7-8 sene evvel, lise 2 ya da 3. sınıfım. Yurtta kalıyorum. Yurt öğrencisi için 1 lira bile çok değerlidir bilirsiniz. Gurbet neticede. Neyse bizimkilerin para göndermesine 1 hafta 10 gün kadar var daha ama ben parayı çar çur ettim. Cebimde kalan son 20 lira. Acaba iddaa mı yapsam diyorum. O ara arkadaşın biri geldi yurttan. Doğu Türkistan ya da Türkmenler içindi yanlış olmasın, yardım kampanyası varmış bilgi verdi bize de. Hesap numaralarını verdi gitti. Ulan dedim onlar bizim soydaşımız. Az çok neyse ne deyip verdim 20 lirayı arkadaşa, birkaç kişi yatırdık hesaba. Borç harç idare ederim 1 hafta diyorum. Derken...

Çok değil ertesi gün annem aradı. Çok güzel bi mont beğendim çarşıdan, aldım sana gelince giyersin dedi. Olur demeye kalmadan, kargoyla gönderelim de almışken giy en iyisi dedi. Tamam dedim ertesi günü gönderdiler. Aldım giydim üzerime derken elimi montun cebine bi attım 50 lira. Hemen annemi aradım. Paran azaldıysa diye takviye gönderdim oğlum dedi. O gün bende bi şey dank etti beyler. Sonrasında ne zaman böyle bi şeye yeltensem hep benzer sonuçlarla karşılaştım. Bu nasıl olur diye düşünürken şu ayete rastladım:
''Sadaka veren erkeklere ve sadaka veren kadınlara ve Allah'a güzel bir borç verenlere, verdiklerinin karşılığı kat kat ödenir ve onlara değerli bir mükâfat vardır''
Yani yaptığınız iyiliğe karşılık Allah size borçlanmış sayıyor kendisini. Ve karşılığını kat kat veriyor. Olum bu nasıl bi şeydir lan. Düşünsene, Allah sana kendini borçlu hissediyor. Tarifsiz bir şey bu. Malınızı harcamaktan, paylaşmaktan korkmayın beyler...