akıl hastanesinden bir günlük

"tarih yok.
her yer pislik içinde ama ben burayı adam ederim.bu dükkan benimdir. ufak tefek ama kuruyemişçi sonuçta. bakıyorumda yerlerde hep kuruyemiş artıkları, belki daha önce de kuruyemişçiydi. neyse bilemem.
günlük bi nokta var ama şeyda neden ağlıyor omuzumda. neden "kerem ne oldu sana, kerem yapma bunu bana" diye haykırıyor. herşey yolunda zaten bitanem. neden gitmiyor gözlerindeki o acıma, neden daha da büyüdü. eminim şuan evde herkes beni övüyor,"bak ben dedim sana bey bu çocuk yapacak diye " diye övünüyor annem. kardeşim hala sinirli bana ama mutlu sonuçta abisi bi işin ucundan tutuyor. babam gururlu. mahallinin dilinde " bak zeynebin oğlu da dükkan açmış iş yapar diyolar baya" cümleleri dönecek.
peki ama prenses ne bu gözyaşları, neden tırnaklarını etimi kesercesine bastırıyorsun bana, neden ağlıyorsun ?

tamam söz yarın gece devam edicem bu gece olayın taku çıktı yarın buradan temiz akarız.6 saat aralıksız yazarım beyler.

dinlemedeyiz

reserved

reserved panpa okuyacağım söz

lan adam gibi anlatacaksan anlat şunu karı gibi nazlanma dıbına kodumun malı

pınar kim amk

reserved

sen anlat panpa biz burdayız

reserved panpa ilgimi çekti okurum sonra

beyler harbiden başka zaman yapalım.ben şu günlüğü bitireyim bi.hem bi 20 sayfa daha böyle gidiyor. geçmişini anlatıyor sadece. ilgi çekmiyomuş demek. dier yarısını da bitireyim. geldiğim sayfalar oldukça ilginçti. olaylar sonra kopuyo demek. neyse hele bi ben bitireyip değerlendireyim de paylaşırız sonra

"4 ekim 2002
yalancılar, şerefsizler.2 aydır, cehennemdeyim.nasıl düştüm buraya. neymiş,ailemin parasını çalmışım, pisliğin içinde bir depoda bulmuşlar beni. kendi pisliğimin sidiğimin içindeymişim. şeydanın yalanları bunlar.o kapattırdı beni buraya.o dükkanı açıcaktım. engel oldular.

yaz panpa

burdayız panpa devam

beyler, dinleyenler bi belli edin kendinizi.şu ana kadar basit olaylar. önümdeki bazı sayfalar boş. bundan sonra hastaneden devam edecek. burdamısınız

Rezerved tutar belki

"tarih yok
bu yemeklerden bıktım günlük. tatsız,leş... doktorların gözü üzerimizde,her an çatalı kapıp saldırabiliriz diye.adi herifler. hele hemşireler, yalancı,samimiyetsiz fahişeler.o bacakları,o saçları avucumun içine alıp amları patlayıncaya dek pompalamak isterdim.ama ama dur kerem bunları buraya yazma. okur o şerefsizler. işleri mahvetme yakındır çıkasın buradan.ne bir daha kırmızı kod ne de bu salyalı deliler. dışarıda intikam da dişilerde senindir. sakinliğini koru. planlarını tekrar tekrar gözden geçir.sen sakindin, sadece yaşıyordun zararsızdın. seni buraya tıktılar ve tekrar öyle mi olacağını sanıyorlar. şaşıracaklar,şaşırtacaksın... ezeceksin."

devam panpa

"18 nisan 2003
Şeydanın evine gittim bugün.bir apartmanın 2. Katında oturuyor. Camın önünde dikildim saatlerce belki geçer de görürüm diye. geçti de ve sanırım gördü beni bilemiyorum.ben iki çam ağacının arasındaydım. şeyda mutfağa girdi, dolaptan içecek bir şeyler aldı,tam bardağa yöneleceği sırada benim olduğum noktaya dikkat kesildi. beni tanımış olamaz ama orada birinin durduğunu anlamıştı. sonra telefona sarıldı. birilerini aradı. ardından hiçbir şey yokmuş gibi devam etti salona doğru. yolun başından ayak sesleri duyuldu,ben de görülmemek için uzaklaştım oradan. kimi aramış olabilir günlük ?

"17 nisan 2003
Babamın yanındayım, inşaatlarda.iyi para var aslında. para dışında onun yanında çalışmak gözüne girmeye başlamak işte asıl haz burada. yalnız ilginç , korkunç da denilebilir, bir olay geldi başıma. buradaki işçilerden biri,her 38 tuğladan sonra ara veriyor işine. anladın sanırım neden korktuğumu ? tesadüftür sanırım ya da ben artık 38 e bağımlı oldum. bilemiyorum.şeyda var aklımda acaba gidip görmeli miyim ? yok yok sanırım yerimde durmak daha akıllıca. hayatına bir daha girmemek en doğrusu."