Üşüyordum; soğuk, kemiklerime kadarr işlemişti. Vücudum kaskatı kesilmiş, soğuktan tüylerim diken diken olmuş, tir tir titrerken bacağıma dokunan bir şeyle ayıldım. Güçlükle derin bir nefes alıp etrafımdaki taşlara tutunarak doğrulmaya çalıştım ve sudan uzaklaştım. Bir anda öğürerek içimdeki deniz suyunu çıkardım. Panik içinde zangır zangır titriyordum. Hiç bu kadar üşümemiştim.

Burada ne işim vardı?

Uyurgezermiş ve bir anda uyanmış gibi, olup biteni hatırlayamadım. Zaten önemlide değildi. Soğuk içime işliyor ve beni öldürüyordu. Yaşamak için hareketlenmeye başladım. Etrafıma baktım; köpüren deniz, kumsalda uğuldayan rüzgar ve az ilerdeki sazlık. Görünürde kimse yoktu.

Rezleri alın tam 15 dakika sonra devamı gelecek.

Sadece Benim entrylerimi görmek için: http://www.incisozluk.com...4%9F%C4%B1-oyun/sahibi/1/
Edit: Sadece bu entryi şukulasanız yeter panpalar.
Edit2: FiNAL PARTTA CiKS VAR BEYLER.

Sendeleyerek doğruldum. Rüzgar adete vücudumda kamçı etkisi yaratıyordu. Son derece dik bir yamaçla yukarı uzanan sahilde, güçlükle nefes alıp vererek yamaca doğru ilerlemeye çalışıyorum. Yamaç sanki yüzlerce metre uzaktaydı. Sendeleyerek tepeye ulaştım.

Daha önce hiç görmediğim kadar kadar ıssız ve harap olmuş bir yerdi burası.

Hayır bir dakika.
---
5 dakika sonra devamı geliyo beyler.

Gözlerimi kırpıp odaklanmaya çalıştım. iki silik iz, kutu şeklinde bir lekeye doğru gidiyordu. Bir araba.

Tekrar titremeye başladım ve taşa takılıp düştüm. Sürünerek otomobilin bagajına ulaştım. Arabaya tutunarak kapının koluna ilerledim. Kapıyı açmak için şansımı denedim.

Kapı açıldı. Hemen içeriye girip kapıyı kapattım. Anahtar üstündeydi hemen arabayı çalıştırıp klimayı son seviyeye getirdim. Bir süre arkama yaslanıp dinlendim ve

öylece tavana baktım. Nerede olduğumu, arabanın sahibini, döndüklerinde ıslak ve yara bere içindeki halimden memnun olup olmayacaklarını düşündüm.

Uzun bir süre sonra kendime geldiğimi hissettim. Kelimeler ve sorular zihnimde uçuşuyordu. Benzin. Benzin. Depo göstergesi boştu hemen kontağı kapattım.

Ee, neredeydim?

Arabanın park edildiği dar yolda hiçbir yönde insana dair bir belirti yoktu.

Öyleyse...

Buraya nasıl gelmiştim?

Burada ne işim vardı?

Hiç bir şey hatırlayamadım. içiyor muydum? Uyuşturucu mu almıştım?

Saat 7:42' yi gösteriyordu. Güneş dalgaların üstündeydi. Bu o yönün doğu olduğunu gösterir.

Torpido gözünü açtım kalemler, peçete, naneli şeker, bir zarf ve bir kaç evrak vardı. Zarfı açtım bir miktar para, değerli gibi görünen bir saat ve bir yüzük vardı.

Kapıyı açıp indim. Hemen bagaja yöneldim. Açmaya çalıştım ama açılmadı panikten bagajın kilidini açmayı unutmuştum. Direksiyonun sol tarafındaki düğmeye basıp bagajı açtım. Ve tekrar bagaja yöneldim.

Ya Bagajda kanlar içinde bir ceset varsa yada yüklü miktarda uyuşturucu. Bunlar kafamda dolanırken bagaja ulaştım.

Bagajı açtım.

