akıyordu su gösterip aynasında

söğüt ağaçlarını.
salkım söğütler yıkıyordu suda saçlarını!
yanan yalın kılıçları çarparak söğütlere
koşuyordu kızıl atlılar güneşin battığı yere!
birden
bire kuş gibi
vurulmuş gibi
kanadından
yaralı bir atlı yuvarlandı atından!
bağırmadı,
gidenleri geri çağırmadı,
baktı yalnız dolu gözlerle
uzaklaşan atlıların parıldayan nallarına!

ah ne yazık!
ne yazık ki ona
dörtnal giden atların köpüklü boynuna bir daha yatmayacak,
beyaz orduların ardında kılıç oynatmayacak!

nal sesleri sönüyor perde perde,
atlılar kayboluyor güneşin battığı yerde!

atlılar atlılar kızıl atlılar,
atları rüzgâr kanatlılar!
atları rüzgâr kanat...
atları rüzgâr...
atları...
at...

rüzgar kanatlı atlılar gibi geçti hayat!

akar suyun sesi dindi.
gölgeler gölgelendi
renkler silindi.
siyah örtüler indi
mavi gözlerine,
sarktı salkımsöğütler
sarı saçlarının
üzerine!

ağlama salkımsöğüt,
ağlama,
kara suyun aynasında el bağlama!
el bağlama!
ağlama!

nazım hikmet ran

dörtnala gelip uzak asya'dan
akdenize bir kısrak başı gibi uzanan
bu memleket bizim!
bilekler kan içinde, dişler kenetli
ayaklar çıplak
ve ipek bir halıya benzeyen toprak
bu cehennem, bu cennet bizim!
kapansın el kapıları bir daha açılmasın
yok edin insanın insana kulluğunu
bu davet bizim!
yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine
bu hasret bizim!

@8 anan diyen tipler gelir başık bin olur diye korkuyordum ama şuana kadar gelen olmadı.

nazlan
sitem et
kırıl bana
beni geç vakit
tek başıma suya yolla
bahçede yüzünü öteye çevir
güle hayret ediyormuş gibi yap
gülümseyerek konuş da başkalarıyla
somurt, avluda sadece ikimiz kalınca
kızıp en evecen adımlarınla üst kata çık
en sevdiğim çiçeğin saksısı kaysın elinden
derinleşsin ben içerledikçe ruhumdaki sakarlık.
yamru bastım iş değildi hâke çakılmak bayırdan
dağ sıradağdı hangi haşin belden yol veresi
gece hep süzüldü yukardan lâkayt kehkeşân
altımda hep beni yutmaya çağladı nehir
yetişir hecelemen sök beni bir kere
en zoruma gideni yap hengâme getir
çel beni tökezlet tuttur çitlere
ahla istida edecek ahvâl değil
kim bana kıymazsan bilebilir
dünya dedikleri samut küp
acılar tınladıkça bende
hep seni seslendirir.

ismet özel

birdenbire, gecenin yarısında
can alıcı müziklerle, seslerle geçen
görünmez çalgıcıları duyup da
artık talihin bitti diye, yaptıkların
çöküverdi; kanıtlandı diye
hayatını sahteliği, sakın ağlama.
çok önceden hazır gibi, bir yiğit gibi,
vedalaş uzaklaşan iskenderiye ile.
hele hiç aldatma kendini
bu bir düştü, yanlış işittim, deme
aşağılanma böyle boş umutlar içinde.
çok önceden hazır gibi, bir yiğit gibi
böyle bir kente yaraştığını belli edercesine
güvenli adımlarla yaklaş pencereye
ve çoşkuyla dinle, ama korkakların
yakınmaları, yakarmalarıyla değil,
yüreğinin derinliklerini açarak bu gizemli çalgılara
dinle can alıcı sesleri.
ve yitirdiğin iskenderiye’ye elveda.

konstantinos kavaf

@15 kanka boşver sinirlenme. başlık dikkat çeksin diye yazmıyorum zaten. belki biri denk gelir okur beğenir falan diye yazıyorum.