aklı başındakiler gelsn yardıma ihtiyacım var

bu başlık ciddi. cıvıyacaklar falan gibtirsin gitsin. moralim inanılmaz bozuk zaten.

beyler, moralim çok bozuk. kendimi köşeye sıkışmış hissediyorum. sanırım benden hiçbir tak olmayacak, ama bunu kabullenemiyorum amk. hayatımın sonuna kadar sefil gibi yaşayacağımı kabullenmek istemiyorum.

ben, eskiden aptal değildim. zekiydim, ama aptalca kararlar verdim.
sayısali sol taşşağımla yapabilecekken, am uğruna eşit ağırlığa gittim.
hiçbir zaman hiçbir şeye çalışmadım, çabalamdım.
o yüzden izmir deü - işletme gibi gibindirik bir bölüm kazandım.
sonra oradan da ortalama bir öğrenci olarak mezun oldum. tüm öğrencilik hayatım boyunca hiçbir tak yapmadan, boş boş oturdum.
4 senede mezun oldum amk, 22 yaşında mezun oldum. ama ne takuma yarar ki?
mezun olduktan sonra hiçbir özelliğim yok. ingilizcem iyi sayılmaz, tecrübem yok, bilgim yok.

ben bir hiçim amk. intihar etmekten başka hiçbir şeyi düşünmüyorum.
alıp ingilizce çalışayım, bir sınavdan iyi bir puan yapayım diyorum. kağıda boş boş bakıoyrum, sıkılıyorum. boğuluyorum amk.
bütün gün, hiçbir şey yapmadan oturuyorum. bazen, keşke, diyorum şu sandalyede otururken bir deprem olsa da tonlarca ağrlığın altında gebersem.

boş boş oturuyorum beyler. boş boş, hiçbir tak yapmadan.
hiçbir tak özelliğim yok. kasımda askere gideceğim, askerden döndüğümde, hiçbir özelliği olmayan, hiçbir iş için bir özelliğe sahip olmayan biri olacağım. gibindirik özelliklerim yüzünden, asgari ücretle gibindirik bir işe başlayacağım ve hayatımın sonuna kadar sefil bir hayat yaşayacağım.

bana bir şey söyleyin beyler.
ben napayım. ben intihar etmekten başka hiçbir şey düşünmüyorum. başka hiçbir çare göremiyorum. keşke yılları geri alabilsem, her şeyi çözebilmek için zamanım olsa. ama yok.

kpss çalışsam, öyle bir vakit yok. askerlik var.
bankalara hazırlansam, bilgim yok, özelliğim yok, tecrübem yok.
ben bir hiçim amk. hiç

@5 kanka öyle değil işte, bi de 23 yaşındayım artık.
yani, ilk kez 24 yaşında çalışmaya başlayacak birinin geleceği nolabilir ki. ömrüm hayatım boyunca asla istediğim şeyleri yapamayacak kadar para kazanıcam, bu çok net. üç kuruş parayla sadece evimin kirasını ve boğazımın giderini karşılayabilicem. annemlere bile yardımı olamıcam. sadece nefes alabilmek için yaşamanın ne anlamı var ki, bu saatten sonra kendimi kanıtlayacak bir iş yapabilme ihtimalim yok. ben kendimi gibtim, hayatımı gibtim.

ne bileyim, sayısal bir bölüm okusaydım. en azından bir özelliğim olurdu. bilmem ne mühendisi, bilmem ne mimarı derdim kendime.
ama şuan neyim? işletme mezunu. dünyadaki 10 insandan 9'unun olduğu şey. hiçbir özelliğim yok.

2. dili geçtim, 1. dilde bile iyi sayılmam. ben takum amk. başka hiçbir şey değilim.
bu sistemin ilk sindirilecek adamıyım ben.

@tedbunndy, bilmiyorum kanka. başka bir çare gelmiyor aklıma, belki ölürsem yeniden doğarım daha derli toplu bir hayat yaşarım diye düşünüyorum. belki de tüm sıkıntılardan arınırım, sıfırlanırım diye.

yemin ederim şuan sarılacak biri olsa çok iyi olurdu. ama çoğu arkdaşımı da kaybettim. (çoğu şehirdışına gitti, bir çoğu işe başladığı için çok nadir görüşür oldum. bir iki tanesiyle de 1 senedir konuşmuyorum bile. yalnız kaldım anlayacağınız)

@12 öyle bir ihtimalim yok hocam malesef. zaman aktı geçti artık. ne annem ne babam bana 1 sene daha bakabilirler. durumumuz hiç iyi değil. ben nisan ayında askerden döndüğümde, 600 lira bile kazansam, bir işe girmek zorundayım. bu işin lamı cimi yok yani.

ki muhtemelen 700 liralık, sigortasız bir iş bulurum. ömrümü çürütürüm orda.

@20 yeni okudum kanka. ben sana söyleyeyim, sen de benim gibi olacaksın.
neyle uğraşma peşinde olduğunu bilmiyorum. ben en profesyonel web tasarımcılar kadar iyi bir tasarımcıyım, ayrıca javascript ve php konusunda da ustayım. kısa film yarışması birinciliğim de var. photoshopta da üst düzey bilgim var.

yani anlayacağın, benim de üstünde çalışacağım uğraşlar var. ama gerçek hayat öyle değil ne yazık ki.
gerçek hayatın gerçek olduğu tek bir şey var: iyi bir okulda, iyi bir bölüm okuyacaksın. ve okurken iyi tecrübelerin olacak.

geri kalan her şey hikaye, her şey yalan. buluş yapmayı seviyormuşsun falan, onlar sadece hobin olabilir. hayatına en ufak bir şekilde bile yol vermeyecekler emin ol.

lisede kısa film yarışması kazandığımda. "olsun, bi bölüm okurum. hobi olarak da film çekmeye devam ederim" dedim, ama öyle bir şey olmadı. çünkü öyle bir şey, türkiye şartlarında olamaz.

paran yoksa, tüm hayatını kariyer için harcayacaksın, yoksa sürünürsün.
paran varsa, okulla fazla uğraşmadan istediğin hobini edinirsin ama bil ki o da hobiden öteye geçmeyecek.

@23 gerçek hayat söylediğin gibi değil birader. piyasada herkes web tasarımcısı, herkes grafik tasarımcısı. bu işlerin en ufak bir değeri yok.

değeri olan şey: boğaziçi işletme'den mezun olup ikinci dil olarak fransızcayla cila yapmak. bilmem nerelerde mba kasmak. bilmem hangi şirkette staj yapmak.

sadece bunlara bakıyorlar gerçek hayatta. başka hiçbir taka değil.

pc başında falan çürümedim. bütün yazlarım çeşmede bodrumda arkadaşlarla sabahlayarak geçti.
erkek arkadaşımdan çok kız arkadaşım oldu, güldüm, eğlendim ve gerçek hayat gelince çürüdüm. bittim.

@25 zekiyim demiyorm hocam. bir zamanlar zekiydim diyorum. şuan etrafımda tanıdıgım en aptal insan benim. artık hiçbir şeyi kafam almıyor, zombi gibi hissediyorum kendimi.

@28 girmedim kanka

@41 eyw kanka