akıl hastanesinden bir günlük

reserved.

reserve

reserved

geceye doğru başlarız.

Panpa guzel yaziyosn digeri de iyiydi ins bu digeri gibi hayal urunu cikmaz

basla istersen panpa.

reserved

de hayde o zaman

14 nisan 2003
Dışarıdayım, ailemleyim,sonsuzluğa adımlarımla yaklaşıyorum. önce asfalt yol. kayıyorum üzerinde, baharla beraber güneş belirmiş, sıcak denilebilecek bir hava. bana özel biliyorum. ardından toprak yol çıkıyor karşıma, daha sert basıyorum yere bu sefer. yerden fırlayıp paçalarıma konan her toz zerresine selam veriyorum. çünkü ben dışarıdayım, özgürüm.

Sağ kolum kardeşimin omuzlarında. altın sarısı saçları yeni açmış bir başak gibi. kendime doğru çekiyorum, gülüyor.iki büklüm yürümek zorunda kalıyor ama olsun anlasın abisinin onu ne çok özlediğini. annem arkada telaşlı “oğlum yavaş yürü” diye sesleniyor gülerek. dururmuyum ben günlük tabi ki durmam, hemen kucaklıyorum annemi, döndürüyorum havada.28 yıldır yapamadığım ne varsa bekleyin ben geliyorum.ama bir husus var ki moral bozan türden, belli ileri de kesin bir sorun çıkacak. babam,huzursuz, stresli daha doğrusu. hastahane kaybolana kadar gözü hep oradaydı. birini arıyordu sanki.ya da bana öyle geliyor günlük. belki de 1 yıl öncekiler için affetmemiştir beni. diğer sayfalarını kahkahalar eşliğinde doldurmak dileğiyle…

reserved

"17 nisan 2003
Babamın yanındayım, inşaatlarda.iyi para var aslında. para dışında onun yanında çalışmak gözüne girmeye başlamak işte asıl haz burada. yalnız ilginç , korkunç da denilebilir, bir olay geldi başıma. buradaki işçilerden biri,her 38 tuğladan sonra ara veriyor işine. anladın sanırım neden korktuğumu ? tesadüftür sanırım ya da ben artık 38 e bağımlı oldum. bilemiyorum.şeyda var aklımda acaba gidip görmeli miyim ? yok yok sanırım yerimde durmak daha akıllıca. hayatına bir daha girmemek en doğrusu."

"18 nisan 2003
Şeydanın evine gittim bugün.bir apartmanın 2. Katında oturuyor. Camın önünde dikildim saatlerce belki geçer de görürüm diye. geçti de ve sanırım gördü beni bilemiyorum.ben iki çam ağacının arasındaydım. şeyda mutfağa girdi, dolaptan içecek bir şeyler aldı,tam bardağa yöneleceği sırada benim olduğum noktaya dikkat kesildi. beni tanımış olamaz ama orada birinin durduğunu anlamıştı. sonra telefona sarıldı. birilerini aradı. ardından hiçbir şey yokmuş gibi devam etti salona doğru. yolun başından ayak sesleri duyuldu,ben de görülmemek için uzaklaştım oradan. kimi aramış olabilir günlük ?

Reserved

"24 nisan 2003
evet günlük hayatım renklenmeye başladı.bir kızla tanıştım ve bu akşam inanılmazdı. neyse baştan aanlatayım sana.2 gün önce işyerine bi kız geldi. babamın elini öptü, oturdu ve muhabbete başladılar. babam beni de tanıştırdı onunla. sibel...
sanki beni biliyormuş gibiydi, varlığımı yeni öğrenmediği kesindi, belki de babam bahsetmiştir bilemiyorum. neyse günlük. sibel bir şirkette halkla ilişkiler uzmanıymış ve şirketlerinin kuruluş yıl dönümü olduğu için bir parti düzenlenicekmiş. arabası da olmadığı ve bu parti akşam olduğu için babamdan onu bırakmasını istedi. baya bi utandı ama bunu yaparken, babam "tabi kızım ayda yılda bir bir şey istemişsin yapmam mı" diyerek kabul etti hemen. ancak babamın mimikleri ve ses tonu farklıydı, yapmacıktı.hatta"ben yaşlı adamım, yoruluyorum da tüm gün istersen seni oğlum kerem bıraksın" diye de bir fikir attı ortaya. böyle bir şey beklemiyordum kesinlikle, afalladım ama fikir hoştu. sibel kabul etti ve beni de yanında partneri olarak davet etti partiye. yalandan " benim ne işim var oralarda" numarası çektiysem de uzun sürmedi hemen kabul ettim.