Bagajda sadece okey takımı ve beyaz bir poşet vardı. Poşeti açtım. içinde kot pantolon, beyaz askılı bi atlet, buruşuk slim bir boxer ve top halindeki çoraplar vardı. Birinin çamaşırları ama kimin? Tekrar etrafa bakındım. Kimsenin olmadığından emin olduktan sonra, yapacak birşeyimin olmadığını düşünerek kıyafetlerimi değiştirdim. Çorapları giyerken havaya ekşi bi ayak kokusu yayıldı. Olsun kuru kıyafetlerin verdiği mutluluğu o an hiç bir şey veremezdi.

Bagajdakilerin ne olduğunu yada içinde olduğum şeyin bir araba olduğunu, denizin, plajın varlığını, zarftaki paraların değerlerini biliyordumda nasıl o koduğum ismimi hatırlayamıyordum?

Soğuktan bir şey olduğunu hipotermiden yada başka birşeyden kaynaklanan bir etki olduğunu düşündüm. Kayalık bir plaj. Soğuk.

Torpidodaki evrakları aldım biraz inceledikten sonra Kerim Korcan (isim temsili) adına düzenlenmiş sigorta belgeleri ve ruhsat vardı.

Arabadan çıkıp arka tarafa yürüdüm. Plaka izmir'e kayıtlıydı.
Kim 30-40 bin liralık arabayı anahtarı üzerinde, torpidodaki paralar, saat ve yüzükle bu ıssız yerde bırakır ki?

Ve kıyafetler. Ayakkabı ayağıma uymuştu ve pantolon tanıdık geliyordu.

Kerim Korcan olduğumu düşünmek bir başlangıç olabilir.

Arabaya bindim ve motoru çalıştırdım.

izler toprak yola çıkıyordu, o da taş döşeli, diğerinden yalnızca biraz daha az engebeli olan bir yola. Sonun tek şeritli(gidiş-dönüş)bir yola çıktım. Nereye döneceğimi bilmesemde sonuçta artık insan eli değmiş yerlere çıktığım için yönü önemsemeden sağa döndüm. 3-5 kilometre sonra tabelalardan nerede olduğumu nereye gittiğimi öğrendim.

Tabelalar Yeni Foçaya 12 Kilometre olduğunu söylüyordu. izmire ise 75 kilometre. Yeni Foçaya gelince arabayı sağa çekip benzinliğe girdim, benzin doldurulurken marketten bişeyler aldım açlıktan ölüyordum midem dile gelcekti nerdeyse. Birkaç bisküvi, su ve tatlı aldıktan sonra tekrar yola koyuldum.

Yolda bir yandan ilerlerken kafamda hep aynı soru Kerim denen kişi ben miydim?

Beyler ufak bi ricam var eğer okuyosanız sadece ilk enrty şukularsanız sevinirim.

Devam ediyorum

ilk bilinçli hareketimin araba çalmak olmadığını varsayar ve hala geçmişimi hatırlayamamamı göz ardı edersek durum iyiydi.
Bir arabam bir miktar param vardı.
Yeterince dinlenememiş olmanın verdiği rahatsızlık ve param olmasının rahatlığıyla bir pansiyona yanaştım.

Arabayı park edip içeri girdim. Yerleri süpüren genç çocuğa selam verdikten sonra masanın başındaki yaşlı dayıya yöneldim.

Bir oda istedim. Anahtarı hemen alıp yukarı çıktım.

Yorgunluktan dolayı direk kendimi yatağa attım. Hemen uyurum sanıyorum ama aklımdaki sorular uyutmuyordu. Delirmek üzereydim bana nolmuştum niye ordaydım?

BEN KiMiM?

Bu düşüncelerin içinde kaybolurken uyuyakalmışım. Uyandığımda heryerim ağrıyordum. Yataktan kalkmadım yandaki çekmecelerin üstündeki kumandayı alıp karşımdaki televizyonu açtım.
Bir kaç kanal gezdim. Biraz haber seyrettim ve bir dizide durdum.
Dizi sanki klagib pembe dizilerden biriydi ama beni o diziye çeken bir şey vardı.
Dizideki bir yüz çok tanıdık geliyordu. Sanki eskiden çok iyi tanıdığım biriydi. Farklı hissetmiştim ama ne hissettiğimi bilmiyordum. Bir süre diziyi izledikten sonra diziyi ve dizideki oyuncuların adlarını not edip yataktan çıktım.
Aşağıya inip kahvaltı yaptım. Yaşlı dayıya ücreti verdikten sonra pansiyondan çıktım.

izmire doğru gidiyordum. Belki şehir merkezinde birşeyler hatırlayabilir evimi bulabilir arkadaşlarıma kavuşabilirdim.

