akıl hastanesinden bir günlük

evet beyler günlüğü sizinle paylaşacağım öncelikle:
klagibtir ama beni bilenler bilir akdeniz üni de hukuk okuyorum.amcam avukat,halam pgibiyatr dır.bu ikisi sayesinde ilginç olaylar dinleme ve belgeleriyle inceleme fırsatım oldu.bunlardan 2 tanesini sözlükte de paylaştım.hatta hukuki işlemler (aileden izin)halledilirse 7 ay önce paylaştığım bir başka günlük kitap haline getirilecek.bu günlüğe gelirsek,beni en etkileyeni bu oldu.1 aydır inceleme fırsatım var,nadir de olsa göz gezdirdim.günlüğün ortalarındayım devdıbını sizinle birlikte tamamlayacağız.
Erenköy ruh ve sinir hastalıkları hastanesinde bulunmuş bir gencin günlüğüdür.ailevi hayatını,sevgilisini ve herşeyin mahvolmasıyla beraber son çırpınışlarını anlatıyor.ramazana denk gelmesi de iyi oldu sahura kadar vakit geçirmeyek isteyenler için.bir sigara yakıyorum ardından aktarmaya başlayacağım siz reservedleri başlık takipleri alın
yalnızca benim yazdıklarım için: http://ccc.incisozluk.cc/...bir-günlük/@cikerim-haa

beraber yakalım bi sigara başlayalım sonra

@5 hukuki sorunlar reyiz, aile dava açabilirdi neyse o halledildi hatta irtibata bile geçildi.bir yayın evi kitabı basmayı teklif etti aileye. hayırlısı bakalım.1 aya basılacak sanırım kitap.

"14 temmuz 2002
evet günlük, bişeler yazmalı şimdi sana, şeydanın hediyesisin.De ne yazılır bilmem, kuvvetli değildir de dilim. belki bi kaç şiir saçmalarım aramızda ne de olsa.

"24 temmuz 2002
iyiki de vermiş şeyda seni bana. kime anlatırdım yoksa ben şimdi olanları.ilk gün seni fırlatıp attığım için kusura bakma. senin gibi dinleyeni nerden bulurum ki.yalnızım, sevgilim var, ailem var çok şükür.ama yalnızım. çoğu kişi daha ne istiyosun ki ? diyebilir ama yalnızım. gözlerime umutla, inançla bakanım olmadığı için. neden acırlar ki bana, şeyda bile...
hüzün dolu gözler üzerimde, bababmsa bakmıyor bile. üniversiteyi 2. sınıfta bıraktığımdan beri 7 yıldır bakmıyor. bana göre değildi, saçmaydı.her meslek gereksizdi benim için.bir kuruyemişçi açacağım yakında, merkezde hem uzaklaşırım buralardan. para da iyi olur. hafanın üç günü babamın yanında amelelik yapmaktan kurtulurum. belki şeyda da gelir.bi ev falan neyse günlük. görüceksin o bakışlar silinecek."
beyler şunu da belirteyim bunları yazarken hastane değil, kendi hayatı.

"26 temmuz 2002
27 yaşındayım. ailemleyim.reklamcılık okumayı bıraktım. işsizim.babama yardım eder harçlık bulurum onu da anca şeyda ya yetiştirim. susarım genelde, sevdiğimden değil konuşacak biri olmadığından.ee şeydayı nasıl buldun ? dersen.o buldu beni. banka gitmiştim,1 yıl oluyor sanırım, veznedardı o da.kredi kartı borcumu zar zor denkleştirmiş onu yatırıyordum. bankadan çıktıktan sonra koşarak geldi. yağmur vardı. sigara istedi. ıslanmamak için bi köşeye geçtik. yaktı ve ağlamaya başladı.bir sürü basit şey anllattı, onun için üzülmemi bekledi.ama basitti şeyda anlamsızdı, dert değil tiyatroydu sadece. neyse günlük öyle başladı gitti işte. egosu ilişkimizi emiyor sanki. yetmiyor para,ya da ben öyle düşünüyorum. şeyda seviyorum seni,ne olur bırakma.

