akıl hastanesinden bir günlük

"19 mayıs 2003
size karşı kaybetmem bidaha
kerem uyandı artık,bu sizin oyununuz.ben iyileştim ve bunu kabullenmiyorsunuz.bu babamın işi hayır hayır şeyda sen varsın arkasına. sibelle olan mutluluğuma katlanamıyorsun. şimdi bu kapıdan çıkacağım ve seni parçalayacağım şeyda. huur zütünü gibe gibe öldüreceğim seni. bekle...

"bir oyun mu var
kurbanın ben olduğu ?
yoksa hepsi ben mi kuruyorum,
az önce yazdıklarım sadece hayal ürünü mü ?
emin değilim.ama yara izi gerçek ve kimse görmemeli.ben iyileştim, doktorlar tescilledi.
peki ama Nusret abi ?
kardeşim beni affetti, annemin gözleri parıldadı o kapıdan çıktığımda.ben normalim, artık insanım.28 yaşındayım. kendimim.
peki ama günlük o ensarın kokusunu neden duyuyorum yakınlarımda ?
ensar kim ?
babam kafasını kurcalayan iş ne ?
bunların hepsi kuruntu kerem, kendine gel, düşünme bunları. tekrar oraya sokma kendini.
Nusret abiyi sen yarattın çünkü baba şefkatine açtın,o paraları çalarken "babam ağlayarak verdi bana bunları" zırvasını uydurduğun gibi Nusret abiyi de uydurdun. itiraf et.
ensar bir hayal, birine benzettin onu o gece partide ve kafanda kurduğun oyunlarda onu güzemli karakter yapıyosun.
38 adım ise yer etmiş sana,bir ayrıntı kafana takılmış.1 yıl hastahane kaldın, uyuyamadın,acılar çektin. gece vakti kalkıp evde yürümen inanılması güç bir şey değil. herkesin başına gelebilir. kendine gel kerem
kendine gel"

yaz panpa burdayız

@140 ne yazıyosa o , ben bir şey eklemiyorum

ben bunu dinleyip okurken kanım dondu amk tavsiye ederim(yüksek ses kulaklık ile):
http://inci.ca/u7828gdhvf

"15 mayıs 2003
hayat kopuyor,ipleri sarkmış tavandan,zaman akıyor günlük.sen ben sibel bitiyoruz.sibelle yaklaşık 2 haftadır sevgiliyiz.öpemiyorum,dokunamıyorum ama ona.ne zaman yaklaşsam ona hissediyorum huzursuzluğunu.korkuyor benden.ersan,neden 1 aydır sokak başlarında görüyorum onu.babam neden hep huzursuz,aceleyle bir işin bitmesini bekler gibi.annem ve kardeşim ise çok mutlu,gurur duyuyolar benimle ama ya diğerleri ne var onlarda.gözleri neden hep üzerimde.farkında değilim sanıyorlar ama görüyorum sizi.
ah aklım,ah hafızam kim bu ersan,kim ?
sol omuzumdan göğsüme uzanan bu çizik ne zaman oldu?
geçen hafta hastaneye ziyarete gittim,nusret abi yoktu ve hiç olmamış.günlük,usret abi hiç olmamış,günlük Nusret abi hiç olmamış,günlük Nusret abi,nusret abi hiç olmamış.
kimdi peki benimle konuşan?
kimdi peki elini omuza atan ?
doktora organizasyon fikrini veren kimdi ?
neden o gün gösteride etrafımda oturan herkes doktordu ?
sibel benden neden korkuyor ?
bitmiyor günlük.ben tamamen eriyene kadar,kaybolana kadar bitmeyecek.
kırmızı kod,kurtulamadım mı senden ?
günlük geçen gün annem uyandırdı,tabi ben uyumuyormuşum.ayaktaymışım.evin koridorunu baştan sona yürüyormuşum.gözlerim açık birşeyler mırıldanırken
peki annem beni uyandırdığında gördüğüm rüyaya ne demeli ?
peki bizim koridordan üç kere geçtiğimde 38 adım ettiğine ve benim bunu nasıl bildiğime ne demeli ?"

burdayız devam

yaz lan yaz ama küfür kısımlarını sen mi ekliyosun olm
"o saçları avucumun içine alıp amları patlayıncaya dek pompalamak isterdim"

