başlıkta belirttiğim gibi, sırf bunun için yaşıyorum. okul hayatım, insan ilişkilerim kötü. sabahları insanlara güler yüzle 'günaydın' demek için bile zorlanıyorum. çok kere düşündüm intiharı ama yok korkağın tekiyim aq.bu dünyada mutsuzum zaten bir de öbür dünyada mı acı çekeceğim? çevremde çok az insan var, olsun bana Allah yeter.pc-Allah arasında geçiyor ömrüm, inşallah karşılığını alırım da bari öbür dünyada yüzüm biraz güler.