allah a nasıl inanmaya başladım anlatıyorum

Bu lafı duyar duymaz atladım otobüsün içine. Koşa koşa geçtim oturdum yerime. Tamda sevdiğim kızın arkasındaki koltuktu. Gözlerim doldu amk. Ulan abartmıyorum beyler,bu çok içten gelen bir duygudur. istemsizce açtım elimi çaktırmadan, çok şükür rabbim dedim çok şükür. Artık varlığından asla şüphe etmiyeceğim dedim.

evet arkadaşlar bu günlük bu kadar, daha sonraları imanımın sarsıldığı çok oldu ve onlarıda yarın anlatacağım.Şimdi çıkmak zorundayım iyi geceler

Ben bunları düşünürken aradığım cevabı çabuk buldum. Kendi hayatıma bakarak, çevremdeki insanların hayatına bakarak.

Bazen sevdiğim kızla alakalı öyle şeyler yaşıyordum ki,öyle şeyler görüyordum ki tarifi katlanılamaz bir acı çekiyordum ruhen. Dayanılmaz derecede. Afrikalı çocuklar bile benden daha mutsuz olamaz diyordum. Afrikalı garibanlar bile benim kadar ölmeyi isteyemez diye düşünüyordum ve bunu yaşarken oldukça ciddiydim.Şimdi sizde düşünün sevdiğiniz bir insanı kaybetseniz mesela annenizi kaybetseniz dünyanın en mutsuz insanı olmaz mısınız ?. Yaşama amacınız kalmaz. Afrikalı çocukları giblemezsiniz bile, neticede onlar sadece açlar. Yediğiniz yemek, karnınızın doyması sizi mutlu etmiyor sizin sadece yaşatıyor. Afrikalı çocuklar büyük sıkıntılar çekiyorlar ama inanın mutluluk düzeyleri bizimle eşit. Mesela sen bir otomobil kazanırsın piyangodan dünyalar senin olur,1 yıl o sevinçle yaşarsın, afrikalı çocuk piyangodan her gün bir kase sıcak yemek kazanır dünyalar onun olur ondan mutlu insan kalmaz evrende.Ya da sen bugün baban eve pasta getirdiği için sevinirsin,o babası eve kuru ekmek getirdiği için sevinir. Yani anlatabiliyor muyum bilmiyorum ama arkadaşlar dünyadaki yaşam standartları sizi yanıltmasın.Ve buna inanın ki herkes eşit düzeyde mutlu ve ya mutsuz. Bill Gates dünyanın en mutlu adamı değil, eğer güzel bir iş bulursam ben ondan daha mutlu olurum.

Ve son olarak şunu diyeceğim,bir kaç entry önce bahsetmiştim zaten. insanlar mutlu olmak için yaşarlar,her şey mutlu olmak içindir.Ve mutluluk herkes için eşittir. Allah'ın adaleti sonsuzdur.

neyse gelelim hikayenin devdıbına..

Annem geldi yanıma 5 dakika sonra,al oğlum dedi. Yarın hocana ver. Dedim "anne bi git otobüs saat 11 de kalkacak sen neyin kafasındasın. Gidemicem aksilik işte, huurçocukları kapitalistler zütlerinin keyfi için üç gün geç verdiler maaşı."dıbına koduklarım bu yaptıklarıyla beni nasıl üzdüklerini hayatımda nasıl uçurumlar açtıklarını bilmiyorlardı. Kaç yaşımdayım hala çok zengin insanlara uyuz olurum.Bu sebeplerden dolayı, fakiri düşünmezler çünkü. Neyse..

Dayanamadım derslere girmedim, okulun arkasında bitek benim bildiğim bi yer vardı. Yalnız kalmak istediğimde oraya gidiyordum sürekli. Ulan dedim dıbına koyım.Şu felsefesini gibtiğim dünyasında benim halimden anlayacak hiç kimse yok mu amk dedim.O sırada önümden iki tane kız geçiyordu, etekleri uzun amele tipten iki kız. Kendime konuştuğumu anlamasınlar diye sustum. Geçmelerini bekledim.Tam gözden kaybolacaklarken kızlardan biri "Düşmez kalkmaz bir Allah'tır dedi çok içten bi sesle"raslantı işte amk. Kafamda o an şimşekler çaktı.Lan dedim salak herif ne kaybedersin, eğer düşmez kalkmaz Allah'sa sana yardım da edebilir.Aç elini bi dua et amk ne kaybedersin dedim.Ve o gün çok içten bi şekilde, tüm çaresizliğimle dua ettim.

evet o yaşadığım büyük mucize, artık Allah'ın varlığına en büyük delildi benim için. Aklıma sürekli o minibüsün yüreğimi aydınlatan farları geliyordu, içimdeki şeytan "kendini kandırıyorsun"dediğinde.Ama ben onu artık dinlemiyordum. Sürekli dua etmeye başlamıştım ve artık işler daha düzgün gidiyordu.Bir kaç sene sonra sevdiğim kızın aklındaki duvarları kırmayı başarmıştım. Artık beni en azından adam yerine koyuyordu, tenefüslerde felan muhabbet ediyorduk. Ailemin maddi durumuda kayda değer biçimde düzelmişti. Bunlar dua etmeye başladığım günden bu güne sürekli değişen olumlu objelerdi hayatımda.Ama mutluluk düzeyim hep aynıydı, sadece yaşam tarzım değişiyordu. Yine sevdiğim kızın gözlerine bakınca mutlu oluyordum, yine babam bağırınca moralim bozuluyordu. Eskiden annem bazen harçlık vermeyince sinirlenirdim,ama artık bozuk parası olmadığı için ekgib verdiği harçlığım çok sinirleniyordum.

