Bir kaç süredir kuzenim kızı ile yanımızda kalmaya başladı.. Henüz çok erken yaşta annesini babasını trafik kazasında kaybetmişti ve yakın akrabaları olarak her daim yanında olmuştuk.. Sonra hayatına anlam katan erkek ile yolları kesişti ve her ikisininde duyguları o kadar yoğundu ki kısa bir süre içerisinde ilişkilerini nikah masasında noktaladılar.. Aradan yedi sene geçti, dünyalar tatlısı bir kızları var şuan 5 yaşında..

Kuzenim eşinin memleketine yerleşmişti ve eskisi kadar sık sık görmesekte, mutlaka telefonda görüşürdük.. Her defasında çok iyi olduklarını söylerdi.. Bundan bir kaç ay önce ansızın süpriz yapalım dedik ve yaşadığı şehire gittik.. Kapıyı açtığında karşısında bizi görünce şaşırmıştı, bizim şaşkınlığımız ise daha büyüktü.. Yüzü gözü morluklar içindeydi..

Sonra bizden sakladığı gerçekleri mecbur anlattı ağlaya ağlaya.. Enişte olacak şerefsiz dost hayatı yaşıyordu ve diğer kadını da eve getirmek istiyormuş, kuzenim de kabul etmedikçe içip içip dövüyormuş, pgibolojik baskı uyguluyormuş.. Bizim de haberimiz yok olanlardan, zaten sahip çıkan yok düşüncesi ile iyice azıtmış..

Ya bu nasıl adamlık..? Hadi gönlün başkasına kaydı, niye bu şekilde eziyet ediyorsun ki..? Ne hanımından vazgeçiyor ne de dost hayatı yaşadığı kadından, bir de üstüne üstelik şiddet uyguluyor..

Şuan çok yorucu bir dönemden geçiyor kuzenim.. Pgibolojik destek alıyor.. Ruh hali çok değişken, çocuğu ile ilgilenemiyor.. Hayatında bir çok olumsuzluğa göğüs germek bir yerden sonra en güçlü insanı bile yerle bir eder..

En çok da ufaklık etkilendi bu süreçte.. Diyalog kurmakta zorlanmaya başladık.. Hırçın tavırlar sergiliyor.. Söylenilecek o kadar çok şey var ki.. Aldatılan taraf olmak her daim yıkıcı bir etki bırakıyor.. Bir de taraflar evliyse ve çocukları varsa, enkazın altında yaşam savaşı veren taraf çocuklar oluyor maalesef..