allah var mıdır sorusuu

isteyen istediği gibi yorumlasın ben kendi başıma geleni anlatıcam. uzun süredir allah'la küstüm. çok ciddiyim. varlığına dair şüphlerim vardı. iyice inançtan koptum. son 3 yıldır eşimle bir araya gelmek için uğraşıyorduk. ben muğlada bir dağ başında şantiyede çalışıyordum eşim de doğuda öğretmenlik yapıyordu. hasbel kader eşimin tayinini istanbula yaptırdık. geçen sene temmuz ayında çalıştığım iş yeri kapandı. temmuzdan bu yana işsizdim. düğünü, ev eşyalarını falan filan kredi çekerek yaptık. daha 18 ay ödememiz gereken kredi var.

neyse ben 9 aydır işsizdim. meslek itibariyle istanbulda iş bulmam oldukça zor. başka şehirlerden teklifler aldım ama genç yaşımda evimden, eşimden ayrı kalmak istemiyorum. maddi olarak çok sıkıntılı bir döneme girdik. eşim 1 ay önce bana hiç dua edip etmediğimi sordu hayır deyince de üzüldü. içimden gelmiyordu doğruyu söylemek gerekirse.

3 gün önce yeni tanıştığım bir elemanla buluştum. herif torbacı ama iyi çocuk arada takılır bira sigara ortamı yaparız. o gece bu eleman ve bir arkadaşı adam vurmuşlar muhabbet esnasında öğrendim. biz takılırken adamı vuran arkadaş telefonla 20 dakika kadar konuştu sonra geldi arabaya binip çalıştırdı. nereye gittiğimizi sordum yarım kalan işi bitirmeye dedi. daha ne olduğunu anlamadan bastık gidiyoruz.

e5 te 200 le giden bir araba, içinde cinayet işlemeye giden kafası bi dünya olmuş 3 adam bir de ben. ha bir de bangır bangır latif doğan çalıyor amk hiç şiirsel değil. o an kendi kendime böyle mi bitecekti amk bu hayat ? diye sordum. elemanlarla fazla bi samimiyetim yok, olaylarla hiç alakam yok ama olayın göbeğindeyim. bir an keşke kaza yapsak bile dedim. çünkü randevulu adam öldürmeye gidiyoruz, kaza yapmak en azından ölmek ya da hapse girmekten bile daha cazip geliyor o an.

allahtan başka sığınacak yardım isteyecek kimsem yoktu o an. o arabanın içinde önce tövbe ettim, sonra dua ettim içimden. hakkımda hayırlı olanı diledim.

mahalleye girdik, bana sen direksiyona geç dediler kafam onlara nazaran daha ayıktı. direksiyona geçtim motor çalışır vaziyette başladım beklemeye sokağın başında. 5 dakika sonra elemanlar geldi vurulan elemanın ailesi korkudan kapıları kilitlemiş polis çağırmışlar. bastık geri döndük.

eve girdim sabaha kadar şükür edip, dua ettim. aynı sabah telefon edip iş görüşmesine çağırdılar, dün işe kabul edildiğimi ve evraklarımı hazırlamam için aradılar. yine dün öğleden sonra da eşimin hamile olduğunu öğrendim.

çocuk yapma planımız yoktu hatta 2-3 sene yapmamayı düşünüyorduk. ama sırf şu 2 günde yaşanan mevzular bile o çocuğun bereketi ve allahın yüceliğine kanıttır benim için.

eşimin hamilelik haberini 1 gün önce öğrensem belki de üzülüp aldırmayı düşünecektik. ama çok şükür ben bu haberi aldığımda sevinçten ağzım kulaklarıma vardı.

diyeceğim o ki allah çok yücedir ve bağışlayandır. sadece gönülden dua edip, ona verdikleri için teşekkür edin.