Bir kez daha öğürdüm. Artık içimdekilerin çıkacağını anlamıştım. Son bir gayretle umumi tuvaletin kapısını kilitledim. O kafayla bile az da olsa gururum vardı. insanların beni böyle görmesini istemiyordum.
Fakat gururumun bedelini kot pantolonumun ve ayakkabılarımın kusmuk içinde kalmasıyla ödedim. Kapıyı kilitlerken son kalan kusmama gücümü de kullanmıştım. Daracık tuvalet kabininin zemini vıcık vıcık öğütülmüş yemek artıkları ve mide suyuyla kaplanmıştı. Bu gece burda çalışan birisi, muhtemelen üniversiteli, zayıf ve siyah makyajlı bir kız benim geçmişime söverek burayı temizleyecekti. Kusura bakma tatlı kız, aslında tanısan çok seversin beni. Ben hiç böyle birisi değildim. iyi aile çocuğuydum, o iyi aile neyse artık. Beni hep Okan böyle yaptı, söveceksen Okan’a söv rockçı kız. Senin bu yerdeki kusmuğu temizlemene neden olan kişi ben değilim, Okan. Ben iyi birisiyimdir, hayatımda hep doğruları yapmaya çalıştım. Doğru derken de, genel geçer ahlaka göre doğruları kastediyorum, benim kişisel doğrularımı değil.
Kusmuk kokusuyla dolu kabinde, midemde bir hareketlenme daha hissettim, ama bu sefer yukarı doğru değil, aşağı doğru. Küçük ve pis klozete oturup boşaltıma başladım. işimi bitirdiğimde klozeti de tıkamıştım. Cidden özür dilerim tatlı kız. Keşke takumu sen temizlemeyecek olsaydın. Keşke 50 lira için akşam beşten sabah dörde bu gibik mekanda çalışmak zorunda olmasaydın da, beraber bir kahve içmeye gitseydik. Severdin lan beni bence, genel olarak sempatiğimdir. Yakışıklı olduğumu da söylüyorlar. Aslında çay içelim derdim, çayı kahveden daha çok severim ama çay içilecek pek mekan bilmiyorum, kötü çay veriyorlar, hep ılık ve bayat oluyor, sevmiyorum öyle.
Neyse tatlı kız, bana daha çok küfretme nolur, ben artık kaçıyorum.