Bir şeyler yap fiziksel olarak kafan rahatlar belki

boş, bomboş.

değişemeyen benliğin inkar edilmesi, kabul edemiyorm sanırım. değişemediğimi kabul edemiyorum, zor geliyor sadece. nedenli sorulara cevap da bulamiyorum, sadece neyse diyip boşvermek geliyor içimden. neden kaç yıl önce önemsiz diye gördüğüm şeyler yakamdan ayrılmıyor? belki deriden istediğim ama olmayan şeylere bir örtüydü önem vermeme. bir döngüde olduğuma eminim artık, değişmeyen duygular ve hisler, ve en sonunda artık hiçbirşeyi kaldıramayıp kendimi, herkesi silmek. ama nedense de acı yakamı bırakmıyor ve hep acı anlar hatırlanıyor. belki güneş benim için battı ve elimdeki tüm duyguları da kaybettim, sanırım yorgunluktan şurda ölme vaktim de gelip çattı.