akıl hastanesinden bir günlük

"tarih yok
herşeyin farkındayım günlük. anladım durumu. hatalarımı,üzerimdeki baskıyı.27 yıl boyunca hep karanlıktım, beyazdım,boştum. gurursuz,bir halta yaramayan bir genç. ailesine babasına yük. evet o parayı ben çaldım, babam sarılarak ağlayarak vermedi bana. evet kız kardeşimi ben dövdüm. yıllarca benden üstündü diye, çocuk olmasına rağmen. evet şeyda o gün kendi takumda debelendim, özür dilerim ve hepsini düzelteceğim. yeniden kalkmak için bir sebebim var, daha gencim ve kafamdaki adam olabilirim. hayatımı çözümlerken gözümde yaşlar değil yüzümde gülücükle rolsün istiyorum.tek amacım bu.zarar verdiğim herşey düzelecek.ben ayağa kalkabilirim, dimdik durabilirim"

"tarih yok
hepiniz korkuyu benim bu odalarda tattığım gibi tadacaksınız. buradan çıktığım zaman hepiniz benim vücudumdaki yaraların aynısını taşıyacaksınız. ömrünüz boyunca."

yaklaşık 6 sayfa boş beyler,bi sigara yakayım devam edicem, günlük 3 ay sonrasına sarıyor bundan sonra. kimler burada

"21 ocak 2003
kırmızı kod diye adlandırdıkları bölgede kalmıyorum 1 aydır. seni verdiler tekrar bana. durumum daha iyimiş. bahçeye çıkabiliyorum, arkadaşlarım var. yılbaşını bile kutladık. güzel bir kkutlamaydı. kırmızı kod cehennemindense burası çok daha iyi. hatırlamıyorum aslında bi kaç ay öncesi,net değil görüntüler. sadece bi kaç yara izi bişeyler çağrıştırıyor bana. hatırlamamak en iyisi sanırım. dostlarım var dedim ya.zerrin var 40 lı yaşlarda. burada sınırlıda olsa alkol tüketebilen tek kişi. dediğine göre doktorlar iyileşme sürecine girdiği için izin veriyorlarmış. buraya düşmeden önce bağımlıymış. yıllardır burada. krizlerine engel olduğunu söylüyor alkolün. alkol dediysem de bir bardak bira günlük. sonra ali var20 yılını doldurmuş burada. doktorlar seviyor onu.ben de öyle. bahçede turluyoruz onunla. takıntılı biraz.her 38 adımda yön değiştirmemiz gerekiyor. onun kuralıymış bu.nusret abi var bir de.oldukça yaşlı. ömrü burada geçmiş dediğine göre ya da ben diğer kısmını hatırlamıyorum diyor. ailem oldular.her ne kadar diğerleri ziyarete gelse de koptuk artık günlük.

@69 o olayı açıkladım

şu siyah ekran yazdıklarımı yutmasa keşke amk

"23 ocak 2003
bugün yemekhanede kahkahalar havada uçtu, tüm hastane gülümsemiştir heralde günlük. servet teyze hemşirelerden birinin kahve falına baktı.ve herşeyi bildi. hemşire çok şaşırdı. nasıl olur diye kurcaladı durdu mevzuyu en sonunda da dayanamadı servet teyze anlattı bize olayı. meğer bizim servet teyze 2 yıl önce bi kriz geçirmiş. doktorlar bunu koğuşundan yani odasından çıkarırken kaçmayı başarmış bizimki. hemen bi odaya sığınıp kitlemiş kendini oraya. masa sandalye ne bulduysa çekmiş. orada çekmeceleri karıştırırken bizim hemşirenin dosyasını bulmuş.o da yeni işe alınmış o zamanlar. bütün dosyayı ezberlemiş ve 2 yıldır bu anı kolluyormuş. deli işte günlük naparsın.ama sayesinde gülümsedi tüm hastahane, gerekliydi bu"

