akıl hastanesinden bir günlük

"18 nisan 2003
Şeydanın evine gittim bugün.bir apartmanın 2. Katında oturuyor. Camın önünde dikildim saatlerce belki geçer de görürüm diye. geçti de ve sanırım gördü beni bilemiyorum.ben iki çam ağacının arasındaydım. şeyda mutfağa girdi, dolaptan içecek bir şeyler aldı,tam bardağa yöneleceği sırada benim olduğum noktaya dikkat kesildi. beni tanımış olamaz ama orada birinin durduğunu anlamıştı. sonra telefona sarıldı. birilerini aradı. ardından hiçbir şey yokmuş gibi devam etti salona doğru. yolun başından ayak sesleri duyuldu,ben de görülmemek için uzaklaştım oradan. kimi aramış olabilir günlük ?

"24 nisan 2003
evet günlük hayatım renklenmeye başladı.bir kızla tanıştım ve bu akşam inanılmazdı. neyse baştan aanlatayım sana.2 gün önce işyerine bi kız geldi. babamın elini öptü, oturdu ve muhabbete başladılar. babam beni de tanıştırdı onunla. sibel...
sanki beni biliyormuş gibiydi, varlığımı yeni öğrenmediği kesindi, belki de babam bahsetmiştir bilemiyorum. neyse günlük. sibel bir şirkette halkla ilişkiler uzmanıymış ve şirketlerinin kuruluş yıl dönümü olduğu için bir parti düzenlenicekmiş. arabası da olmadığı ve bu parti akşam olduğu için babamdan onu bırakmasını istedi. baya bi utandı ama bunu yaparken, babam "tabi kızım ayda yılda bir bir şey istemişsin yapmam mı" diyerek kabul etti hemen. ancak babamın mimikleri ve ses tonu farklıydı, yapmacıktı.hatta"ben yaşlı adamım, yoruluyorum da tüm gün istersen seni oğlum kerem bıraksın" diye de bir fikir attı ortaya. böyle bir şey beklemiyordum kesinlikle, afalladım ama fikir hoştu. sibel kabul etti ve beni de yanında partneri olarak davet etti partiye. yalandan " benim ne işim var oralarda" numarası çektiysem de uzun sürmedi hemen kabul ettim.

"lise mezuniyetinden sonra o kadar insanı bir arada ilk defa görecektim. heyecanlıydım.gün gelip çattı. süslendim,takım elbisemi çektim üzerime, meğer ne de yakışıyormuş bana günlük. parfüm bile sıktım sırf sibele hoş görünmek için.tip yönünden çok pozitif bi durum yok bare karizmamızı kuvvetlendirelim.
sibelin beni çağırdığı saatten yarım saat önce vardım evine. yukarı çıkmaya cesaret edemedim.onu beklemek daha mantıklıydı. çok bekletmedi zaten. siyah topukluları ve kırmızı elbisesiyle pıtı pıtı iniverdi aşağıya. selam verdi, sarıldı ve arabaya binerken öyle güzel gülümsüyordu ki o saniyelik anda onlarca kez dua ettim " ne olur rezil etme beni bu akşam ne olur" .

ama rezillik çıkacağı başından belliydi, parti veren şirket bir pgibolog departmanıydı bir nevi klinik.bu haberi duyduğum zaman yüzümün aldığı hal ile beraber sanırım sibel ile hiçbir şansım kalmamıştı ama daha uzun bir gece vardı önümüzde, görecektik.

