Anlatmak istiyorum. Birebir kendimin yaşadığı yüzde yüz gerçek bir hadise. Yemin ediyorum

Çok büyük bunalımlar yaşadığım bir devrede Ankara'dan istanbula seyahate çıkmıştım. Döneceğim gün vapurda bir kız gördüm. Normalde hiç sevgili vs işlerine girmemiş biriyim. Kıza az biraz baktım etkilendim de bayağı. Ama tabi bir şey yapmadım. Ankara'ya döndüğümde bunalım halim devam ediyordu.

Daha sonraki günlerde kız bazen aklıma geliyordu ama bir şey yapamıyordum tabi. Bir gece yine bu bunalımlı halde uyumaya çalışırken içimden allahım istanbul'daki kız gibi bir kız olsa bunalım sıkıntılarımda yanımda olur acılarım diner diye dua ettim. O an içimdeki ses şekerpare dedi. O zamanlar evin yanındaki süpermarkete gidip şekerpare alıyordum bazen tatlı niyetine. Yarın gideyim diye düşündüm.

Ertesi gün aklıma geldi tatlıyı almaya gittim. Süpermarket dediğim gimsa bayağı büyük bir yer. Pastane reyonuna gittim ve tatlılara baktım. Başka tatlı alayım dedim istedim adam paketledi. Soluma döndüğümde bir baktım ki istanbul'daki kızın tip olarak hemen hemen aynısı hafif sarışın benden 3-4 cm kısa bir kız. Üstündeki elbiselerin rengi bile aynı siyah pantolon yeşil bluz. Kız annesine biz de şekerpare mi alsak dedi. O an o kadar korktum ki hemen uzaklaştım. Allah'ım ben sana bırakıyorum nasip neyse sen karar ver dedim.

Devamı var ama farklı boyutlara taşınıyor hadise. Gece anlatayım

Bu kafayla günler geçiyorken bir kızla tanıştım üniversitede. Kızdan çok hoşlandım ama ortak arkadaş yoktu. Ama kaderimdeki kızsa olur diyordum. Bir gün bir binada biraz uzağımda bana sırtı dönük tek başına yürürken gördüm. O zamanlar o kafadayım işte Allah'a güveniyorum diyordum ve Allah'ım bu kız kaderimdeki kızsa şu an dursun dedim. Kız irkildi birden durdu ve sağına soluna baktı. Gidip biraz sohbet ettim.

O gün kızla ortak arkadaş vasıtasıyla yakınlaşıp açılmaya karar verdim. Birçok kişiye sordum ama ortak arkadaş bulamadım. Ertesi hafta aklıma kızı gördüğüm bina ve katı geldi. O kattaki bütün sınıflara baktım ve kızı buldum. Gidip akşam üstü bir yere oturalım mı dedim kız biraz şaşırmış şekilde tamam dedi. Buluştuğumuzda yarım saat kadar oturduk ve kız bana babam iki sene evvel öldü pgibolojik sorunlarım var diyerek beni reddetti.

Kendimi o kadar hayal kırıklığına uğramış hissettim ki kıza ben bu işin peşini bırakmam dedi. Kız sinirlendi gider misin dedi ve gittim. Yurttaki oda arkadaşına durumu anlattım kız tiyatro kulübündeymiş git tiyatro bileti al dedi. Hemen gidip aldım ve kızın sosyal medya hesabına bilet aldım dedim. iki hafta sonra oyunun olacağı günün bir önceki gecesi kızı üniversitenin kantininde arkadaşlarıyla otururken gördüm. Kızın arkadaşlarından birini tanıyordum. Onunla biraz sohbet edeyim dedim. Kız kantinden bir şey almaya gitmişti, geldiğinde arkadaşına sinirli bir şekilde gidelim dedi. O an kızın benden tiksinmiş olduğunu anladım.

O kadar kötü oldum ki acıdan ızdıraptan belki bir ay boyunca ağladım. Ağladığım şey kızın reddediyor olmasında farklı bir şeydi. Allah'a güvenmiştim ve güvenim boşa çıkmıştı. Belki de yaşadıklarım tesadüfleri kafamda bir şeymiş gibi tasarlamaktan ibaretti. Yaşadığım başka hadiselerinde bana yaşattığı sıkıntıyla depresyona girdim. Kızla bir iki defa daha zar zor ikna edip konuştum. Ona kendisinin peşinden babasının öldüğü ve pgibolojik sorunlar yaşadığı için bu kadar koştuğumu söyledim. Sırıttı ve bunlar her insanın başına gelebilir dedi.

aslında kız işleri hususunda çok ezik biriydim. fakat bunu çok sık yapmam- tcma gazıyla çok tuhaf şeyler yaşamıştım. Daha evvel bir kıza açılmaya bile cesaret edememişken birkaç günde tanımadığım bir kızın beni başka bir kızla görünce cinnet getirdiği biri haline gelmiştim. Hatta tanımadığım evli bir kadını çarşıda tek kelime konuşmadan ayartıp kadın yanıma geldiğinde ben ne yapıyorum diyerek el işaretiyle kovmuştum. Bütün hayatı sorgulamaya başlamıştım o günlerde. Ama ben helal olsun temiz olsun istemiştim. Ama başıma böyle bir hayal kırıklığı gelmişti.

1-2 aylık depresif devreden sonra tcma-yani bunu çok sık yapmam başlığındaki bin erkek kafasına geri dönmeye karar verdim. Bunun neticesinde yine kızların bakış açısı değişmişti. Bir sene evvel yüzüme bakmayan bir kız peşimden koşmaya başladı mesela. Yahut pub da hollandalı kızıl saçlı mavi gözlü bir kızı tavlayıp ağzı kokuyor diye ben reddettim. Kız ağladı benim için vesaire. Ama o kızın garibanlığını yetimliğini görünce çok kötü oluyordum ve ben yine temiz olanı helal olanı istiyorum dedim. O kızla bir defa daha konuşmaya karar verdim.

okuyan varsa devam edeceğim. lütfen yorum yapın

Kızı kampüste bizim fakültenin binasının önünde bizim bölümden bir erkekle konuşurken gördüm. Sonra kampüsün yukarısına çıktı. Kızın kantinde olacağını tahmin ettim ve eğer oradaysa konuşacağım dedim. Kız kantinde bir kız arkadaşıyla oturuyordu. Beş kuruş param yoktu, bir çay ısmarlar mısın dedim, gülüp tamam dedi aldım çayı ve yanına oturdum. Biraz kız ben ve kızın arkadaşı sohbet ettikten sonra kalktık. Kızın arkadaşı biraz yürüdükten sonra ayrılınca kız seninle son bir defa konuşacağım dedi ve akşamüstü kampüste başka bir yere gelmemi söyledi.

Akşamüstü kızın yanına gittiğimde ona senin baban öldüğü için erkeklerden korkuyorsun ve hem mental hem fiziki olarak güçlü bir erkek istiyorsun dedim. benimle alakalı bu kadar şeyi nereden biliyorsun dedi ben ise seni anlıyorum dedim. Daha sonra sebebini unuttuğum bir şekilde tartıştık ve kız çekti gitti. Daha sonra ise kızla irtibatım kesildi. Ama sonradan tanıştığım bir çocuk tiyatro kulübüne gel sen de diye teklif edince tamam dedim ve kulübe başladım. Kulüpte kızın arkadaşı olan kişiler başta bana bayağı soğuk davrandı. Meğer kız beni onlara bu benim sapığım diye tanıtmış.