"26 ocak 2003
ailemle mutluyum burada, yemekhanedeki muhabbetler, bahçede 38 adım, deliler diğerlerinden akıllı günlük. daha eğlenceli ve en önemlisi daha insan. burada özgüvenim tam çünkü burada hepimiz dibe vurmuşuz. hepimiz dünyanın en dibinde kahkahalar atan tipleriz. yaşımız,cinsiyetimiz yok. hayatı sorgulayanlara kıçımızla gülebiliyoruz. inanmasakta dua ediyoruz yaratıcıya. dibe vuran bizler burada huzuru bumuşken daha da aşağıya çekmesin bizi diye. sevginin özü burada.ve biz saygılıyız, ağaçlara,insanlara ve dışarıdaki delilere... kanlı gözlerimizde ilk bakışta korku sezilse de içindeki gülümseme açığa çıkıyor sonradan.ama peki bundan önce yani kırmızı kodda neler oldu günlük. sayfalarını kaırştırmaya korkuyorum.

"4 şubat 2003
yakında buradan çıkabilirmişim günlük. durumum iyimiş. oyun bitiyor demektir. buradaki pislik, buradaki deliler, buradaki leş koku bitecek demektir. vücudumdaki izler yok oluyor tekrar beyazlık hakimeyeti ele geçiriyor.zor tutuyorum kendimi günlük. kırmızıyı özlüyorum. acı çekmeyi ve en güzeli benim çektiklerimi diğerlerine çektirmeyi. birazcık daha sık dişini kerem biraz daha. sonra dışarıdasın.bu pisliklerin arasından çıkıcaksın. dışarıda herşey senin elinde. herşey planlı kafamda. herşey yolunda gidecek. sonunda beni buraya yalanlarla attıranlar gözlerime bakıp af dileyecek, peki affedecek miyim ?"

"15 şubat 2003
Nusret abi geldi bugün. havuzun yanındaki bankta uzun uzun lafladık. yakında çıkacağımı duymuş, neler yapacağımı sordu. anlattım ona tüm samimiyetimle. annemin babamın elini öpüp af dileyeceğim, kardeşime ilk defa bir abi gibi sarılıp, saçlarını okşayacağım. korkacak belki o anda ya yine saldırırsam diye ben daha sıkı sarılacağım ona. ondan güç alarak ayağa kalkacağım ve ailemin elinden tutarak 28 yaşında ayaklarımla sıcak asfaltta emin adımlarla yürüyeceğim. belki cesaretlenirsem şeydaya da giderim ama sanmıyorum. hayatını mahvedemem tekrar.
ben sordum sonra peki ya sen Nusret abi ?
ben iyileşeli 2 yıl oluyor genç adam,ama benim evim burada benim çocuklarım burada bak biri de tam yanımda. unutma beni tamam mı evlat bu amcanı gel gör arada ha ? ah keşke bunları söylerken gözlerinden yaşlar süzülmeseydi Nusret abi, keşke."

" 17 şubat 2003
bahçedeyim, gizliyorum seni güneş sayfalarınında gezinirken. senle ben özeliz çünkü, ikimiziz sadece. bırakalım öyle kalsın. rüzgar yapraklara vuruyor hafifçe, dallar tedirgin ya koparlarsa diye . havuzdan su zerrecikleri sol koluma sıçrıyor.bu nasıl bir şubat ayı ? belki yukaridekinin bana hediyesidir. bilemem.az vaktimiz kaldı burada. akşam yemekhaneye inene kadar odamda olacağım. sonra anne misali hemşireler merdivenlerden seslenecek "hadi gençler yemekhaneye". seviyorlar bizi, saygıları var. hele yaşlıları anlatamam. ellerini öpmeden güne başlamayan hemşireler doktorlar var. güneş hüzünle bakıyor gözlerime. farkına vardı bulutların.son bakışlarını atıyor bana.az sonra örtülecek yüzü ve ışıkları direnecek bana ulaşmak için. güneş bile hüzünlendiriyor beni.ne hale geldin kerem."