"arabayı park ettim ve aceleyle inip sibelin kapısını açtım. öyle narin indi ki,süzülüyordu sanki...
dudaklarındaki hafif sürülmüş kırmızı ruş beyaz tenine öyle güzel yakışıyordu ki.hele gözlerinin iki yanından sarkan bukleler,bu gece nasıl bitecekti.onu her gördüğüm de "hayatımda yaşadığım en güzel " diyordum ama başka sefer göz göze geldiğimizde o anın yerini diğeri alıyordu.ben yeni çıkmıştım hastahaneden, yeni iyileşmiştim ama şimdi tekrar deliriyordum.ta ki onlarca pgiboloğun içine girene dek. korktum,halsizleştim. kırmızı kod,38,yara izleri, kayışlar...
sıra sıra geçti tüm yaşadıklarım aklımdan, sıra sıra canlandı hepsi gözümün önünde ve ben yüzümde salak bir gülümsemeyle yabancı elleri sıkıyordum. eller tükendi ve tuvalete attım kendimi, ağlamak için yalvardım ama bir damla düşmedi gözlerimden.
salona geri döndüm ve o an fark ettim nasıl ihtişamlı bir yer de olduğumu. altın sarısının hakim odluğu tavanda süslemeler vardı. tavanın ortasında bir daire ve o dairenin içinde irili ufaklı spot ışıklar. salonun girişi sağdaydı, masamız ise sol uçlarda. sahne duvar dibinde salonu ortalayn bir şekilde yerleştirilmişti. yuvarlak masalar gelişi güzel dizilmiş gibi görünse de aslında sistemin o olduğu anlaşılıyordu. beyaz masa örtüleri beyaz sandalyelerle tamamlanmıştı.

"biz masamızda 6 kişiydik. sibel-dr.faruk-dr.necla-insan kaynaklarından ensar-ne yaptığını hatırlamadığım bir kokoş ve bendeniz kerem. kanepeler-aperatifler derken (kanepe ne saçma bir gıda günlük,ilk defa gördüm ilk defa tattım ve kesinlikle gereksiz)ana yemek geldi. masada muhabbet derinleşiyordu. sibel hararetli hararetli (ah ne de tatlıydı) başına gelen ilginç olayları, hastaların onu doktor zannetmesini ve bunun gibi bana göre komik olmayan ama anlatan o olduğu için sabaha kadar dinleyip gülebileceğim hikayeler anlattı. sibel gözlerinde büyük bir şevkle devam ederken konuşmaya benim gözlerim ensara takıldı, tanıyordum onu bi yerden. dayanamadım ve sordum.
"ensar bey sizi tanıyorum sanki bi yerden,bir yerlerde kesinlikle karşılaştık anımsıyor musunuz ? "
işte bu soru günlük nedense susturdu herkesi, kahkahaları,kokoşun teriyle beraber akan allığını, sibelin gözlerindeki huzuru. hepsi kayboldu. ensar uzun süre diğerlerine baktı. bense ensara odaklanmıştım.
"yanlış anlama düşünüyorum sadece,ama yok birine benzetmişsindir kesin"
cevap yeterliydi,hem nedense bu soru masadakileri huzursuz etmişti susmam gerekirdi. onun yerine sinirlenmeyi seçtim nedensizce.
"kesinlikle tanıyorum seni, hatırlarım kısa sürede merak etme" sert söylemiştim bunu belki de bağırmıştım.
sibel sakinleştirmek için omzuma dokundu, terlemiştim.saçmalıyordum. lavaboya kaçtım. kendime tabiri caizse "reset" atıp geri geldim masaya ve gece o olay hiç olmamış gibi devam etti.
sibel yorgundu, arabada uyuya kaldı, demek güveniyordu bana.ama üşümesin diye ceketimi üzerine atmak için yaklaştığımda.bir anda irkilerek fırladı.bir süre bana ve cekete baktı. ardından "özür dilerim, biranda kendimden geçmişim, çok yoruldum, kabus görüyordum sanırım, onaydı o tepkim yanlış anlama lütfen " dedi ve ben şaşkın bir şekilde direksiyona geri döndüm.yol boyunca sustuk.ta ki evine onu bırakana kadar. arabanın kapısını açtı, durakladı,bana doğru döndü, yanağıma bir öpücük kondurdu ve o muhteşem dudaklarıyla gülümsedi "iyi geceler" sonra pufff kayboldu sibel. korktum,kesinlikle ben iyileşmemiştim, bunlar gerçek olamazdı, çünkü mükemmel bir geceydi.
ama yine de aklımda bir kaç soru işareti var. ensar kim ?"

ben bunu dinleyip okurken kanım dondu amk tavsiye ederim(yüksek ses kulaklık ile):
http://inci.ca/u7828gdhvf