" 30 temmuz 2002
ailemle aram yoktur pek, herkes acıyarak bakar bana. annem arada gelir ilgilenirmişçesine konuşur benimle.ne olursa olsun yanındayım der ve gider. sanki 90 yaşındayım da ölmeden önce huzur vermek istiyorlar bana. biliyorum bi baltaya sap olamadım.27 yaşındayım ama harçlık peşindeyim. biliyorum... bunu her seferinde bakışlarınızla içime işlemenize gerek yok.
kardeşim var bir de.16 yaşında kız.o bile acıyarak bakar bana.her akşam eve meteliksiz girdiğimde ailemden utandığımı düşünür.bi tak becerek gücüm olmadığını ve bundan dolayı ağladığımı sanar. görücekler o dükkan açıldığında neler olacak.

"1 ağustos 2002
şeydayı yemeğe çıkardım bugün. bostancı sahilde kaşar-sucuk dürüm. eskiden çok severdi.ama bu akşam isteksizdi. yemedi bile yarısını. adet günüymüş güya.ne alakaysa... bi kaç fotoğraf gösterdi bana,iş arkadaşlarıyla yemeğe çıktıklarında çekmişler. günaydın diye bi yer. şaraplar,kahkahalar,bi kaç erkekte var. samimiler baya. anladım amacını şeydanın, burası bana göre değil ben günaydını seviyorum, bifteği seviyorum. diyordu.sinirlendim,o erkekler kimdi ?,nasıl kol atardı ona ? daha önce hiç görmemiştim onun yanında.ama sadece gülümsedim ve ne güzel iyi arkadaşlıklar kuruşsun dedim. aklımda bi plan yoktu günlük. elimden gelen buydu.o üstündü benden eziliyordum.

"4 ağustos 2002
kardeşimi yakaladım bugün. kısacık bi şort elinde sigara bi çocuk sırtına almış bunu, uzaktan izledim cesaret edemedim yanına gitmeye bir süre.16 yaşındaki çocuklardan bile çekiniyordum.o sigaranın o ellerde işi neydi,o çocuk nasıl sıkardı bacaklarını,o kahkahalar anca fahişe işiydi. dayanamadım.hayatımda ilk defa, heyecanla ve korkuyla. gittim yanlarına. ipek beni görünce sigarayı attı, indi çocuğun sırtından.16 yaşındaki hıyar üstüme yürüdü "hayırdır bilader ne bu sinirle yürüyosun",belli gençlerin arasında pgibopat olanıydı. korkuttu beni, çocuktu ama korktum.ve gerisi felaket günlük. kaybettim kendimi. çocuğun kafası asfaltta kayganlaşana dek,son gücümle, yere vuruyordum. kanlar gözümü alana dek. kardeşimin saçlarını tuttuğumu e sonra, işte sonrası yok günlük. çocuk ölmemiş hastahanede.amo derlemiş orada, ahmetmiş yani adı. ailesi geldi eve. utandım,korktum, ağladım,özür diledim,ne için olduğunu bilmeden ağladım. affettiler.ellerimde ilk defa gücü hissetmiştim ama şimdi onun için af diliyorum. yine takun içindeyim."

"tarih yok
gittim günlükçük. herşey hazır. eşyalar,para, dükkan.şeydanın evine yoldayım. herşey düzelecek herşey. sonundaaaa.açıyorum o dükkanı. babam girdi dün akşam odama, elinde 30 bin tl ile. nerden buldu nasıl buldu bilmiyorum."al evlat senindir bu "dedi, sarıldı."git hayalinde ne varsa ona doğru bi adıma at.elimden gelen budur." dedi. sarıldık.ağladık. ağladık.baba, senin hakkında düşündüklerim için ne kadar af dilesem azdır. baba,nasıl öderim bunu bilmiyorum ama o dükkan senindir.

"tarih yok.
her yer pislik içinde ama ben burayı adam ederim.bu dükkan benimdir. ufak tefek ama kuruyemişçi sonuçta. bakıyorumda yerlerde hep kuruyemiş artıkları, belki daha önce de kuruyemişçiydi. neyse bilemem.
günlük bi nokta var ama şeyda neden ağlıyor omuzumda. neden "kerem ne oldu sana, kerem yapma bunu bana" diye haykırıyor. herşey yolunda zaten bitanem. neden gitmiyor gözlerindeki o acıma, neden daha da büyüdü. eminim şuan evde herkes beni övüyor,"bak ben dedim sana bey bu çocuk yapacak diye " diye övünüyor annem. kardeşim hala sinirli bana ama mutlu sonuçta abisi bi işin ucundan tutuyor. babam gururlu. mahallinin dilinde " bak zeynebin oğlu da dükkan açmış iş yapar diyolar baya" cümleleri dönecek.
peki ama prenses ne bu gözyaşları, neden tırnaklarını etimi kesercesine bastırıyorsun bana, neden ağlıyorsun ?

