akıl hastanesinden bir günlük

"17 ağustos 2004
1999 depremi bugün olmuştu dimi günlük ?
benim için bir kez daha oluyor. aylar sonra güneşe çıkabildim. aylar sonra yürüyebiliyorum tekrar toprakta. güneşi hissetmek tekrardan, rüzgarı,terlemeyi özlemişim günlük. onun kokusunu bile özlemişim. şuan gözlerime dik dik bakan delileri bile özlemişim.
herşeyi planlamıştım, herşey eksizsizdi. hayal görmüyordum tekrardan. evet sibel doktordu, evet bu başhekimin oyunu kendisine göre tedavisiydi ve evet babamda içindeydi bu planın. peki neden mi burdayım ?
uzun uzun anlatıcam sana günlük, tekrardan kavuşmamızın şerefine.

@175 panpa sanki züt olacan neyse dur okuyayım da yazayım.

"şeyda hepsini kapıda tutup aynı anda aldı içeriye. sandalyeleri hazırdı.
"sevgilim eğer yanılıyorsan bil ki beni de yanında zütürecekler" şeyda hafif bir gülümsemeyle fısıldadı kulağıma ve yerine geçti.
o konuşma ezberimde günlük, aylardır düşünüyorum nerede hata olduğunu ve biliyorum artık.
-"kırmızı koddan çıkardığınız gün başladı bu oyun, pardon başhekimim tedavi. önce diğerleriyle iletişimimi gözlemlediniz.bu arada yemek vakitlerinde, öyle tahmin ediyorum, günlüktekileri okuyordunuz.o yüzden izin veriyordunuz yazmama.ta ki ortaya Nusret abi çıkana kadar. kendime bir baba figürü oluşturdum. önce beni bahçede kendi kendime konuşurken buldunuz sonra da günlükten takip ederek anladınız hayali babamı. peki neden dışarıya bırakıldım ?
bunu canım sevgilim sibel planladı. başarılarınızı okudum sibel hanım. baya ünlü bir pgibologmuşsun, kendini ateşe atmaktan korkmazmışsın. neyse oyununuza gelelim.
eski ortamıma ayak bastığımda olacakları gözlemleyecektiniz ve sibelde ilk gözden takip edecekti beni, yardımcı olacaktı.her adımımda takipteydiniz. büyük bir iş gerçekten. belli bir süre bu durum devam edecek sonra da sonuçları değerlendirecektiniz ta ki günlükteki o vahşetleri ve yara izlerimi görene kadar.
sizi atlattım ve ulaştım şeydaya. onun sevgisi aydınlattı kalbimi, hafızamı,aklımı ve çözdüm sizi, oyununuzu.
baba bare bu sefer acıyarak bakma bana, oysa ağlıyordu babam.bir çocuk gibi ağlıyordu.
korkmayın, sadece buydu amacım. size saldırmayacağım. çünkü ben, kerem ... (soyadı) normalim. sizin hastahanedikilerinizden farklıyım.."
günlük bu konuşma bu kadarla kalsaydı şuan özgürdüm, dışarıdaydım,şeydaylaydım ama ...

" işte keremin kendini batırdığı cümleler günlük. tekrar dibe vurmamın sebebi, aslında hiç çıkamamışım ki sadece kendi takumda çırpınmışım
-" ve sen ensar, seni nerden tanıdığımı biliyorum. hastahanedeki hasta bakıcılardan birisin sen.o masada seni tanıdığımı söylediğimde bu yüzden sus pus oldu herkes. korktunuz,oyununuz ilk günlerden bitecek diye korktunuz.
"sevgilim neler diyosun sen kerem lütfen dur" ah be sevgilim nasıl da korktun kim bilir o zamanlar, cümlelerime devam ediyorum günlük.
-"ensar herşeyi sen başlattın, senin gözlerini hatırlamamla başladı herşey ve oyununuz bitti, kerem artık özg... "
ben özgürüm diyemedim günlük. arkamdan iki kişi saldırdı, gömleği giydirdiler, ağzımı kapadılar ve kerem kayboldu.
çünkü ensar yoktu. ensar yoktu. olmamıştı.herşeylerini ortaya dökmüştüm ama ensar yokmuş günlük. yokmuş.ama tanıyordum onu, şimdi anımsıyorum kim olduğunu. ahmet,amo dedikleri Ahmet, kız kardeşimin sırtına çıkıp sigara içtiği Ahmet. herşey onunla başlamıştı ve onunla bitti. ensar yokmuş günlük, hepsi doğruydu, hepsi ama ensar yokmuş, yokmuş.

