o yıllarda öğrenci dövmek serbestti sanırım. şimdi yapılsa sülalesini öperler. ilkokul 3. yaş 8. cocuğu iki kulağından havaya kaldırıp, döndürüp tahtaya fırlatmaştı. hayret ve büyük korkuyla seyrettik tüm sınıf. onu kızdırmamak için büyük dikkat göstermiştim yıl sonuna kadar ve bi tokadını yeyip ucuz yirtarak kapattim seneyi. (zil sesinden sonra sınıfa girdigim icin, o kismi ayrı bi hikaye)
babama söylemeye korktum nedense. keşke söyleseymişim. adını bile unutamadım bet suratlı herifin.
neden ögretmen oldun amk? sormak istiyorum, neden ?
doktorluk ve ögretmenlik ekstra sabır, özen, ve motive isteyen meslekler. sizde bunlar mevcut değilse olmayın abicim, noolur olmayın.
zaten olamıyorsunuz..

inanmak bi ihtiyaç bünyede. bişiylere. güvende hissetmekle ilgisi olmalı.. güvenmemeyi öğrenirken, ummayı inanmaya dönüştürecek sadakatli veriyi arıyoruz. inandım çünkü öyleydi ve öylesi benim için iyiydi

saat 4.44 e denk geldiğimde uğurlu sayım 4 olduğundan, görüntüden sebepsizce mutlu oluyorum. (4le aramda romantik bi ilişki var, 4te beni seviyor eminim)) onun dışinda aynı rakamlara denk gelirsem bi süpergücüm varmış gibi hissediyorum. hepsi sık sık oluyor
aynı şeyle sık karşılaşmada bi mesaj arıyoruz hepimiz dimi, yoksa semptom bu

hayatın travmalarıyla başedemediğinde depresanlarla herşeyi yoluna koyacağını sanmak.. çağın hastalığı bu

ben bu gece ölücem yarına selam söyle,
on ikiden sonra kabağa, dörtten sonra bi hiç'e dönüşüyorum
'hiç gelmezse'de görüşüyoruz bi hiç olup ikimiz, hepimiz.
olmayan birşeylerin de oluşunun adı hiç..
hiç ölmicem ben
hiç olucam ama bilirim.

dört kardeştik. yatak sayısı bir ekgibti. en küçük kardeşimle ben (en sorunsuzlar!) yıllarca birlikte sarılıp uyuduk (zorunda kaldık) bu yüzden. ha bir de korkunca annemle babamın arasına girer ve ben babamın horlamalarından bunalıncaya kadar sarılıp birlikte uyurduk. sonra sevgili eski eşim bu görevi üstlendi. şimdi ise yastıklarımı seviyorum. ideal sarılma aracını bulmak için yıllar verdim. önerim, yastık kullanın. miss

'o' değilsen, kim olduğunun ne önemi var.

olimpostaki meşhur, uzun yıllardır varlığını sürdüren bi barın adı kaktüs. acaip güzel sesli bi kız söylüyor bazı akşamlar. editlerim bi ara şimdi unuttum adını. tınısı aynı 'beth hart' ama. çıkan bütün müzisyenler deli ve yetenekli. kolombiyalı kero vardı mesela alperle. o adam baya iyi. kerem. çok dut ağacı vardı ve portakal. neyse. güzel mekan. yine gitcem

"seni asla bırakmayacağım"
insanın kendini falcı sanması.
(aslında falcılarında şairler kadar yalancı olması)

ne dinliyim ?
saat bir oldu,
uyan !
çalıyor..
emir gibi emir kipi. ama o aslında, uyan emretmenin güzel bi yolu.
vurgu mühim
yoksa müziğin ne anlamı var ?
kelimeler onları nasıl söylediğine göre anlam değiştirebiliyorlar
hatta, nasıl anladığına göre de değişebiliyorlar... ne ilginç
uyum burada devreye giriyor
uyan idi şarkının adı
yada şiirin
dilenir gibi ama yine de kızgın
şarkı da olsa şiir de olsa emir de olsa o güzel bi kiptir, dilek içerir
tanrılar böyle değilmiydi ))
olsanda bir olmasanda.
mesele yangın
ateşi kimin yaktığı değil..