beyler, dinleyenler bi belli edin kendinizi.şu ana kadar basit olaylar. önümdeki bazı sayfalar boş. bundan sonra hastaneden devam edecek. burdamısınız

"4 ekim 2002
yalancılar, şerefsizler.2 aydır, cehennemdeyim.nasıl düştüm buraya. neymiş,ailemin parasını çalmışım, pisliğin içinde bir depoda bulmuşlar beni. kendi pisliğimin sidiğimin içindeymişim. şeydanın yalanları bunlar.o kapattırdı beni buraya.o dükkanı açıcaktım. engel oldular.

beyler harbiden başka zaman yapalım.ben şu günlüğü bitireyim bi.hem bi 20 sayfa daha böyle gidiyor. geçmişini anlatıyor sadece. ilgi çekmiyomuş demek. dier yarısını da bitireyim. geldiğim sayfalar oldukça ilginçti. olaylar sonra kopuyo demek. neyse hele bi ben bitireyip değerlendireyim de paylaşırız sonra

tamam söz yarın gece devam edicem bu gece olayın taku çıktı yarın buradan temiz akarız.6 saat aralıksız yazarım beyler.

beyler devam edelim o zaman bu kadar istek varsa

portishead tavsiye ederim dinleyin
" 7 ekim 2002
seni aldılar elimden günlük. geri kapabilmek için deli rolü yapmam gerekti. boğazım kopana dek haykırmaktı planım. çok sürmedi getirdiler seni. burası farklı bir yer. beyaz,uçsuz bucaksız.tak renginden farksız benim için. fayanslar da irili ufaklı taş desenleri.tek eğlencem onları saymak. solumda 4 oda,4 deli,4 kilitli kapı. sağımda 2 oda,2 deli,2 kilitli kapı.ve ana kapı. metaliyle kafa giben tarzda. cehennemin bekçisi parmaklıklar. yemeklerin içinde kim bilir neler var. tükürüklerinin tadını alıyorum"

18 ekim 2002
vücudum yara izi, kayışlar bileklerimi kuruttu. çare yok. bütün dünya bir yalana inanmış bana eziyet çektiriyor.o parayı ben çalmadım, babam ağlayarak verdi bana. şeyda geldiğinde dükkan daha hazır değildi tamam biliyorum ama tak zütürmüyordu, yalaaan.
kardeşim dövmedim, onun güzel sarı saçlarını ben koparmadım. ahmet yapmıştır intikam için.ben yapmadım.
beni çağırıyolar günlük, karanlıktan.diğerlerinin sesleri. beni istiyolar.ama ben onlardan değilim. kanıtlayacağım

"19 ekim 2002
ay tam yanı başımdayken:
şeyda geldi dün ziyaretime. özür diledi. haftalardır duyduğum yalanları sıraladı. haykıramadım ona, yalancısın diyemedim. bunlar senin uydurman,o paraları aldın dimi fahişe diyemedim."çabucak iyileşeceğim sevgilim, özür dilerim senden lütfen bekle beni, deli görme beni. ufak bişe bu bi anlık sinir" bunlar döküldü ağzımdan.o ise "kerem gördüklerim çıkmıyor aklımdan, psiliğin içinde bi depoda, oturmuş burası benim cennetim,bak 30 bin, burası dükkanımız olucak diyordun, kendi evini soydun, bilemiyorum kerem" , şeyda bırakma beni bırakma bırakma bırakma bırakma,ne olur bırakma. sensiz yapamam."

"tarih yok
günlük.o kuruyemişçiye çok yakındım, çok çok.ben sakindim,hep ezildim, ailemin yüzüne bakacak gururum olmadı hiç.ama beni değiştirdiler.ben artık cesurum.ben artık kendime inanıyorum. buradan çıkacağım,ne yapmam gerekiyosa yapıp çıkacağım ve kaldığım yerden devam edeceğim hayallerime. uzaklara gideceğim çook uzaklara.ama önce intikam,en başta intikam. herşeyin arkasında senin fahişeliğin var kardeşim. önce senin o sarı sarı saçların intikamımı tadacak. şeyda,egoist huur, yalanlarınla mahvettin beni."