/i/Ben

Kendini ifade et !
  1. 26.
    0
    Sormadım.. Soramadım..Konuşmaya
    başladık..Her huyu hoşuma gidiyordu... Sor
    gulamayacaktım.. Evet evet sorgulamadan
    mutlulugu yaşayacaktim.. Konuştuk,deniz
    kenarında oturduk, ovalarda deli gibi
    koşturduk.. Güldük,eğlendik... Allahım bu
    normal değil.. Benim bu kadar mutlu olmam
    normal değil..
    ···
  2. 27.
    0
    Bir ağacın gölgesinde otururken içimi kemiren soruları sormaya karar verdim.. Neden ben dedim. Beni neden kurtardın dedim .Labirente alışmıştim oysa ki dedim... Gülen mavi gözleri donuklaştı birden.. Tebessümü kayboldu.. Yüzünde mutluluk yerine bana nankörsün sen diyen o ifadeyi aldı."Ne yani memnun degil misin " dedi.. Hayır memnunum tabi yanlış anlama dedim.. Sadece bunlar normal değil, çok hızlı oldu hersey. Anlam vermekte zorlanıyorum dedim..
    ···
  3. 28.
    0
    .Yoo hayır.. Gülmüyordu..Aksine sinir
    ve hüzün dolu bir ifade vardı.. Olamaz..Ben
    ne yaptım ? Beni labirentten kurtaran meleği
    üzdüm.. Anlatamadım ona kendimi... Bozmu
    ştum aramızı .Ne yapmıştım ben ?
    Mutlulugu sorgulamak ne haddimeydi ulan
    benim ? Kafama sokayım ben.. Beni kurtaran
    meleğimin mavi gözlerinden yaşlar
    süzüldü... Yaşların herbiri yanaklarından
    yere düserken icim parça parça
    oluyordu... Kendi elimle kendi kuyumu
    kazmıştım. Kalktı tek laf etmedi... Yürüdü
    ..Dur nolur gitme dedim..Özür
    dilerim.. Döndü..Masmavi gözlerindeki
    neşenin yerini alan yaşlar kalbime, beynime
    her yerime saplanan kurşun gibiydi.."Sana
    labirentinde mutluluklar yokum ben artık"
    dedi..
    ···
  4. 29.
    0
    Ve kayboldu.. Bağırdım,kostum her
    yerde aradım onu..Bu diyarda tek başıma
    kalmıştım... Ağladım.. Kendime lanet
    okudum.. Yaşamamalıydim ben. Her işi
    mahvediyordum ben.. Yerden bi çatırdı
    duydum.. Kalktım.Kulak kesildim.. Ortalıkta
    çıt yoktu. .Kısa bir süre sonra tekrar ayni
    sesi duydum..Yer yarılıyordu... K
    açıyordum .Ama nereye kadar... Denize
    doğru baktım..Yok olmuştu... Ormanlar yok
    olmuştu..Yer yarılıyordu.. Koşarken
    takıldım..Ve açılan çukura düştüm...
    ···
  5. 30.
    0
    Sert bir şekilde yere düştüm.Her bir
    kemigim kırılmıştı galiba..Çok fena acı
    çekiyordum.. Yüzüstu düsmüştüm yukarıyı
    görüyordum... Güneş siliniyordu..Her yeri bir
    pas, demir kokusu kapladı.. Gözüm
    karadı... Bayılmışım
    ···
  6. 31.
    0
    Gözlerimi açtığımda
    zifir karanlıktaydım.. Hareket edebiliyordum
    ama her yerim fena acıyordu.. Yavaşça
    kalktım ayakta duramıyordum.. Soğuk
    duvarlara tutundum..Yo hayır beton değildi
    bu..Demirden yapılmişti duvarlar.. Soğuk
    tu..Pas kokuyordu.. Tutunarak yürümeye
    başladım.. Neden ölmedim ben hala ? Neden
    hala acı çekiyorum ?
    ···
  7. 32.
    0
    Bu sefer hatayı ben
    yapmıştım..Bu beni daha çok
    kahrediyordu... Duvarlara tutunarak
    yürürken elime birşey değdi... Kavramaya
    çalıştım..Bir dügme. Evet bir düğmeydi
    bu..Bastım.. Titrek,soluk bir ışık
    yandı.. Etrafima baktim.. Evet..Tanıdık
    geldi.. Labirentteydim.
    ···
  8. 33.
    0
    .Ama bu çok daha
    farklı bir yerdi.. Daha soğuk, daha geniş,ve
    bulundugum yer dışında daha karanlıktı... Du
    varda gözüme birşey ilişti... Bir
    yazıydı.. Yaklaştım..
    ···
  9. 34.
    0
    Gözlerim bozuk oldugu
    icin uzaktan okuyamıyordum.. Yaklaştım
    yazan yazıyı okudum... Başımı öne eğdim ve
    ağlamaya başladım. .Haykıra haykıra yazıyı
    koridorlara bağırdım..
    "MUTSUZLUĞA MAHKUMSUN, EViNE HOŞ
    GELDiN"
    ···
  10. 35.
    0
    Son . . giblemeyen herkese tesekkurle
    ···
  11. 36.
    0
    dıbına koduklarim insan bi okurdu lan
    ···
  12. 37.
    0
    bir okuyan bile yok vay amk
    ···