Berber Yakup.

Yakup abiyle dostluğumuz çok eskilere dayanır, babamın öğrencisiydi, ne zaman babamın sınıfına gitsem omuzlarda taşınır, ulvi sınıf başkanı ilan edilirdim. Başı yakup abi çekerdi tabi. Babamı sevmezdi pek, ben geldiğimde ders kaynardı, beni de o yüzden severdi zaten. Yakup abi berber oldu nihayetinde, babamı değil de okumayı sevmediğini anladığı bir gün okulu bırakıp, dükkan açtı kendine. Ne zaman traş olacak olsak yakup abiye giderdik babamla, hocam hoşgeldin, naberlan kerata, lan mıstık çay getir hocama..

Bu traş berber metaforu yıllarca, tavlaya gel bakiym, mars edersen beleşe traş ederim, ben mars edersem avon parfüm alırsın yakup abine minvalinde sürüp gitti. Geçen traş olmak için yine yakup berberin yolunu tuttum, vırç diye bir ses geldi, kaygan bir zemin, hiç bakmadan ilerliyorum, biliyorum köpek takuna bastık. Mıstık'a sildiririm diye kendimi teselli ettim, girdim dükkana. Oturdum koltuğa abi biliyosun zaten, lan mıstık gel ayakkabımı sil bakayım dedim. Mıstık aldı bi bez uğraşıyor aşşağıda, yakup abi traşı bitirdi, saçımı yıkadı, döndü mıstığa bir tekme attı, çocuğun boyu zaten 14 santim, ulan çocuk şlap diye yapışmasın mı duvara, yakup abi delirdi usturayı sallıyor, yumruk kafa ne varsa girişti çocuğa, çocuk bayıldı bayılacak

"Abi dur çocuğun anasını gibtin ne yapıyorsun" diyorum, "dur seninde cibiliyetini gibmiyim şimdi" diye cevap veriyor. Neyse komşu esnaf yardıma geldi yakup abiyi tutuyoruz, adam fenalarda, durduğu yerde titriyor kendi kendine. "lan mıstık ne tak yedin" diye soruyorum mıstığa, çocukta mecal kalmamış bir şeyler mırıldanıyor ama ölmüş bebe. Yardıma gelen manav "kardeş sen geç kafanı yıka, biz yakupla ilgileniriz" diyor. Ulan kafamı daha yeni yıkadı bu adam, tekrar niye yıkayayım diyorum bende. Aynaya bi bakıyorum saçım takun sidiğin içinde geziyor.

Meğer mıstık bez bulamamış havluyla silmiş benim ayakkabıları, yakup abide mıstığın elindeki havluyla benim kafayı kurulamış, bütün taku püsürü benim kafada görünce dayanamamış basmış tekmeyi. Olayın şokuyla bir tanede ben vuruyorum mıstığa, bebe yine bir şeyler mırıldanıyor "sus, puştunu giberim senin, dıbınakomun çocuğu halimize bak" diyorum gaza gelip. Kafayı yıkayıp çıkıyorum berberden, unutulup gidiyor ama her gün tekrar tekrar hatırlıyorum ben, her aklıma geldiğinde gülüyorum amk çocuğuna.

huur çocuğuydun ama idoldün be mıstık.

Düğün günü geldi çattı, önce kına, sonraki gün düğün vardı. Kına gecesi bitince damat ve erkek evi kız evinde ağırlanıyor, oradan düğüne geçiyorlardı, fosilleşmiş gelenekler işte. Herkes heyecanla bekliyordu ama düğünü değil, herkes hüseyinin sahneye çıkacağı zamanı bekliyordu. Kına gecesi sorunsuz atlatılınca heyecan daha da artmaya başladı, bari kınada terso yapsaydı, düğünü pis etmeseydi, hüseyin sıkı geliyor bu sefer, hüseyin terso yapmak için nikahı bekliyor gibi bahisler çoktan açılmıştı. Dönüp dedeme baktığımda gözlerinde gerçekten bir şeyleri beklediğini görebiliyor, 1.30 oranlı hüseyin sıkı geliyor bu sefer'e 10 misli oynuyordum.

Maç başlayalı 70 dakika olmuş, bahisler çoktan kapanmış, dedemin terso yapması için çok az zamanı kalmıştı. Kız tarafından kimse uyuyamıyor, sakin kalabilenler değil, çarpıntı yaşamayanlar tebrik ediliyordu, amcam babama abi babam terso yaparsa sıçarım bacağına bu sefer diyor, babam bi b*k yiyemez o, sen ağzını hayra aç diyip teselli ediyordu. Tam bu sırada dedemin sesi evin içinde yankılanmaya başladı.

Yumuşacık battaniye.

Nenem dedemin yumuşacık battaniyesini erkek evine vermiş ayıp olmasın diye, dedeme de eski battaniyeler kalmış, şu öküz ölüsü gibi olanlardan. Dedem de tutturmuş benim yumuşacık battaniyemi verin diye, yumuşacık battaniye dediği de bildiğiniz polar battaniye işte. Dedemin odaya girip bana baktığını hatırlıyorum, sonra babamın gecenin bir yarısı yumuşacık battaniye almak için çarşıya gittiği geliyor aklıma.

Meğer babam dedeme battaniyeyi Melih'in altına serdik, çocuk uyuyor uyandırmayalım demiş, doktor hüseyin bunu yer mi ? Yemez, yememişte. Uyuyup uyumadığıma bakmaya gelmiş, bende dedemi görünce korkudan uyuyor numarası yapmışım, normalde beni uyandırıp alırmış battaniyeyi ama kıyamamış bana, babam öyle söylemişti.




Düğünde de sorun çıkarmamış dedem, gece o da uyumamış, bizim odada kalmış, beni sevmiş sabaha kadar, amcamı eleştirmiş halalarıma laf sokmuş dinlenmek için de beni sevmiş. Babamın dediğine göre o gece ben uyuyor gibi yapmasaymışım dedem kesin terso yaparmış, belli etmezmiş ama en çok beni severmiş, o yüzden düğünde de sorun çıkarmamış. Ailecek ne zaman bir yerde polar battaniye görsek aklımıza dedemin yumuşacık battaniyesi gelir, sonra gözler bana çevrilir.

Bu gün 12 Nisan, Doktor Hüseyin aramızdan ayrılalı 2 yıl oluyor. Mekanın cennet olsun dedem. Yumuşacık battaniyeler içerisinde yat.