gibi çalışıyordu, sinyalleri denemeye başladılar, vitese takarak gaz verip ileri gittiler, geri vitesi denediler, hardtop ı açtılar. yarışmayı kesin almanlar kazandı düşüncesiyle Japon lara dönen amerikalı yetkililer, siz ne düşünüyorsunuz? sorusunu küçümser bakışlarla Japon mühendislere sordular..

Japonlar kendinden emin, ciddi duruşlarıyla arabayı alabilirmiyiz dediler. Alman ve amerikan yetkililerin izniyle 1 günlük süre istediler..

Almanlar 1 gün az değil mi? isterseniz 1 hafta verelim diyerek bir kez daha aşağılamak istediler minik japonları. Japonlar hiç oralı olmadı ve 1 günlük süreyi alarak çalışmaya koyuldular.

Bir gün çabuk geçmişti. Jüri heyeti ve seyirciler tekrar aynı yerde ve aynı saatte buluştuklarında birazda şaşkınlardı aslında. Sadece bir günde ne yapabilirlerdi ki?? Salondaki konuklar, japonları küçümser bakışlarla "bundan daha iyi ne yapabilirler ki" diye birbirlerine soruyorlardı herkesin düşündüğü üzere. Beklenen an gelmişti. Japon mühendis takeshi kimomura söz aldı ve arabanın üzerindeki sırlarla dolu perdeyi indirdi.

@55 değil lan, bildiğiniz hikaye aslında. bilmeyenler öğrensin istedim. japonları neden sevdiğimi paylaşmak istedim.. kopyala yapıştır olsa hepsini koyardım anında..

Herkes şaşkın ifadeyle birbirine bakıyordu. Araba da hiçbir değişiklik yoktu. Neredeyse Hiçbir yerine dokunmamışlardı. Fısıltılar halinde başlayan ses kalabalığı artarak devam ediyordu ki Takeshi tok bir sesle asistanına komut verdi..

-yamashi dokun ona..

asistanı elindeki toplu iğneyi jüri heyeti ve gürültülü seyirci topluluğunun gözleri önünde arabanın ön konsolunda bulunan küçücük bir noktaya dokundurdu. Tüm salon inliyordu

Fısıltılar yerini şaşkın bakışlara bırakmıştı ki, takeshi mikro ölçülerdeki araba teybinin sesini yine mikro uzaktan kumandayla kapatıverdi.. Salon buz kesmişti.. Japon mühendisler mikro arabanın içine mikro bir oto teyp yerleştirmişti. Atamızın ölüm yılı olan 1938 yılında Fukuin Shokai Denki Seisakusho tarafından kurulan Pioneer isimli şirketin mühendisleri diğer mühendislere gerek duymadan yaptıkları bu kapsül mikro teybi küçük arabaya takmış ve salonun dört köşesindeki yüksek amperli cihazlara uzaktan kumanda ile komut ettirmişlerdi..

Almanlar adeta yerin dibine girmişlerdi..Amerikalılar şaşkın bakışlarla tek ses dahi çıkarmadan yarışmaya son verdiler. Salonda alkış fırtınası kopmuştu..Hepsi ülkelerine haber vermek için can atıyordu..Derken takeshi o ünlü halk şarkılarını tek komutla tüm salona dinletmeye başladı..

herkes japonlara saygı duyulması gerektiğni öğrenmişlerdi orada..Bu olaydan sonra almanlar bir daha asla japonlarla karşı karşıya gelmediler..Amerika da ayağını denk aldı. Teknoloji konusunda asla japon firmalarıyla dalaşmadılar..Son yıllarda japon arabalarının amerika yı fethi herkesçe biliniyor. Yıllardır Amerika da yılın arabası seçilen japon arabaları bu gerçeği doğrular nitelikte..Belkide 1945 de Nagasaki ve hiroşima ya atılan atom bombalarının intikamıydı bunlar..Japonlar, güzel insanlar, çalışkan insanlar,gururlu insanlar...

http://fizy.com/#s/1m58gn