"şeydanın çığlıkları, babamın umutlarının bir anda kaybolması. gecenin karanlığında beyaz gömleği üzerinde bir gencin son çırıpınışları. ailemin acısı...
şeydanın hayatını bir kez daha, üzerine basa basa, mahvettiğim an.o gül saçları soldurduğum an.kendimi öldürdüğüm ve sonsuza dek babasız kaldığım an.günlük oyun bitti. kurtuluş yok.
güneş sakallarımın her teline ayrı ayrı sızarken, gözlerim ağlamaktan ufalıp kayboldu. sayfaların sırılsıklam.tek dostuma bile iyi bakamıyorum.
bana sesleniyorlar günlük.
ziyaretçim varmış.
lütfen şeyda sen gelmemiş ol,beni hayatından atmış ol lütfen."

beyler yarın 9 sayfa olduğunda devam ederiz.3 saattir aralıksız yazıyorum.hem anlık okuyanda yok pek sanırım.
yalnız olay kafamı gibti. baştan beri takip edenler gelin bi tartışalım.

@186 he uyduruyorum panpa, şuan Erenköy ruh ve sinir hastalıklarından yazıyorum. vay amk * nerden bulduğum ilk entryde yazıyor
@187 günlükte teşhis yok yarın ararım halamı biliyodur o.

sorularınız varsa burdayım sorun beyler

@192 dediğin doğru ama bazı dosyalar arşive kaldırılır. sebebi vardır tabi arşive kaldırılmasının. günlüğü bitirsek anlarız.

@194 panpa benim anladığım, şeydanın evine kontrole gitmesinden sonra ne varsa gerçek. keremi son kez tedavi etmeyi deniyolar ve sibel adlı pgiboloğun yöntemi de bu.kerem farkına varıyor, günlüğe yazdığı o vahşetin babasının yardımıyla doktorlarca okunduğunu da tahmin ediyor ve "yakalanmadan önce kurdukları bu tezgahı çözdüğümü anlatırsam kurtulurum" diye düşünüyor. herşeyin başladığı yere kuruyemişçi dükkanı sandığı depoya çağrıyor bunları, şeyda da yardım ediyor.ama tabi şeydanın ensardan haberi yok. neyse kerem yüzlerine vuruyor tüm olanları ama ensar kısmında iş çığrından çıkıyor çünkü ensar diye birisi yok.o yüzden bu masada bi anda "ensar seni tanıyorum" dediğinde bir sessizlik oluşuyor.ve evet ensar diye kafasında canlandırdığı kişi daha önceden tanıdığı birisi Ahmet(namıdiyar amo).neyse gerisini sen tamamlarsın kafanda *

@208 buraya yazarken okuyorum. bitirmiş olsam üşenirim yazmam heralde.ama sizle beraber okumanın keyfi farklı aga.

neyse rezervler alınsın, okuyanlar yazsın. nick6 şuku istemez
özet: arada uplayın amk

http://inci.ca/upry1j2pm2
http://inci.ca/uvbldftki4
kesinlikle okurken dinlemeniz gereken 2 müzik

"17 ağustos 2003 (devam)
bahçe kapısından içeri yürüyorum,koridordayım şimdi,her adımda yavaşlıyorum.yürümüyorum bile belki ama o oda yaklaşıyor bana.korkuyorum,o kapının arkasında kim varsa korkuyorum.her kim olursa olsun yüzüne bakamayacağımı biliyorum.
onlarca gözün arasından geçip kapının kolunu tutuyorum.açamıyorum,dakikalar sonra görevli açıyor kapıyı.
başım öne eğik,görmek istemiyorum karşımdakini.yerime geçiyorum. hastahanenin solmuş mermelerinde kayboluyorum.kaldıramıyorum kafamı,ses vermiyor karşımdaki.
sağ elim masanın üzerinde,bir şey yaklaşıyor,sıcaklığını hissediyorum.parmaklarımdan süzülüyor.ele geçiriyor kalbimi.
kafamı kaldıramıyorum ama biliyorum karşımdakinin kim olduğunu .
sıcaklık elimden dirseklerime doğru yükseliyor,tüm kolumu,vücudumu,kalbimi ele geçiriyor.kendimi ona bırakıyorum.
nefesi yüzümü serinletiyor,göz yaşlarında ıslanıyorum.ağladığını duyan kulaklarım çığlıklar saçıyor.neye fayda mermelere çarpıp kırılıyor hepsi.
sağ yanağımda hissediyorum önce dudaklarını,gözlerimde,sol yanağımda ve dudaklarımda.elleri dirseğimden saçlarıma yükseliyor.vücudum pes ediyor karşısında.
yüreğimde kalan bir dirhem güçle doğruluyorum,koyu yeşil gözleri acımıyor bana,hayatımda ilk kez biri bana gerçekten acımıyor.
seviyor,biri beni seviyor günlük.
yaşadıklarımı sana ayrıntısıyla anlatmak zedeliyor belki de beni.kaybediyorum çünkü kendimi,tekrar tekrar yaşıyorum o anları.ama tek dostum sensin ve bilmeye hakkın var."