"15 mayıs 2003
hayat kopuyor,ipleri sarkmış tavandan,zaman akıyor günlük.sen ben sibel bitiyoruz.sibelle yaklaşık 2 haftadır sevgiliyiz.öpemiyorum,dokunamıyorum ama ona.ne zaman yaklaşsam ona hissediyorum huzursuzluğunu.korkuyor benden.ersan,neden 1 aydır sokak başlarında görüyorum onu.babam neden hep huzursuz,aceleyle bir işin bitmesini bekler gibi.annem ve kardeşim ise çok mutlu,gurur duyuyolar benimle ama ya diğerleri ne var onlarda.gözleri neden hep üzerimde.farkında değilim sanıyorlar ama görüyorum sizi.
ah aklım,ah hafızam kim bu ersan,kim ?
sol omuzumdan göğsüme uzanan bu çizik ne zaman oldu?
geçen hafta hastaneye ziyarete gittim,nusret abi yoktu ve hiç olmamış.günlük,usret abi hiç olmamış,günlük Nusret abi hiç olmamış,günlük Nusret abi,nusret abi hiç olmamış.
kimdi peki benimle konuşan?
kimdi peki elini omuza atan ?
doktora organizasyon fikrini veren kimdi ?
neden o gün gösteride etrafımda oturan herkes doktordu ?
sibel benden neden korkuyor ?
bitmiyor günlük.ben tamamen eriyene kadar,kaybolana kadar bitmeyecek.
kırmızı kod,kurtulamadım mı senden ?
günlük geçen gün annem uyandırdı,tabi ben uyumuyormuşum.ayaktaymışım.evin koridorunu baştan sona yürüyormuşum.gözlerim açık birşeyler mırıldanırken
peki annem beni uyandırdığında gördüğüm rüyaya ne demeli ?
peki bizim koridordan üç kere geçtiğimde 38 adım ettiğine ve benim bunu nasıl bildiğime ne demeli ?"

@140 ne yazıyosa o , ben bir şey eklemiyorum

"bir oyun mu var
kurbanın ben olduğu ?
yoksa hepsi ben mi kuruyorum,
az önce yazdıklarım sadece hayal ürünü mü ?
emin değilim.ama yara izi gerçek ve kimse görmemeli.ben iyileştim, doktorlar tescilledi.
peki ama Nusret abi ?
kardeşim beni affetti, annemin gözleri parıldadı o kapıdan çıktığımda.ben normalim, artık insanım.28 yaşındayım. kendimim.
peki ama günlük o ensarın kokusunu neden duyuyorum yakınlarımda ?
ensar kim ?
babam kafasını kurcalayan iş ne ?
bunların hepsi kuruntu kerem, kendine gel, düşünme bunları. tekrar oraya sokma kendini.
Nusret abiyi sen yarattın çünkü baba şefkatine açtın,o paraları çalarken "babam ağlayarak verdi bana bunları" zırvasını uydurduğun gibi Nusret abiyi de uydurdun. itiraf et.
ensar bir hayal, birine benzettin onu o gece partide ve kafanda kurduğun oyunlarda onu güzemli karakter yapıyosun.
38 adım ise yer etmiş sana,bir ayrıntı kafana takılmış.1 yıl hastahane kaldın, uyuyamadın,acılar çektin. gece vakti kalkıp evde yürümen inanılması güç bir şey değil. herkesin başına gelebilir. kendine gel kerem
kendine gel"

"19 mayıs 2003
size karşı kaybetmem bidaha
kerem uyandı artık,bu sizin oyununuz.ben iyileştim ve bunu kabullenmiyorsunuz.bu babamın işi hayır hayır şeyda sen varsın arkasına. sibelle olan mutluluğuma katlanamıyorsun. şimdi bu kapıdan çıkacağım ve seni parçalayacağım şeyda. huur zütünü gibe gibe öldüreceğim seni. bekle...

