Sormadım.. Soramadım..Konuşmaya
başladık..Her huyu hoşuma gidiyordu... Sor
gulamayacaktım.. Evet evet sorgulamadan
mutlulugu yaşayacaktim.. Konuştuk,deniz
kenarında oturduk, ovalarda deli gibi
koşturduk.. Güldük,eğlendik... Allahım bu
normal değil.. Benim bu kadar mutlu olmam
normal değil..

Bir ağacın gölgesinde otururken içimi kemiren soruları sormaya karar verdim.. Neden ben dedim. Beni neden kurtardın dedim .Labirente alışmıştim oysa ki dedim... Gülen mavi gözleri donuklaştı birden.. Tebessümü kayboldu.. Yüzünde mutluluk yerine bana nankörsün sen diyen o ifadeyi aldı."Ne yani memnun degil misin " dedi.. Hayır memnunum tabi yanlış anlama dedim.. Sadece bunlar normal değil, çok hızlı oldu hersey. Anlam vermekte zorlanıyorum dedim..

.Yoo hayır.. Gülmüyordu..Aksine sinir
ve hüzün dolu bir ifade vardı.. Olamaz..Ben
ne yaptım ? Beni labirentten kurtaran meleği
üzdüm.. Anlatamadım ona kendimi... Bozmu
ştum aramızı .Ne yapmıştım ben ?
Mutlulugu sorgulamak ne haddimeydi ulan
benim ? Kafama sokayım ben.. Beni kurtaran
meleğimin mavi gözlerinden yaşlar
süzüldü... Yaşların herbiri yanaklarından
yere düserken icim parça parça
oluyordu... Kendi elimle kendi kuyumu
kazmıştım. Kalktı tek laf etmedi... Yürüdü
..Dur nolur gitme dedim..Özür
dilerim.. Döndü..Masmavi gözlerindeki
neşenin yerini alan yaşlar kalbime, beynime
her yerime saplanan kurşun gibiydi.."Sana
labirentinde mutluluklar yokum ben artık"
dedi..

Ve kayboldu.. Bağırdım,kostum her
yerde aradım onu..Bu diyarda tek başıma
kalmıştım... Ağladım.. Kendime lanet
okudum.. Yaşamamalıydim ben. Her işi
mahvediyordum ben.. Yerden bi çatırdı
duydum.. Kalktım.Kulak kesildim.. Ortalıkta
çıt yoktu. .Kısa bir süre sonra tekrar ayni
sesi duydum..Yer yarılıyordu... K
açıyordum .Ama nereye kadar... Denize
doğru baktım..Yok olmuştu... Ormanlar yok
olmuştu..Yer yarılıyordu.. Koşarken
takıldım..Ve açılan çukura düştüm...

Sert bir şekilde yere düştüm.Her bir
kemigim kırılmıştı galiba..Çok fena acı
çekiyordum.. Yüzüstu düsmüştüm yukarıyı
görüyordum... Güneş siliniyordu..Her yeri bir
pas, demir kokusu kapladı.. Gözüm
karadı... Bayılmışım

Gözlerimi açtığımda
zifir karanlıktaydım.. Hareket edebiliyordum
ama her yerim fena acıyordu.. Yavaşça
kalktım ayakta duramıyordum.. Soğuk
duvarlara tutundum..Yo hayır beton değildi
bu..Demirden yapılmişti duvarlar.. Soğuk
tu..Pas kokuyordu.. Tutunarak yürümeye
başladım.. Neden ölmedim ben hala ? Neden
hala acı çekiyorum ?

Bu sefer hatayı ben
yapmıştım..Bu beni daha çok
kahrediyordu... Duvarlara tutunarak
yürürken elime birşey değdi... Kavramaya
çalıştım..Bir dügme. Evet bir düğmeydi
bu..Bastım.. Titrek,soluk bir ışık
yandı.. Etrafima baktim.. Evet..Tanıdık
geldi.. Labirentteydim.

.Ama bu çok daha
farklı bir yerdi.. Daha soğuk, daha geniş,ve
bulundugum yer dışında daha karanlıktı... Du
varda gözüme birşey ilişti... Bir
yazıydı.. Yaklaştım..

Gözlerim bozuk oldugu
icin uzaktan okuyamıyordum.. Yaklaştım
yazan yazıyı okudum... Başımı öne eğdim ve
ağlamaya başladım. .Haykıra haykıra yazıyı
koridorlara bağırdım..
"MUTSUZLUĞA MAHKUMSUN, EViNE HOŞ
GELDiN"

Son . . giblemeyen herkese tesekkurle

dıbına koduklarim insan bi okurdu lan

bir okuyan bile yok vay amk