"tarih yok
bu yemeklerden bıktım günlük. tatsız,leş... doktorların gözü üzerimizde,her an çatalı kapıp saldırabiliriz diye.adi herifler. hele hemşireler, yalancı,samimiyetsiz fahişeler.o bacakları,o saçları avucumun içine alıp amları patlayıncaya dek pompalamak isterdim.ama ama dur kerem bunları buraya yazma. okur o şerefsizler. işleri mahvetme yakındır çıkasın buradan.ne bir daha kırmızı kod ne de bu salyalı deliler. dışarıda intikam da dişilerde senindir. sakinliğini koru. planlarını tekrar tekrar gözden geçir.sen sakindin, sadece yaşıyordun zararsızdın. seni buraya tıktılar ve tekrar öyle mi olacağını sanıyorlar. şaşıracaklar,şaşırtacaksın... ezeceksin."

"14 mart 2003
1 aydır alamadım seni elime, gezdiremedim bahçede kusura bakma.bi organizasyon fikri çıktı Nusret abiden."yav doktor bey bu gençlere bi güzellik yapma vaktin geldi bence,bir sürü sanatçı,bir sürü komedyen dolanıyor ortada. eminim bi çoğu buraya ücretsiz gelecektir.". kabul etti başhekim ama sadece yeşil kodlular için.ve evet günlükçük ben de varım onlar arasında. zevkli olacak. burada bir ilk olacak belkide.hem doktorlar hem biz yeşil kodlular eğleneceğiz.bu arada biz de doktorlara beyaz kodlular diye sesleniyoruz. burada moda oldu bu espri. biliyomusun belki de özlerim buraları dışarıdayken. nusret abiyi özellikle.
tarih verdiler bana, aniden büyük bi sorun çıkmazsa nisan 21 de çıkıyorum buradan. annem gözyaşlarına boğuldu. babam da saklayamadı kendini.ama o bakışlarınız, gözlerinizdeki o acıma... 28 yıl oldu sevgili ailem ama emin olun sileceğim gözlerinizdeki o duyguyu.
iş bulmam lazım tabi önce, babama söyledim bu durumu.gel yanıma dedi. evet olurdu tabi,hem işi de biliyordum. inşaatlardayım çocukluğumdan beri. babam inşaat mühendisi günlük. neyse hadi bakalım neler olacak. kafamda planlar çok. bolu yedigölleri görmek istiyorum,o doğa güzelliğini... berat anlatmıştı hastahane bahçesinde dediğine göre büyülüyormuş insanı.ben espri sanıp gülümsemiştim ve kızdı bana. güya onu büyülemiş ve bu yüzden buraya düşmüş.ah berat ! oraya gideceğim ve fotoğraflarımı çekip sana getireceğim. belli ki özlemiş orayı. boluluymuş zaten. evet günlük işin özü çıkıyorum bir sonraki sayfalarını sokaklardaki hikayelerim süsleyecek."