"herşey mükemmeldi günlük.
evine gittim, kapısı açıktı. üçlü koltuğa uzanmış, yatıyordu.ne de masum görünüyordu.ama değil günlük ikimizde biliyoruz.
"şeyda sevgilim ben geldim" uyandı, şaşırdı,boynuma doladı kollarını, boğuyordu beni, öpüyordu.nefesim kesildi."sevgilim çok özledim seni" kolarından tutup havaya kaldırdım."son gecen şeyda, intikamımı alıcam senden"
kahkaha attı."seninim sadece kerem,ne istersen yap seninim"
korkmalıydı, yalvarmalıydı bana günlük, özür dilemeliydi.ama karşımda kahkaha atan huur korkmuyordu. gözleri kıpkırmızıydı, kırmızı kod oydu. hayatımın hapishanesi. oydu,onun gözlerindeydi. acılarım ondaydı. dayanamadım.boğazına yapıştım. gözyaşlarımdan önümü göremiyordum. sadece boğazını sıkıyordum, ölmeliydi ama ölmüyordu, öldüremiyordum.kahkaha atıyordu sadece yüzüme salyalarını sıçratarak. yatağa fırlattım. elimde soğuk bir bıçak hissettim.
nerden çıkmıştı bu bıçak ?
huuryu kanlara bulamadım, liflerim atana dek. ölmüştü ama kahkaha atıyordu.ama ölmüştü eminim. eminim günlük.
üzerine çıktım. soydum şeydayı. göğüslerini kestim. kanları gibime bulayıp gibtim onu. göğüslerini midesine soktum. belim kopana dek gibtim. ölene dek gibtim. herşeyin üzerine boşalıp çıktım oradan o öldü şimdi sıra ben de."

buraları sizle beraber okuyorum amk, pgibolojim bozuldu. hele şu müzik apayrı bi kafaya sokuyo adamı.ben bi sigara içip kendime gelicem beyler.

"(tarih yok)
uyandım ve vücudumun bi bölümü kanlar içinde. günlük dün geec yazdıklarım,o pislikler gerçek olabilir mi ?
yaşandı mı bunlar ?
anlat günlük bana, susma ne olur. ölüyorum karşında.
yaralarımı temizlemem lazım sonra beraber çıkıcaz seninle. şeydayı bulmamız lazım.
bunlar yaşanmış olamaz

...

evinin önündeyim günlük.o perdeler lütfen oynasın. lütfen dün gece yazdıklarım kafamda kurduğum pislikler olsun. yoksa burada biter benim için hayat.ben katil değilim. sapık değilim. lütfen perdeler oynasın ve görebileyim onun yüzünü.

"saatlerdir en ufak hareket yok. gidiyoruz günlük.eve giriyoruz.
...
yaşanmamış günlük hiçbiri yaşanmamış. şeyda eskisinden daha da mükemmel bir şekilde karşımdaydı. kapıyı açınca bayılmışım. kısa bi süre. evine almış beni, çok korkmuş. uyandığımda babamlara haber vermek üzereydi,son anda engelledim. seni gösterdim ona. herşeyi.yazdığım herşeyi okuttum. korkacaktı biliyordum. belki ihbar edeeckti, aileme haber verecekti.ama yapmadı. sarıldı bana ağladı.
"yanındayım kerem,bir daha bırakmam seni" dedi ve dakikalarca ağladı.
şuan yanımda yatıyor, korkmadan,huzurla yanımda yatıyor. bizimkilere haber verdim. arkadaşımda kalacağımı sanıyolar. babam nedense çok sinirlendi, ikna etmem dakikalar sürdü. neden peki ?
sormama gerek var mı? yok. biliyorum artık herşeyi. apartmanın karşısında iki adam var banklarda oturuyorlar. ayrı ayrı banklardalar ama gözleri birbirlerinin üzerinde. yanlarında birer poşet var. benim için buradalar, beni gözlüyolar ve eminimki biri ensar.

"babam haber vermiş olmalı.bu bir oyun. kırmızı kod bitmedi. beni ömür boyu oraya kapatmak için bir oyun.
sibel, ensar,o parti,o doktorlar, babam hepsi biliyor bu oyunu, hepsi bunun içinde. babamın stresi bu yüzden.
sibel bu yüzden uzak bana. çünkü o bir doktor ve ben de hastasıyım. beni böyle tedavi edeceklerini düşünüyolar.
Nusret abiyi,bu günlüğü herşeyi biliyorlar. yeşil koda çıkamadım hiçbir zaman. yanımda her zaman doktorlar vardı. nasıl da fark edemedim o zamanlar. beni bir yalanın içinde yaşattınız. iyileştim sanıyordum şerefsizler,siz sürüklediniz beni bu yalana.
"ben özgürüm artık" diye haykırırken gökyüzüne, sizin fanusunuzda debeleniyordum sadece.ama ben kazanıcam bu oyunu ve sizin gibi değil kerem gibi oynayarak.
ah şeyda bu sayfalarda senin hakkında yazdıklarım, vücudumdaki yaralar.
bunlar silinecek, başaracağım.
kerem unutma zarar vermek yok. krizlere girmek yok. kendine gel artık.bu oyunu çözdün onlara yem olmanın zamanı değil.

