dün gibi hatırlarım. daha okula gitmiyorum. ozamanlar tv de power rangers meşhur 90lı yıllarda çocuk olan varsa bilir. bende büyük hayranıyım o çizgi filmin. birgün babam doğum günümde bana o kara rangerin oyuncağını almıştı. nasıl sevindim nasıl mutlu oldum anlatamam.

aldığım gibi koydum vitrinin onüne. paketini bile açmaya kıyamadım. saatlerce vitrin camında onu seyreder pırıl pırıl parlayan elbisesine hayranlıkla bakardım. sokaktan arkadaşlarımı çağırır onlarada vitrin önünden seyrettirirdim. açmamı söylerdi herkes izin vermezdim. hatta sokakta oynarken eve misafir geldiğini görünce oyunu bırakır hemen eve giderdim. çocukları oyuncağımı alır paketini açar diye korkardım.

birgün babam eve geldiğinde çok dalgındı. babamıda daha da çok sevmiştim bana o oyuncağı aldığı için. o gün babam işten kovulmuştu. beş parasızdık. evde ne var ne yok sattık. ilerleyen günlerde günde 1 öğünden fazla yiyemiyorduk.

dışarda çağırdığım arkadaşlarımdan biri babasından o oyuncaktan istemiş. babasıda çok aramış ama bulamamış. babamın yanına gelerek;
-"bizim oğlan şu oyuncağı çok sevmiş parasıyla onu bana verirmisin"
-"o bizim oğlanın oyuncağı satarsam üzülür şimdi"
-"olsun canım, zaten hiç açmamış belliki sevmedi oyuncağı"

babam yanıma geldiğinde şu muhabbet geçti.
-"oğlum murat senin oyuncağını beğenmiş sende hiç açmamışsın onu satsak mı?"

ben çocuğum ama bilirim annemin para kazanmak için gece yarılarına kadar el işi ördüğünü, bilirim babamın parasızlıktan ağladığını

-"satalım baba napıcam ki ben oyuncağı"

babama oyuncağı verdikten sonra koşarak tuvalete gittim. hıçkıra hıçkıra dakikalarca ağladım.

kaç paraya satıldı bilmiyorum ama, o günden sonra sürekli şu duayı yaparım

Allah kimseyi çocuğunun oyuncağını sattıracak duruma düşürmesin

kusura bakma kanka. ben dedim babama alalim diye hakkini helal et

edit: tamam cugulamayin yeter veriyom oyuncagi geri. bu arada bizim cocuk tek kolunu kirmis oyuncagin kusura bakma.

edit 2: Belki oyuncagini almis olabilirim ama bunu nicin aldigimi bana hic sormadin. Evet oyuncagi kendim icin almamistim. Kuzenim Ali icin almistim. Cocuklugum hep kuzenimle gecmistir cunku annesi vefat edince babasida onu terk etmis ve bizde kalmaya baslamisti. Yapmayi en cok sevdigimiz sey beraber Power Rangers izlemekti. Olaydan 1 ay once olmasi lazim Ali surekli oksurmeye baslamisti. Annem onu yataga yatirmisti ama oksurugu gecmiyordu. 3-4 gun sonra Ali yine oksururken agzindan kan gelmisti. Hepimiz cok korkmustuk. Babam hemen Aliyi doktora goturmustu. Doktor da babama Ali de akciger kanseri oldugunu ve 4. evreye kadar ilerledigini soylemis. Kurtulma ihtimali cok azmis. Ali artik hastanede kaliyordu. Hergun Alinin son gunlerinde iyi vakit gecirmesi icin Aliyi ziyaret ediyordum. 1.haftasinda benden siyah ranger in oyuncagini bulup bulamayacagini sordu. Bende bulacagimi soyledim. Babama bunu anlatinca 1 hafta icinde butun magazalari gezmis ama o rangeri bulamamis. Benimde aklima sendeki ranger geldi acmamis oldugunu biliyordum ve babamdan acaba seninkini alıp alamayacagini sormasini istedim. Babam is donusu elinde o rangerla gelmisti bende o mutlulukla yemek bile yemeyip direk hastaneye kosmustum. Ali oyuncagi gorunce cok sevinmisti, aglamakli oldu ve bana tesekkur etti. O ani asla unutamam hayatimdaki en mutlu ve dramatik andi. Zaten 1 hafta sonrada Ali vefat etti.

edit 3: isteyen olursa oyuncagi neden geri getirmedigimi de yazabilirim

Park edeyim

Edit: Ağladım bin

Edit: Okumamıştım prim kastım helal edin okuyorum

Edit: okudum harbi üzüldüm aq

(bkz: cekunun babasi benim)

Ben ailemden hiç oyuncak isteyemezdim :/

Baban zaaaaa xd

Ağladım çünkü bende benim çocuğun eskilerini let go dan satıyorum bizde de sıkıntılar var :(

o zamanlar ötmüyor tabi

Ağladım cugu
Edit: Tutmuş amk itoraf ediyorum ağlamamıştım.

oyuncak sanmış

iyi de amq ben hep kaybederdim

Aglattin be panpa

Uzuldum lan

%100 yalan bir hikaye, neden çünkü bende zütümden uydurma bi hikaye yazsam, arkadaşımın ismini direk murat diye kullanırdım... akla ilk gelen isim o olur genelde. yine de bu yeteneğini harcama, kitap falan yaz watpadd'de.

Buram buram prim koksada acikli bi hikaye

Bu halde oldugun halde hala allah diyosun nerede adalet?

Ben o konuda çok şanslıydım Allaha Şükür babam hayatta almaz annem de o kadar para vermezdi ama dayım oyuncak firmasında çalîşıyordu evin içi toys shop a dönmüştü evin içinden tren geçiyor, uzaktan kumandalı araba falan var bir sürü sürekli bozuluyor dayım yenisini gönderiyor falan harika yıllardı

ühü ühü ühü sob story diye dalga geçilecek bir hikaye gerçekten. böyle hikayeler anlatanlarla yabancılar dalga geçer

Yaşım 4 bilemedin 5 çocuğun birinin örümcek addıbını çaldım eve getirdim annem dedi nerden buldun onu dedim komşunun oğlundan aldım
(Gülerek) aaa hediyemi etti
Yoo
... nası yo
izinsiz aldım
Oğlum manyakmısın biz sana alırız birdaha asla böyle bişey yapma dedi
Oyuncağı çaktırmadan geri verdim ve birdaha bişey çalmadım ve harbidende o örümcek adamı aldılar o günden sonra sürekli oyuncak aldılar bana mk iki torba oyuncağım var yatağın altında saklıyorum birazığı yeğenime oynaması için verip geri alıyorum 4 tane hediye etmiştim evlerine bi gittim paramparça olmuş oyuncaklar dedim birdaha vereni gibsinler buda böyle bir anımdır

Derste ağladim hoca geldi sordu niye ağlıyorsun yazıyi gösterdim beraber ağladık

üzdü baya