0
Beyler hatırlar mısınız mahalle maçlarını. Okuldan gelir gelmez çantayı bir kenara atıp mahalledeki boş arsada toplanırdık. Herkes birer birer gelir takımları kurar sonra da içine plastik top koyduğumuz patlak topu tekmelerdik. Bide şu yakan toplar vardı. Kalecileri şut çekene düşman yapan. Bir de o topun önünde barajda dururduk bazen. Top gelir tam alete çarpardı. Yerleree yuvarlanırdık. Bütün herkes başımıza gelip
işe oğlum, eğer işersen bir şey olmuş mu anlarız derlerdi. Bizde kenara biyere işemeye çalışırken, herkes umarım işer diye kaygıyla beklerdi. Bizde işeyince alet çalisiyor deyip kaldığımız yerden devam ederdik.
Ne old bize, şimdi belki top gelmiyor ama hayatın bir çok yerinde sendeliyoruz. Eskiden bizimle aynı acıyı kaygıyı yaşayan dostlarımız şimdi kaygıyla değilde acımasızlıkla bakıyor. Hatta bazıları düştüğümüz yerden kalkmayalım diye pis burunu dayıyor üstümüze.