"28 mart 2002
çok eğlendik, güldük ve odalarımıza dağıldık. tanımadığım bir komedyendi gelen ama oldukça iyidi. yakında gösterileri dolup taşar belki de.ya da tüm türkiye tanıyor da biz 1 yıldır uzak kaldık.bu da mümkündür bittabi. vedalaşmalara başladı yavaş yavaş. sorun yok, olumsuzluk yok. yakındır çıkacağım
"7 nisan 2003
burası geride kalıyor. dışarıda beni bekleyenler, hiç beklemediğiniz şekilde vurucam sizi.hem de hiç. ağlamak kaçmak son çareniz olacak. hepinizden tek tek intikam alana kadar geri dönmem buraya.ve sonra hepiniz gittikten sonra,ben de toprağa karışacağım ama önce size ali vedacci ya da her ne tak söylüyorlardıysa.az kaldı çok az.son 7 gün"
"10 nisan
günlük herşey hazır, bavul ve bavul ve bavul... çünkü başka hazırlayacak bişeyim yok.bak bu espriyle güldürebildim seni sanırım günlük. aslında sana böyle yazmamam lazım çünkü sana bakabilirler bir de gelip günlükle konuşuyor bu adam hala deli demesinler. belki dde çıkmadan önce seni bi taramalıyım neler yazdığıma bakmalıyım.
"14 nisan
az sonra çıkıyorum günlük, ailem kapıda, doktorlar çağıracaklar beni.son kahvaltımı yaptım. vedalaştım,sarıldım ağladım ama sanırım çıktığım gibi geri geleceğim. inşallah seni incelemezler günlük. neler yazmışım ben öyle, bazı sayfalarda nefret kusuyorum ve hatırlamıyorum hiçbirini. korkma benden sakın korkma iyiyim ben hem bi sorun olsa testlerde muayenelerde çıkardı dimi ? hayır hayır sorun yok çıkacağım ve mutlu olacağım ailemi gururlandıracağım. korkma incelemiyecekler seni. ama ya o yazdıklarım ? korkuyorum,ya dışarda kaybedersem kontrolümü. bırakma günlük beni.o sayfalar hayır nasıl yazarım ben o nefret cümlelerini neler söylemişim aileme. intikam kelimesini kazımışım sayfalarına. hayır öyle bişe asla olmayacak izin vermem. ayak seslerini duyuyorum günlük. beni almaya geldiler.bir sonraki kalem darbem sokağın tozuyla beraber buluşacak sayfalarınla

beyler bu gece bu kadar yarın gece 11-12 gibi başlarız sahura kadar... okuyanlara iyi sahurlar ben tutmuyorum ama olsun ben de bişeler yiyeyim bare. kimler buradaydı la ?

@88 @89 yarın gece uzun uzun buradayım.

geceye doğru başlarız.

de hayde o zaman

14 nisan 2003
Dışarıdayım, ailemleyim,sonsuzluğa adımlarımla yaklaşıyorum. önce asfalt yol. kayıyorum üzerinde, baharla beraber güneş belirmiş, sıcak denilebilecek bir hava. bana özel biliyorum. ardından toprak yol çıkıyor karşıma, daha sert basıyorum yere bu sefer. yerden fırlayıp paçalarıma konan her toz zerresine selam veriyorum. çünkü ben dışarıdayım, özgürüm.

Sağ kolum kardeşimin omuzlarında. altın sarısı saçları yeni açmış bir başak gibi. kendime doğru çekiyorum, gülüyor.iki büklüm yürümek zorunda kalıyor ama olsun anlasın abisinin onu ne çok özlediğini. annem arkada telaşlı “oğlum yavaş yürü” diye sesleniyor gülerek. dururmuyum ben günlük tabi ki durmam, hemen kucaklıyorum annemi, döndürüyorum havada.28 yıldır yapamadığım ne varsa bekleyin ben geliyorum.ama bir husus var ki moral bozan türden, belli ileri de kesin bir sorun çıkacak. babam,huzursuz, stresli daha doğrusu. hastahane kaybolana kadar gözü hep oradaydı. birini arıyordu sanki.ya da bana öyle geliyor günlük. belki de 1 yıl öncekiler için affetmemiştir beni. diğer sayfalarını kahkahalar eşliğinde doldurmak dileğiyle…

"17 nisan 2003
Babamın yanındayım, inşaatlarda.iyi para var aslında. para dışında onun yanında çalışmak gözüne girmeye başlamak işte asıl haz burada. yalnız ilginç , korkunç da denilebilir, bir olay geldi başıma. buradaki işçilerden biri,her 38 tuğladan sonra ara veriyor işine. anladın sanırım neden korktuğumu ? tesadüftür sanırım ya da ben artık 38 e bağımlı oldum. bilemiyorum.şeyda var aklımda acaba gidip görmeli miyim ? yok yok sanırım yerimde durmak daha akıllıca. hayatına bir daha girmemek en doğrusu."