pis sarhoş
sabah kalktığında üzüleceksin
tüm sarhoşlar üzülür
sabahı sevmezler
kuş seslerinden sonrası tırt, yaşama gitsin
uyu
uyursan çizelgeye çentik atarsın
zamandan düşersin borcunu
üzüntü de biter sonra
yat kalk, yat kalk bi bakmışsın bitmiş

erkeksiz üreme tercih edilen olup yaygınlaştığında (ki olacak) uzun vadede türünüz tehlikeye girecek beyler, kızlarla iyi geçinin )

"üzülme, yanındayım"

sonrasında yanında olmasanızda, o an herkese iyi gelir bu cümle.

çocukken kibrit ucu yerdim. halâ tek tük yiyorum bazen.

sen hangi bitmişin çıkageleniydin ?
kaç kişiyi döndürdün umutsuzluktan ?
hiçbi acı da mutluluk da sonuncu yada sonsuz değil.
senin sevesin var geleni kabul edişin ondan.

sivrisinek tarafından sokulma çeşitleri :
onu görmüyorsun, gelip parmak kenarını sokuyor löp etin dururken
onu duymuyorsun, gelip kulağının etrafında uçuyor özellikle yüzüne söver gibi
çok görülür ve duyulur olanlarsa 'sivri demeye şahit gerek, besili hayvan lan bu' diyeceğiniz şekilde oluyor, bi korkuyosunuz böyle 'soksa çocuğumuz olur amk, bu ne' diye sonra cinayet işliyorsunuz öldürmek zorunda kalıp.
böyle puştumsu, muallakmsi bi hayvan işte.

insan zaten 'istese de istemese de' elde edeceği nihai sonucunu neden ister ki ?
sanki yaşamak istediğin an elde edebileceğin birşeymiş gibi davranmak neden yani. bana korkakça geliyor hep intihar meselâ.
süpriz olan ölüm diil olm, o cepte ))

adam istikbal göklerdir demiş, zütlerdedir dememiş. yani milletin zütüyle ilgileneceğinize 'en yakın dünya benzeri yaşam aşılanabilir gezegen nerededir acaba' bunu merak edebilirsiniz mesela

en az 'nasılsın ?' girişini sevmediğim kadar sevmem 'kendine iyi bak' sonlandırışını.. (nasıl bakayım mesela, ne olursa iyi olur, kötü mü bakıyordum ?)
samimiyetsizliğin dikalası

fotoğraf dersinde hocam gözün çok iyi demişti. zaten resim de yapabiliyordum resim okuyacağıma keşke müzik öğrenseydim..

zaman istiyor fotoğrafçılık.
sanatın her dalı gibi, ödemeniz gereken faturalar varken yaşam biçiminiz olamıyor hevesiniz ya da yatkınlığınız. çünkü onların izleyeni, anlayanı, sergisini gezeni, okuyanı, satın alanı yok ve faturalar ödenmeli.
şimdilik baskın olarak hobi şeklinde icra ediliyor ülkede.. gidişat hiç iyi değil, hiç. (yapanlar değil elbette, çok yetenekli donanımlı insanlar var ama sanatın bu toplumda mental olarak bile bi karşılığı yok)

bu arada ben sadece sevdiğim bişi öğrenmiş olmak için isterdim müziği, faturalar için değil. müzik de sanat tabi ama bu ülkede tamamen fatura ödeme biçimine dönüştü

uyuman gereken kritik saatler var. hah işte onları düzenli uyumazsan zincirin ilk halkasını koparıyorsun. gerisi çorap söküğü zaten. uyku borç gibi amk. muhakkak ödenmeli

kamyon altında kalmış kedi yavrusu gibi miyavlayarak şarkı söyleme tarzını yetenek olarak görmüyor ve sevmiyorum.

eğer gerçekten köy kahvaltısı adında geçen doğal-özel ürünler varsa (artık onları bulmak lüks maalesef), yada şahane manzarası (orman-deniz) olan bi yerse fiyatı geçirse de makul karşilayabiliyor insan. ama önüne pınar tereyağı bilmem ne marka reçeli küçük beyaz plastik kutusuyla getiriyorlar ya işte ona uyuz oluyorum. olm hepsini biliyoz ne kadar.. işte bu göstere göstere geçirmektir. akıllı bi insan rahatsız olmalı.

kız olursa mavi, erkek olursa manas. iki tane yeter daha fazla yumurtlamam

not: (esasen ben bu dünyaya ejderha bile getirmem amk, drogo ısrar ederse biraz düşünürüm)

buzdolabındaki babamin hindistan cevizi kokulu, davetkar malibusunun tadına bakışimi saymazsak tabiiki ilk içkim biraydı. (kesin hediye etmişlerdir babam gibseler para verip malibu alacak zevkte adam diildi)

o yıllarda öğrenci dövmek serbestti sanırım. şimdi yapılsa sülalesini öperler. ilkokul 3. yaş 8. cocuğu iki kulağından havaya kaldırıp, döndürüp tahtaya fırlatmaştı. hayret ve büyük korkuyla seyrettik tüm sınıf. onu kızdırmamak için büyük dikkat göstermiştim yıl sonuna kadar ve bi tokadını yeyip ucuz yirtarak kapattim seneyi. (zil sesinden sonra sınıfa girdigim icin, o kismi ayrı bi hikaye)
babama söylemeye korktum nedense. keşke söyleseymişim. adını bile unutamadım bet suratlı herifin.
neden ögretmen oldun amk? sormak istiyorum, neden ?
doktorluk ve ögretmenlik ekstra sabır, özen, ve motive isteyen meslekler. sizde bunlar mevcut değilse olmayın abicim, noolur olmayın.
zaten olamıyorsunuz..

inanmak bi ihtiyaç bünyede. bişiylere. güvende hissetmekle ilgisi olmalı.. güvenmemeyi öğrenirken, ummayı inanmaya dönüştürecek sadakatli veriyi arıyoruz. inandım çünkü öyleydi ve öylesi benim için iyiydi

saat 4.44 e denk geldiğimde uğurlu sayım 4 olduğundan, görüntüden sebepsizce mutlu oluyorum. (4le aramda romantik bi ilişki var, 4te beni seviyor eminim)) onun dışinda aynı rakamlara denk gelirsem bi süpergücüm varmış gibi hissediyorum. hepsi sık sık oluyor
aynı şeyle sık karşılaşmada bi mesaj arıyoruz hepimiz dimi, yoksa semptom bu

hayatın travmalarıyla başedemediğinde depresanlarla herşeyi yoluna koyacağını sanmak.. çağın hastalığı bu

ben bu gece ölücem yarına selam söyle,
on ikiden sonra kabağa, dörtten sonra bi hiç'e dönüşüyorum
'hiç gelmezse'de görüşüyoruz bi hiç olup ikimiz, hepimiz.
olmayan birşeylerin de oluşunun adı hiç..
hiç ölmicem ben
hiç olucam ama bilirim.