üzülmekten yorulmamışsa gözlerim asla kapanmıyor uykuya. etraflıca ağlarsam belki. nası uyursun, akıl uyumuyorki vücut eşlik etsin

ninni sevgilim

şu ışığı yanan, şu dökük olan
şu perdesi yarı açık, şu sımsıkı kapalı
şu camlı çerçevesi kırık,
senin için bütün pencereler
arşınla sokakları birini tıklat
kapıyı ben açacağım, tanıyamayacaksın
yüzüm gözüm başka olacak
bana benden kaçtığını söyleyeceksin
sonra sevişeceksin
aklın bende olacak, bileceğim
birimizden birimize duygusuz diyeceksin
sislerin içinde rastgele buluşuyoruz
bin şüphe içinde öylesi tanışıyoruz
ellerim senden ötelere uzanır
seni yakalayamam bir türlü
her yerde sen herşeyde sen, hangisini seçeyim?
seç…seç…seç…seç…seç…seç…
sevgilim her yerdeyiz, bende öyleyim
gecen, yalnızlığın, sislerin benim
dağıt, bitir herşeyi yine karşındayım
bütün kaçışlarında arkandayım
bir hay-huy içinde rastgele koşuşuyoruz
koş…koş…koş…koş…koş…koş…
sevgiye doymadan herşeye alışıyoruz
alış…alış…alış…alış…alış…alış…
kollarında uyutma beni,
beklediğim bu değildi.
nenni….
sevgilim her yerdeyiz, bende öyleyim
gecen, yalnızlığın, sislerin benim
dağıt, bitir herşeyi yine karşındayım
bütün kaçışlarında arkandayım
dağıt, bitir herşeyi yine karşındayım
bana koştuğunun farkındayım

ilhan irem

kız isteme teranesinde damat adayına ayrı pişirilip gülümseyerek ikram edilen ve bitirilmesi adetten olan gibimsonik kahve kadar anlamsız geliyor herşey bu aralar.

fikirsizlikten kopyalamak. ülkem davranış biçimi

bence kokulu osurmak yasaklansın. ki kokusuz yapabilen insanlar tanıyorum. ve bence sadece kadınlar değil erkekler de o flört, o yeni alışma, o tutkulu özleme aşamasındayken osurmamalı. zaten bi süre sonra kankaya bağlanıyor mesele..

uyuyamamak eşittir akla hükmünü yitirmek. akıl nasıl isterse öyle oluyor çünkü

yetişkin bi insan yemek-temizlik-çalışmak- hepsini bilmeli. yapmasın yaptırabiliyosa yaptırsın, ama bilsin.

sana bi gün 'bu dünyada ne yaparsın sen, işin nedir ?' diye sorarlarsa onlara de ki "çok güzel severim ben".
referans olarak da beni yaz !
her kimden öğrendiysen böyle sevmeyi; ailen-eşin-dostun-sevgilin.., onun yüreğine sağlık...

demeseydi daha çok sevmezdim

bi tarafım aklı başında, diyor ki "olmaz ! " (ki haklı) öyleyse,
e öbür tarafım be tak yemeye özlüyor o zaman, aklım nerde ?
bu iki taraf, biz şimdi ben değil miyiz ?
ben kimi ciddiye alcam lan ?
daha kendi içimde tutarsızım, kendi içimde çok kalabalığım...

pijama terlik televizyon olarak güncellemişti babamgil nesil.
aynı tembelliği güncelliyorum,
bence arazi (ev/bahçe/yalnızlık içerikli), günbatımı (manzara), şarap (sarhoşluk)