Çiğliyi geçtikten sonra çevre yoluna çıktım bornovada çevre yolundan çıkıp şehir içinde gezmeye başladım caddelerde boş boş dolanıp bir hatıra arıyordum resmen.
Böyle olmayacağını anlayıp alışveriş merkezine gitmeye karar verdim. Zaten çoğu toplu taşıma aracının alışmerkezinden getiğini düşünerek dolmuşları gözlemledim ve üzerinde alışveriş merkezinin ismi yazanı takip etmeye başladım.
Alışveriş merkezine geldim arabayı park ettikten sonra mağazaları dolaşmaya başladım.

Bir kaç giyim mağazasına girip üstüme başıma temiz ve benim olan bişey almalıydım(başkasının parasıyla olsada).

Böyle gezmenin hiç bir faydası olmamıştı. Tekrar bir pansiyon aramaya koyuldum. Pansiyon ararken yol kenarındaki kokoreççiden bir yarım alıp aramaya devam ettim.

Ama sadece otel bulabildim ve paramıda sadece bir gece için otele gömmeye hiç niyetim yoktu arabayı otoparka çekip koltuğu arkaya yatırdım ve yine düşünceler içinde uykuya daldım.

Uyandığımda gün yeni ağarıyordu güneş apartmanların arasından gözüme gelmişti. Bel ve boyun ağrısıyla gerindim ve boynumu kütlettim.
5-10 dakika kadar sadece oturdum düşündüm. Ne yapabilirdim kendi mi nasıl bulabilirdim. Sabah işine gidenler evlerinden çıkmış ve otoparkı yavaş yavaş dolduruyorlardı.

Aklıma evraklar geldi. Torpidoyu hemen açıp evrakları detaylı bir şekilde okumaya başlamıştım. Sigorta acentesinin ismini öğrenip sigorta acentesine doğru yola koyuldum.

Belki tanıdık bir arkadaşım sigortacı olabilirdi. Yarım saatlik bir yolculuktan sonra sigorta şirketinin binasına girdim. Elimdeki evrakları gösterip durumu izah ettim kadının yüz ifadesi bir anda değişti ve telefona sarıldı. Telefonuna göz ucuyla bakıp ne yaptığını anlamaya çalışıyordum.

Kadın 155'i arıyordu ama neden?

Kadının 155'i aradığını görünce evraklarıda alıp hemen arabaya koştum. Panikle arabayı çalıştırıp gaza bastım. Geldiğim yollardan hatırladığım kadarıyla ve tabelalar yardımıyla çevre yoluna çıkıp başka bir ilçeye gitmeye başladım. 1-1.5 saatlık yoldan sonra balçovaya geldim kuytu ve sakin bir yere arabayı çektim.

Evraklara baktım şüpheli ne olabilirdi ki tekrar okudum ama bi anlam veremedim. Evrakları tekrar okurken ilçe kısmında buca yazıyordu. Ama Buca' ya yarın gitsem daha iyi olacaktı bugünlük bu kadar macera yettide arttı.

Tekrardan yalnızlığın verdiği huzurla düşünmeye hatırlamaya çalıştım. Beynimin bütün kıvrımlarını yoklasamda hala hiç birşey hatırlamıyordum. Hava yavaşça karardıktan sonra bir benzin istasyonuna gidip depoyu doldurdum. Ve pansiyon arama işini bide burda denedim.

Gecenin ikisinde köhne bir yerde bir pansiyon buldum hemen oda anahtarlarını alıp yukarı çıktım. Bu sefer çok geç olmuş ve çok yorgundum hemen uyudum.

Uyandığımda gene ilk işim kumandayı alıp sol çaprazımda kalan televizyonu açmak oldu. Bir haber kanalı açıp izlemeye başladım. Bir kaç siyaset ve pazardaki yiyeceklerin zamlanma haberlerinden sonra bir trafik kazası haberi çıktı.

--izmirde Eski Foça-Yeni Foça arasındaki yolda kontrolünü kaybeden kadın sürücü şarampole yuvarlandı ve feci şekilde can verdi. Araç Denizden çıkarıldı ancak kadın için değildi sadece çantası ve telefonu bulunabildi.