"biz masamızda 6 kişiydik. sibel-dr.faruk-dr.necla-insan kaynaklarından ensar-ne yaptığını hatırlamadığım bir kokoş ve bendeniz kerem. kanepeler-aperatifler derken (kanepe ne saçma bir gıda günlük,ilk defa gördüm ilk defa tattım ve kesinlikle gereksiz)ana yemek geldi. masada muhabbet derinleşiyordu. sibel hararetli hararetli (ah ne de tatlıydı) başına gelen ilginç olayları, hastaların onu doktor zannetmesini ve bunun gibi bana göre komik olmayan ama anlatan o olduğu için sabaha kadar dinleyip gülebileceğim hikayeler anlattı. sibel gözlerinde büyük bir şevkle devam ederken konuşmaya benim gözlerim ensara takıldı, tanıyordum onu bi yerden. dayanamadım ve sordum.
"ensar bey sizi tanıyorum sanki bi yerden,bir yerlerde kesinlikle karşılaştık anımsıyor musunuz ? "
işte bu soru günlük nedense susturdu herkesi, kahkahaları,kokoşun teriyle beraber akan allığını, sibelin gözlerindeki huzuru. hepsi kayboldu. ensar uzun süre diğerlerine baktı. bense ensara odaklanmıştım.
"yanlış anlama düşünüyorum sadece,ama yok birine benzetmişsindir kesin"
cevap yeterliydi,hem nedense bu soru masadakileri huzursuz etmişti susmam gerekirdi. onun yerine sinirlenmeyi seçtim nedensizce.
"kesinlikle tanıyorum seni, hatırlarım kısa sürede merak etme" sert söylemiştim bunu belki de bağırmıştım.
sibel sakinleştirmek için omzuma dokundu, terlemiştim.saçmalıyordum. lavaboya kaçtım. kendime tabiri caizse "reset" atıp geri geldim masaya ve gece o olay hiç olmamış gibi devam etti.
sibel yorgundu, arabada uyuya kaldı, demek güveniyordu bana.ama üşümesin diye ceketimi üzerine atmak için yaklaştığımda.bir anda irkilerek fırladı.bir süre bana ve cekete baktı. ardından "özür dilerim, biranda kendimden geçmişim, çok yoruldum, kabus görüyordum sanırım, onaydı o tepkim yanlış anlama lütfen " dedi ve ben şaşkın bir şekilde direksiyona geri döndüm.yol boyunca sustuk.ta ki evine onu bırakana kadar. arabanın kapısını açtı, durakladı,bana doğru döndü, yanağıma bir öpücük kondurdu ve o muhteşem dudaklarıyla gülümsedi "iyi geceler" sonra pufff kayboldu sibel. korktum,kesinlikle ben iyileşmemiştim, bunlar gerçek olamazdı, çünkü mükemmel bir geceydi.
ama yine de aklımda bir kaç soru işareti var. ensar kim ?"

"arabayı park ettim ve aceleyle inip sibelin kapısını açtım. öyle narin indi ki,süzülüyordu sanki...
dudaklarındaki hafif sürülmüş kırmızı ruş beyaz tenine öyle güzel yakışıyordu ki.hele gözlerinin iki yanından sarkan bukleler,bu gece nasıl bitecekti.onu her gördüğüm de "hayatımda yaşadığım en güzel " diyordum ama başka sefer göz göze geldiğimizde o anın yerini diğeri alıyordu.ben yeni çıkmıştım hastahaneden, yeni iyileşmiştim ama şimdi tekrar deliriyordum.ta ki onlarca pgiboloğun içine girene dek. korktum,halsizleştim. kırmızı kod,38,yara izleri, kayışlar...
sıra sıra geçti tüm yaşadıklarım aklımdan, sıra sıra canlandı hepsi gözümün önünde ve ben yüzümde salak bir gülümsemeyle yabancı elleri sıkıyordum. eller tükendi ve tuvalete attım kendimi, ağlamak için yalvardım ama bir damla düşmedi gözlerimden.
salona geri döndüm ve o an fark ettim nasıl ihtişamlı bir yer de olduğumu. altın sarısının hakim odluğu tavanda süslemeler vardı. tavanın ortasında bir daire ve o dairenin içinde irili ufaklı spot ışıklar. salonun girişi sağdaydı, masamız ise sol uçlarda. sahne duvar dibinde salonu ortalayn bir şekilde yerleştirilmişti. yuvarlak masalar gelişi güzel dizilmiş gibi görünse de aslında sistemin o olduğu anlaşılıyordu. beyaz masa örtüleri beyaz sandalyelerle tamamlanmıştı.

"lise mezuniyetinden sonra o kadar insanı bir arada ilk defa görecektim. heyecanlıydım.gün gelip çattı. süslendim,takım elbisemi çektim üzerime, meğer ne de yakışıyormuş bana günlük. parfüm bile sıktım sırf sibele hoş görünmek için.tip yönünden çok pozitif bi durum yok bare karizmamızı kuvvetlendirelim.
sibelin beni çağırdığı saatten yarım saat önce vardım evine. yukarı çıkmaya cesaret edemedim.onu beklemek daha mantıklıydı. çok bekletmedi zaten. siyah topukluları ve kırmızı elbisesiyle pıtı pıtı iniverdi aşağıya. selam verdi, sarıldı ve arabaya binerken öyle güzel gülümsüyordu ki o saniyelik anda onlarca kez dua ettim " ne olur rezil etme beni bu akşam ne olur" .

ama rezillik çıkacağı başından belliydi, parti veren şirket bir pgibolog departmanıydı bir nevi klinik.bu haberi duyduğum zaman yüzümün aldığı hal ile beraber sanırım sibel ile hiçbir şansım kalmamıştı ama daha uzun bir gece vardı önümüzde, görecektik.

reserved

reserved

of amk sardı ki ne sardı

reserved sarıyo

neyse sen de zütüncüymüşsün. nesil için şuku

beni bilen bilir ile başlayan hikayelerin %101'i kolpa amk

reseafved

rizorvırd

Merak ettim la nolcak bakalim

resrved