"şeydam, özür dilerim senden, bunu ona da söyledim günlük ve o konuşmayı asla unutmayacağım ve burayada kazıyacağım.
-"şşşş,bir şey söyleme sakın, indir gözlerini aşağıya, yüzüme bakmak zorunda değilsin. acı çekme artık, lütfen...
ağlama kerem, sakinleş.titriyosun sen, bırak bana kendini."
-"şeyda özür dilerim, binlerce kez özür dileri"
-"hayır hayır söyleme böyle sevgilim, özür dilemene gerek yok. herşey düzelecek"
-"bilmiyosun şeyda, birşeyin düzeleceği yok. benim hayatım burada, benim bahçem kapının ardında, evim,yatağım kapının ardında. dostlarım kapının ardında.ben buraya aidim, yıllarca mahkumum burada. hayır hayır mahkum değilim, burası benim evim."
-"kerem lütfen sakinleş, kaybetme kendini"
-"kendimi bulamıyorum ki şeyda,her gece gözlerimden sen süzülüyorsun, kulaklarımda sen çınlıyorsun. karanlığın içinde bir delinin rüyasısın sen ve ben uyandım, rüya mahvoldu"
-"bu sefer olmaz kerem,bir defa daha bırakmam seni"
-"zorundasın şeyda, gençsin ve devam etmen lazım, kendi yolunu tekrar çizmen lazım ve söz bu sefer mahvetmeyeceğim"
-"sen de gençsin kerem. doktorlarla konuştum tedavi olamaycak bir durumda değilsin.en fazla 3 yıl diyorlar.3 yıl nedir ki ? ben yanındayım ve emin ol daha erken iyileşiceksin"
-"umudum yok"
-"umudun benim sevgilim, yanındayım,iyileşiceksin,3 yılcık sadece."
-"lütfen git, lütfen gelme bidaha"

(tabiki böyle diyaloglar şeklinde yazmıyor ama bunları yazarken kendinde olmadığını düşünüyorum çünkü çok karışık bir şekilde yazılmış,ben düzeltip aktarıyorum size )

@248 yazdım 2 part biraz işim var şimdi 12 sayfa olsun devam ederim

@251 kardeş okuma o zaman. normalde 12 de başlıyacam dedim. boş gezmiyoruz amk anca günlüğü alıp çekilebiliyorum bi köşeye. yine de geldim 2 part girdim uzun uzun. söylediğim saatte de gelicem yazıcam. neyin kafasındasın lan

@254 değiştirmiyorum, yalnış yazdığım kelimler oluyo, harfleri düzeltiyorum.

neyse başlayalım biz

sonlara geliyoruz beyler
"8 eylül 2003
bitiyorum günlük. kırmızı koddayım. geçmiyor.hiçbir şey bitmiyor.
bazı sabahlar uyandığımda 2 gün geçmiş oluyor. yaralanmışım ve pansumanlar vücudumda. krizler ağırlaşıyor. seni belirli aralıklarla veriyorlar bana. kriz anlarımda sana yazmamı istemiyorlar. haklılar,yazdığım vahşeti hatırladıkça aynaya bakamıyorum."

"17 ekim 2003
şeyda sevgilim, hafta da bir uruyor yanıma.her seferinde diğer hafta gelmeyecek diye düşünsem de,daha umutlu bir şekilde koşuyor bana. onun sevgisi kurtaracaktır belki de beni. bilemiyorum
"26 aralık 2003
kırmızı kodda yanıyorum. şeydayı 1 aydır göremiyorum. çok özledim günlük.
çıkış yok. ölüm bile yasak bana burada. bıraksınlar beni, çöle atsınlar, vursunlar,öldürsünler ama bitsin artık. bitsin.yaşamın külleri üzerime yapışıyor. hayatım kilometrelerce uzakta,20 li yaşlarda bir kerem hatırlıyorum. reklamcılık yapmak istemediği için fakülteyi bırakan, hayalleri olan...
kim derdi ki sonu burada olacak."