"lise mezuniyetinden sonra o kadar insanı bir arada ilk defa görecektim. heyecanlıydım.gün gelip çattı. süslendim,takım elbisemi çektim üzerime, meğer ne de yakışıyormuş bana günlük. parfüm bile sıktım sırf sibele hoş görünmek için.tip yönünden çok pozitif bi durum yok bare karizmamızı kuvvetlendirelim.
sibelin beni çağırdığı saatten yarım saat önce vardım evine. yukarı çıkmaya cesaret edemedim.onu beklemek daha mantıklıydı. çok bekletmedi zaten. siyah topukluları ve kırmızı elbisesiyle pıtı pıtı iniverdi aşağıya. selam verdi, sarıldı ve arabaya binerken öyle güzel gülümsüyordu ki o saniyelik anda onlarca kez dua ettim " ne olur rezil etme beni bu akşam ne olur" .

ama rezillik çıkacağı başından belliydi, parti veren şirket bir pgibolog departmanıydı bir nevi klinik.bu haberi duyduğum zaman yüzümün aldığı hal ile beraber sanırım sibel ile hiçbir şansım kalmamıştı ama daha uzun bir gece vardı önümüzde, görecektik.

"arabayı park ettim ve aceleyle inip sibelin kapısını açtım. öyle narin indi ki,süzülüyordu sanki...
dudaklarındaki hafif sürülmüş kırmızı ruş beyaz tenine öyle güzel yakışıyordu ki.hele gözlerinin iki yanından sarkan bukleler,bu gece nasıl bitecekti.onu her gördüğüm de "hayatımda yaşadığım en güzel " diyordum ama başka sefer göz göze geldiğimizde o anın yerini diğeri alıyordu.ben yeni çıkmıştım hastahaneden, yeni iyileşmiştim ama şimdi tekrar deliriyordum.ta ki onlarca pgiboloğun içine girene dek. korktum,halsizleştim. kırmızı kod,38,yara izleri, kayışlar...
sıra sıra geçti tüm yaşadıklarım aklımdan, sıra sıra canlandı hepsi gözümün önünde ve ben yüzümde salak bir gülümsemeyle yabancı elleri sıkıyordum. eller tükendi ve tuvalete attım kendimi, ağlamak için yalvardım ama bir damla düşmedi gözlerimden.
salona geri döndüm ve o an fark ettim nasıl ihtişamlı bir yer de olduğumu. altın sarısının hakim odluğu tavanda süslemeler vardı. tavanın ortasında bir daire ve o dairenin içinde irili ufaklı spot ışıklar. salonun girişi sağdaydı, masamız ise sol uçlarda. sahne duvar dibinde salonu ortalayn bir şekilde yerleştirilmişti. yuvarlak masalar gelişi güzel dizilmiş gibi görünse de aslında sistemin o olduğu anlaşılıyordu. beyaz masa örtüleri beyaz sandalyelerle tamamlanmıştı.