@157 bu bitince atarım

"şeyda sevgilim. şuan yanımda bebekler gibi uyuyabiliyosun ya,korkmadan, huzur içinde, mışıl mışıl...
aşk bu olmalı...
ama şimdi seni uyandırmam lazım kusura bakma herşeyi anlatmalıyım sana da.bu oyunu. tuzaklarını.
beni neden oradan çıkardıklarını. günlük sen şimdilik masanın üstüne."

"günlük, anlattım herşeyi, inanmadı önce bana. korktu.internetten pgibolog kliniğinin sitesine girdik. sibeli gösterdim ona. pgibologdu.daha önce girmemiştim o siteye, internetten anlamam zaten ama adım gibi emindim onun pgibolog çıkacağından.
adamları gösterdim ona. saatler geçmesine rağmen hala oradaydılar.
"kerem ya bunlar gerçek ya da ben de seninle beraber delirdim sevgilim" ve sarıldı bana. gülüyordu istemsizce.bir kaç gün önce olsa bu anların gerçek olduğundan tereddüt ederdim ama artık farkındayım herşeyin. kerem artık farkında olanların. tuzakların.
beni son kez böyle tedavi etmek istediklerini anlattım ona. çok dikkatli olmalıydım çünkü bunun sonu kırmızı kod olabilirdi.ve eminim günlük bugüne kadar burada yazanların hepsini okudular ve beni almaya gelecekler yakında. yazdığım vahşetlerden haberleri var. nusret amcayı ziyarete gittiğimde benim için üzülen hemşireler herşeyi anlatıyordu bana. anca farkına varabildim.

"şeyda yanımda artık. sevgilim benimle ve bunlar gerçek. vücuduna dokunduğumda hissettiklerim, saçlarından yayılan bu koku gerçek. uzun zamandır kendimi böyle iyi hissetmiyordum.28 yıldır.
çıkış yolu bulmam lazımdı, seni okuduklarına göre karşılarına çıkıp "ben iyileştim dağılabilirsiniz" diyemezdim. hepsini bir yere toplamalıydım ve kurdukları bu oyunu yüzlerine karşı sakin bir şekilde anlatmalıydım. zekam ile kurtulabilirdim bu işten. tekrar kırmızı koda, kana,çığlıklara dönmem, dönemem.
şeyda yardımcı olacak bana.
babamı söylediğim adrese getirecek.ben sibel ile ensarı halledebilirim.
annemleri bu işe karıştırmamak en iyisi. ve tabiki hastahanenin başhekimi günlük.bu plan onun olmalı.
yarın akşam herşeyin başladığı yerde o depoda bitireceğim bu işi.

"31 mayıs 2003
az sonra burada olurlar günlük. şeyda babamı almaya gitti.ben sibeli arayıp ensarla birlikte gelmesini istedim, adresi verdim. şaşırdı ama sorgulamadı tam da tahmin ettiğim gibi. bunu bekliyordu çünkü.bu anı kolluyolardı.ya ben onları yutacaktım ya da onlar beni.
başhekimi arayıp ondan son bir isteğim olduğunu söyledim. adresi verdiğim gibi "sakın kendine bir şey yapma, geliyorum hemen " dedi ve kapattı telefonu yüzüme. korkma başhekim benim değil sizin başınıza birşeyler gelecek.bir deli tarafından foyalarınız ortaya çıkacak. ve ben bu kapıdan tamamen aklanmış olarak çıkacağım. annemin ve kız kardeşim yanına. öpüp sarılacağım onlara.

@170 vay reis, hatırladın mı beni ?