1 hafta önce babannemlerin yanına üniversiteden tatile gelmiştim. bilirsiniz çok kar yağdı hiç bi yere çıkamadım. tabi avrupadaki gurbetçilerde noel tatili nedeniyle memleketlerine görgüsüzlük yapmaya gelmişlerdi. 1 hafta geçti benim dönüş vaktim geldi. minibüse bindim en arkaya oturdum. yanıma 45-50 yaşlarında iki almancı çakma sarışın görgüsüzler oturdu. yolculuk başladı, başladığından itibaren yanımda bağıra bağıra almanca konuşuyorlar. ön tarafa da geçemiyorum çünkü minibüs dolu. neyse bekledim bekledim bi şey demedim ama benimde başım ağrıyor öğleden sonra sınava giricem. neyse devam ettik ama bunlar iyice kahkahalar falan bilirsiniz bu almanlar hooo ööööh diye amcuk amcuk sesler çıkartırlar bu sesleri çıkarmaya başladığında dedimki.
- Biraz sessiz olabilir misiniz? burayı sizin almanyada yaşadığınız mandıra mı sandınız?
+ rahatsız mı oldunuz?
- kim bi inekle yolculuk etmeye bayılır ki?
dedim ve birden kaptan mustafa yıldızdoğan- türkiyem şarkısını açtı. yol kenarına çekti arabayı yolcular elleriyle beni havaya atıp tutuyorlardı. sonra baktım solo türk falan gelmiş gösteri yapıyor. en son ülkü ocaklarında çay içtiğimi hatırlıyorum
bu da böyle bi anımdır

tak gibi yazmisson

Muhtesem yalan

sağlınız için okumayın şuan komadayım doktorum umut yok diyor son enerjimle bunları yazıyorum vakıf gurabadayım ziyaretime gelin beyler

edit:worldmali değil odamı gösterirler

bi daha anı filan yazma

komik misin?