"biz masamızda 6 kişiydik. sibel-dr.faruk-dr.necla-insan kaynaklarından ensar-ne yaptığını hatırlamadığım bir kokoş ve bendeniz kerem. kanepeler-aperatifler derken (kanepe ne saçma bir gıda günlük,ilk defa gördüm ilk defa tattım ve kesinlikle gereksiz)ana yemek geldi. masada muhabbet derinleşiyordu. sibel hararetli hararetli (ah ne de tatlıydı) başına gelen ilginç olayları, hastaların onu doktor zannetmesini ve bunun gibi bana göre komik olmayan ama anlatan o olduğu için sabaha kadar dinleyip gülebileceğim hikayeler anlattı. sibel gözlerinde büyük bir şevkle devam ederken konuşmaya benim gözlerim ensara takıldı, tanıyordum onu bi yerden. dayanamadım ve sordum.
"ensar bey sizi tanıyorum sanki bi yerden,bir yerlerde kesinlikle karşılaştık anımsıyor musunuz ? "
işte bu soru günlük nedense susturdu herkesi, kahkahaları,kokoşun teriyle beraber akan allığını, sibelin gözlerindeki huzuru. hepsi kayboldu. ensar uzun süre diğerlerine baktı. bense ensara odaklanmıştım.
"yanlış anlama düşünüyorum sadece,ama yok birine benzetmişsindir kesin"
cevap yeterliydi,hem nedense bu soru masadakileri huzursuz etmişti susmam gerekirdi. onun yerine sinirlenmeyi seçtim nedensizce.
"kesinlikle tanıyorum seni, hatırlarım kısa sürede merak etme" sert söylemiştim bunu belki de bağırmıştım.
sibel sakinleştirmek için omzuma dokundu, terlemiştim.saçmalıyordum. lavaboya kaçtım. kendime tabiri caizse "reset" atıp geri geldim masaya ve gece o olay hiç olmamış gibi devam etti.
sibel yorgundu, arabada uyuya kaldı, demek güveniyordu bana.ama üşümesin diye ceketimi üzerine atmak için yaklaştığımda.bir anda irkilerek fırladı.bir süre bana ve cekete baktı. ardından "özür dilerim, biranda kendimden geçmişim, çok yoruldum, kabus görüyordum sanırım, onaydı o tepkim yanlış anlama lütfen " dedi ve ben şaşkın bir şekilde direksiyona geri döndüm.yol boyunca sustuk.ta ki evine onu bırakana kadar. arabanın kapısını açtı, durakladı,bana doğru döndü, yanağıma bir öpücük kondurdu ve o muhteşem dudaklarıyla gülümsedi "iyi geceler" sonra pufff kayboldu sibel. korktum,kesinlikle ben iyileşmemiştim, bunlar gerçek olamazdı, çünkü mükemmel bir geceydi.
ama yine de aklımda bir kaç soru işareti var. ensar kim ?"

yaz lan yaz ama küfür kısımlarını sen mi ekliyosun olm
"o saçları avucumun içine alıp amları patlayıncaya dek pompalamak isterdim"

burdayız devam

ben bunu dinleyip okurken kanım dondu amk tavsiye ederim(yüksek ses kulaklık ile):
http://inci.ca/u7828gdhvf

"15 mayıs 2003
hayat kopuyor,ipleri sarkmış tavandan,zaman akıyor günlük.sen ben sibel bitiyoruz.sibelle yaklaşık 2 haftadır sevgiliyiz.öpemiyorum,dokunamıyorum ama ona.ne zaman yaklaşsam ona hissediyorum huzursuzluğunu.korkuyor benden.ersan,neden 1 aydır sokak başlarında görüyorum onu.babam neden hep huzursuz,aceleyle bir işin bitmesini bekler gibi.annem ve kardeşim ise çok mutlu,gurur duyuyolar benimle ama ya diğerleri ne var onlarda.gözleri neden hep üzerimde.farkında değilim sanıyorlar ama görüyorum sizi.
ah aklım,ah hafızam kim bu ersan,kim ?
sol omuzumdan göğsüme uzanan bu çizik ne zaman oldu?
geçen hafta hastaneye ziyarete gittim,nusret abi yoktu ve hiç olmamış.günlük,usret abi hiç olmamış,günlük Nusret abi hiç olmamış,günlük Nusret abi,nusret abi hiç olmamış.
kimdi peki benimle konuşan?
kimdi peki elini omuza atan ?
doktora organizasyon fikrini veren kimdi ?
neden o gün gösteride etrafımda oturan herkes doktordu ?
sibel benden neden korkuyor ?
bitmiyor günlük.ben tamamen eriyene kadar,kaybolana kadar bitmeyecek.
kırmızı kod,kurtulamadım mı senden ?
günlük geçen gün annem uyandırdı,tabi ben uyumuyormuşum.ayaktaymışım.evin koridorunu baştan sona yürüyormuşum.gözlerim açık birşeyler mırıldanırken
peki annem beni uyandırdığında gördüğüm rüyaya ne demeli ?
peki bizim koridordan üç kere geçtiğimde 38 adım ettiğine ve benim bunu nasıl bildiğime ne demeli ?"