Selaminin hııammına korum.

Mecburen geri döndüm. Başkası olsa kesin vazgeçerdi ama ben aşkım için vazgeçmiyordum. Minibüs bekledim durakta eve gitmek için.Ama görseniz nasıl sinirliyim, nasıl sinirliyim anlatamam size. Gelmiyordu da dıbına koduğumun minibüsü.En son geldi bi tane direk atlaıdım. saat tam 10 da evde oldum. Baba dedim hemen imzala şunu. Babam baktı bana, olum dedi"vazgeç,bu saatte minibüs bulamazsın gitmek için "dedi. Annemde telaşlanmıştı.Ama direndim, ağladım felan 5 dakika babamı ikna ettim. Babamda sinirlendi giy lan dedi ayakkabını birlikte beklicez minibüs gelmezse iflahını giberim dedi. Tamam dedim.

amın düdüğü 5 dk gecikse allaha kitaba sövecekti. bide imanımın sarsıldıgı noktalar oldu diyo istediğin olunca tap şükret olmayınca söv küfret yarraga bak senin mentaliteni giberim zütoğlanı böyle muallakleri okuyunca dinden soğuyo insan ateistlerin taşşak konusu pekekent seni

Ayın 14 üne gelmiştik. Hocalar artık parayı getirmemi yoksa, kaydımı silip başkasını alacaklarını söylüyolardı. Tamam dedim yarın mutlaka getircem hep unutuyorum hocam diyodum.Çünkü biliodum babam bu gün maaş alacak, bende ertesi gün parayı getirecektim.Eve heyecanla gittim. Babamın gelmesini bekledim. Babam eve biraz geç geldi. Ellerini boş görünce korktum.Ben babamın maaş alıp almadığını içeriye girerken yüzünün aldığı simadan anlardım.Üstelik eve asla boş gelmezdi.

babam sordu, garaj nerde senin dedi. Kaynarca da oturuyorum abi ben dedi, oradaki benznliğe çekicem dedi.Ben atladım hemen,abi dedim ne olur oraya kadar bırak bizi oradan pendiğe geçeriz biz. Saat 10:45.Babam tuhaf tuhaf baktı bana.Ama adam kapıyı açmıştı. Bindik.Yollar boş olduğundan,7-8 dakikada kaynarcaya vardık. Babam taksi tutmuş gibi yüksek bir banknot vermişti herife, çıldırıyordu sinirden. Neyse şimdi, gebze harem minibüsüne binip pendiğe geçmemiz lazımdı.ama o minibüsler 2 dk da bir seri geçtiği için sıkıntı yoktu. Hemen gelene bindik. Pendik köprüsünde indik. Pendiğe 5 dakikada yürüdük.En sonunda okula varabilmiştik. Otobüsü görüyordum ben farlarına yakmıştı, saat 11i 5 geçiyordu. Babamdan ayrıldım hızla koştum otobüse doğru, hareket ediyordu artık.Önüne geçtim lan resmen durdurmak için. Durdu tabiki sonra. Kapıyı açtı şöför içerden,o kevaşe hoca indi. Napıyosun sen felan,bir sürü ıvır zıvır laf söyledi. Babamı görünce sustu ama

Çıkış zili çaldı, gittim eve. Babam gelmemişti daha. Canım sıkıldı. Saat 7 buçuk gibi, geldi babam. Elleri doluydu. Anlaşılan maaş almıştı.Ama artık çok geçti çok geç.Dua etmiştim ama onun da kabul olmasına imkan yoktu. Babam her zaman saat 5 de evde olurdu. Yine o saatte gelmiş olsa,bi şeyler değişirdi.Ama dedim amk denemeye değerdi,dua ettiğim için kendimden utandım.Çocukca bişey yapmıştım ve gidemeyecektim o geziye. Daha fena sinirlendim. Geçtim yine bnim ampülü patlak, karanlık odaya

Geçtim odama beklemeye başladım. Biraz sonra annem geldi yanıma. Anne dedim babam maaş almışmı.Yok oğlum dedi almamış vermemişler bugün yarın vereceklermiş dedi.Ama anne dedim, hocalar gezi parasını istiyorlar ne yapcaz dedim. Bilmiyorum dedi oyala bi kaç gün dedi. Peki anne dedim.Üzüldüm ama ona üzüldüğümü belli etmedim üzülmesin diye. Geçtim yatağıma canım çok sıkkın bi şekilde yattım, sabah ne yalan söylicemi düşündüm.