Cesedi hala bulunamadı ve denizin dalgalı olması sebebiyle aramaya son verildi. Polis ekipleri olay için soruşturma başlattı.--

Haber bitince televizyonu kapatıp odadan çıktım. Parayı ödeyip arabaya yöneldim. Bugünki güzergahım Buca'ydı bir kaç yere sorduktan sonra tabelalarında yardımıyla Buca'ya geldim. Arabayı bir otoparka park edip şehir içinde dolaşmaya başladım belki beni tanıyan olur yada ben birilerini hatırlarım umuduylar dolaştım durdum bir hamburger yiyip tekrar gezdim bütün ayaklarım kopana gezdim ama hiç birşey olmadı. Polise gitmeyi düşündüm ama o kadın neden 155'i aramaya çalıştı benim hatırlamadığım kötü birşey mi yaptım yoksa kötü birimiydim ben?

Bu gecede bir pansiyon bulup geceyi orda geçirdim. Sabahın 7'sinde uyandım. Bugün artık bişeyler olmalıydı.

Haberleri açtığımda dünkü trafik kazasıyla ilgili yeni gelişmeler vardı.

Kadının çantasından kimliği tespit edilmiş ve kadın izmir Ege üniversitesi'nde öğretim görevlisi olan Fatma Korcan(isim Temsili)'dı. Cesedi hala bulunamamış. Ancak polis yolda yaptığı çalışmalarda iki aracın yolda olduğunu ve diğer aracın Fatma Korcan'ı sıkıştığını düşünüyor. En büyük şüpheli ise günlerdir bulunamaya Kocası Kerim Korcan.

Kerim Korcan ben miydim yoksa sadece o adamın arabasını bulan şanssız birimiydim?

Arabadaki ayakkabının bana olması ve pantolonunda tanıdık gelmesi beni iyice korkuttu. Bir süre dışarda gezmemeye karar verdim ve o gün pansiyondan çıkmadım. Sadece düşündüm.

Korkuyordum bir cinayetin baş zanlısı olmak korkutuyordu doğal olarak insanı. Haberleri birdaha açmadan geceye kadar uzandım yatakta.

Sabah uyandım kahvaltı yapmaya çıktım. Bir pastanede 2 boyoz yiyip çay içtim. Pansiyona geri dönmek için pastaneden çıktım. Yolda birinin beni takip ettiği endişesiyle hızlı hızlı pansiyona yürüdüm.

Beni takip ettiğini düşündüğüm kişi pansiyonun sokağınada girince pansiyona koşmaya başladım arkamdan dur polis diye bağırdı ama umursamadan dahada hızlanıp pansiyona girdim.

Hemen odama çıkıp iki üç parça eşyamı alıp camdan dışarı baktım. Atlanabilcek bir yükseklikti ama ordan çıkacak biyer bulamadığım için saklanmaya karar verdim.

Odadan çıktım karşı odaya girdim direk şanslıyım ki içerisi boştu kapının arkasına geçip beklemeye başladım ayak sesleri gelmeye başlamıştı. Yavaş yavaş ayak sesleri yükseliyordu. Kalbim yerinden çıktı çıkacak.

Beyler yemeğe gidiyorum gelince devam etcem siz rezlerinizi alın. Bide ufak bi ricam var sadece ilk entry şukularsanız sevinirim. hadi eyv.

Benim odanın kapısının açılma sesi geldi heyecanım gittikçe artıyordu. Ayak sesleri önce azaldı sonra tekrardan artmaya başlayınca bu odaya yöneldiğini anladım. Elime yandaki çekmecenin üstündeki vazoyu aldım. Silahı elinde ileriye doğru doğrultmuş şekilde içeriyo giriyordu. Tabancanın namlusundan dirseğine kadar görünüyordu. Bir anda ani kararla fikrimi değiştirip vazoyu karşı cama fırlatıp silahın ucundan tuttum ve bileğini kıvırıp silahı elinden aldım. Silahı ona doğrultum karşı odaya geçmesini söyledim.

Geri geri karşı odaya geçti arkasını dönmesini söyledim üstelemeye kalkınca. <Karımla aynı yere gitmek mi istiyorsun> dedim ve arkasını döndü. Silahın kabzasıyla kafasına geçirdim yere düşünce kapıyı kapatım koşmaya başladım.