Millet toplanmaya başlamıştı. Geziyle ilgilenen hocanın yanına gittim. Hocam dedim parayı getirdim bende gelicem. Hoca baktı tip tip bi önce.Yok dedi gelemezsin. Boş yer yok. Yalvarmaya başladım. Hocam dedim ne olur yalvarırım, ayakta giderim benide alın lütfen dedim. Hoca nuh diyor peygamber demiyor. Kabul etmedi kevaşe.Ama dedi. Eğer gelmeyen biri olursa onun yerine seni yazarım dedi başından kovmak için. Tamam dedim suratım bi karış çıktım odasından. Sonra geri çağırdı,al şu izin kağıdını veline imzalat getir dedi.Bu olmazsa boş kontejyan olursa bile gelemezsin dedi. Dedim hocam evim uzak minibüsle yarım saat, şimdi eve gidene kadar saat 10 buçuk olur o saatte de buraya gelmek için araba bulamam dedim. Dinlemedi imzalat getir dedi.

Neyse.Ben çok fena aşık olmuştum. Daha 9.sınıftaydım. Lise aşkları felan bilirsiniz işte.Ama çocukca bile olsa, güzel seviyordum be.Aşıktım amk kendimce, sorsalar o zaman onun için hemen canını verirmisin diye. Veririm derdim.O derece.Ama gelin görün ki,kız bi havalı bi havalı tam zengin kızı.Üstelik bende de gram desen tip yok. Hatta bi keresinde şakadan senden hoşlanıyorum demiştim, dünyada son erkek sen kalsan yine de bakmam demişti. Dünya başıma yıkılmıştı

@23 ben dindar bi insan değilim. Kuran'ı kerimide okudum evet.Ama gerçekten yapmak istesemde yapamıyorum, yapı meselesi birazda.Ama Allah'a gözlerim görmüş gibi inanıyorum varlığını hissediyorum. Gelicem biraz sabret, açıklıcam hepsini

o gün eve gittiğimde evdekilere hiç selam vermedim. Direk geçtim odama, attım çantayı ağlamaya başladım. Ulan benim o geziye mutlaka gitmem lazımdı.Hem insanların fikrindeki "fakir" kelimesini silmek için, hemde sevdiğim kızı o üst sınıftaki muallaklerle yalnız bırakmamak için.En çok da onun için di ama,en çok yalnız bırakmamak için di.Kendimi onun koruyucu meleği gibi hissediyordum amk. Biraz sonra annem geldi. Neyin var niye ağlıyosun diye sordu.

Senenin sonunda okul çanakkaleye bir gezi düzenleme kararı aldı. Katılacakların isimlerini alıyorlar felan, herkes yazdırıyor. Sıra bana geldi, dedim ben bi evdekilere sormam lazım. Biraz sesli söyledim galiba, herkes gülmeye başladı taşak geçtiler benle "hahah paranız yok dimi fakir"felan diye.Çok zoruma gitti benim. Kimin zoruna gitmez ki."Ne alakası var dedim, uzun yola gidiyoruz onlara sormadan evet diyemem"dedim."Tabi tabi diyip inanmadılar"..Bende sinirlendim amk yaz lan dedim yaz gelicem dedim.

çok heycanlı mk bu başlık için brazzersden çıktım deysin bari

Ben hep şuna inanırım arkadaşlar, hayat felsefemde budur. insanların mutluluk düzeyleri ile refah düzeyleri hep karıştırılır. işin temeline baktığımızda ise, refah-rahat bir yaşam arzusunun sebebi mutlu olmaktır. Mutlu olmak için insan zengin olmak ister, mutlu olabilmek için sevgili ister karı-kız ister. Ateist arkadaşlarımın bir çoğu Allah varsa adalet niye yok diyorlar,bu yüzden inanmıyorlar.Çok üzülüyorum gerçekten.ilk inanmaya başladığım zamanlarda bu soru kafama çok takılıyordu, Allah varsa neden afrikalı çocuklar.. neden afrikalı aç çocuklar var diyordum.Bu suçsuz bu günahsız insanlara Allah neden yardım etmiyor diyordum. Kendim bunu düşünmeyinceye kadar, hiç bir din adamı bana bu sorunun cevabını tatmin edici ölçüde vermedi. Sizlere de verdiklerine inanmıyorum.Ne diyorlar sürekli ?

-Yok işte Allah onları bizi sınamak için yarattı (Peki bizi niye onları sınamak için yaratmadı adalet was here ?)
-Allah bizleri onlara yardım etmeyi emretti,ama biz etmiyoruz (Mantıksız.Çünkü Allah yeri geldiğinde kendisine bile hainlik eden nankör insanlara,bir başka topluluğun hayatını neden tehlikeye atsın)

devam ediyorum panpalarım