Bu entryde apartmana girdi digerinde eve girer 5-10 entryde anca çıkar apartmandan

Haber bitince televizyonu kapatıp odadan çıktım. Parayı ödeyip arabaya yöneldim. Bugünki güzergahım Buca'ydı bir kaç yere sorduktan sonra tabelalarında yardımıyla Buca'ya geldim. Arabayı bir otoparka park edip şehir içinde dolaşmaya başladım belki beni tanıyan olur yada ben birilerini hatırlarım umuduylar dolaştım durdum bir hamburger yiyip tekrar gezdim bütün ayaklarım kopana gezdim ama hiç birşey olmadı. Polise gitmeyi düşündüm ama o kadın neden 155'i aramaya çalıştı benim hatırlamadığım kötü birşey mi yaptım yoksa kötü birimiydim ben?

Bu gecede bir pansiyon bulup geceyi orda geçirdim. Sabahın 7'sinde uyandım. Bugün artık bişeyler olmalıydı.

Sokağın başına arabayı bıraktıktan sonra apartmanı aradım. Apartmanın kapısı kapalıydı ve şifre vardı. Bende mecburen beklemeye başladım biri çıktıktan sonra kapı kapanmadan yetişmeliydim. 15 dakika sonra yaşlı bir amca çıktı. Hemen kapıya koştum ama amcanın yavaş ilerlemesinden dolayı yerimden geç çıktım ve kapıya yetişemedim. Amcadan 10 dakika sonra bir genç koşarak çıktı. Bu fırsat bir daha gelmez diyerek fırladım yerimden. Girdim apartmana dairenin bulunduğu kata çıktım. Tam içeri nasıl gireceğimi düşünürken kapının aralık olduğunu fark ettim.

Kadın benim en yakın arkadaşım olduğunu söyledi. Polisin beni aradığını bir kaç kez gelip ona sorduğunu söyledi. Ayrıca bir gece yabancı birinin evine girdiğini anlattı.(Bunu bir sonraki entryde araya sıkıştırcam.) Şimdilik saklanacağım ben bile karımı öldürüp öldürmediğimden emin olamazken polis nasıl inansın? Kadının adı Pelin miş. Anlattıkları için teşekkür edip evimin nerde olduğunu sordum. Adresi verdi ve yola koyuldum. 1.5 Saat sonra Buca'ya geldim bir kaç büfeye sorduktan sonra sokağı buldum.

Benim odanın kapısının açılma sesi geldi heyecanım gittikçe artıyordu. Ayak sesleri önce azaldı sonra tekrardan artmaya başlayınca bu odaya yöneldiğini anladım. Elime yandaki çekmecenin üstündeki vazoyu aldım. Silahı elinde ileriye doğru doğrultmuş şekilde içeriyo giriyordu. Tabancanın namlusundan dirseğine kadar görünüyordu. Bir anda ani kararla fikrimi değiştirip vazoyu karşı cama fırlatıp silahın ucundan tuttum ve bileğini kıvırıp silahı elinden aldım. Silahı ona doğrultum karşı odaya geçmesini söyledim.

Geri geri karşı odaya geçti arkasını dönmesini söyledim üstelemeye kalkınca. <Karımla aynı yere gitmek mi istiyorsun> dedim ve arkasını döndü. Silahın kabzasıyla kafasına geçirdim yere düşünce kapıyı kapatım koşmaya başladım.

Haberleri açtığımda dünkü trafik kazasıyla ilgili yeni gelişmeler vardı.

Kadının çantasından kimliği tespit edilmiş ve kadın izmir Ege üniversitesi'nde öğretim görevlisi olan Fatma Korcan(isim Temsili)'dı. Cesedi hala bulunamamış. Ancak polis yolda yaptığı çalışmalarda iki aracın yolda olduğunu ve diğer aracın Fatma Korcan'ı sıkıştığını düşünüyor. En büyük şüpheli ise günlerdir bulunamaya Kocası Kerim Korcan.

Arabaya bindiğim gibi gene başka ilçeye gitmek kafama yattı 1-2 saat sonra Karşıyakaya geldim. Kalabalık olmasından rahatsız olduğum için bostanlıya ordanda mavişehire geçtim sakip bi yere park ettim.

Etraftaki evlere bakınca burda pansiyonu bırak motel falanda yoktur diyerek bugun arabada uyucağımı anladım. Arabada otururken fark ettimki bir polise saldırdım ve şuan silahı bende. Gerçekten kötü birimiyim yoksa sadece kötü şans peşimi bırakmıyormu? Bu kadar şanssız olabilirmi bir insan. Ben şansımı zorlamaya karar verdim ve yarın ege üniversitesine gidecektim belki orda güvenebileceğim biri olabilirdi. Karım orda çalışıyordu sonuçta.

Panpa iyi hoşda sen niye orda uyanıyon niye hafızan kayıp o araba kimin bu sorularin cevapları nolacak amk gibisi anlattin diye herkes unuttu mu yoksa ben mi bi yeri atladım amk

Kadın tuttu kolumdan beni çeke çeke zütürüyor otoparkın oraya geldik. Arabanın kapısını açtı. Bin hadi dedi. ilk bir düşündüm ama yapcak bişeyim yoktu. Çaresizce bindim 20-25 dakikalık bir yolculuktan sonra bir evin onunde durdu ve girdik eve.
Hemen bana dönüp olayları anlatmamı istedi.
Bütün herşeyi detaylarıyla anlattıktan sonra oda bana bilmediklerimi anlatmaya başladı. Evet Kerim Korcan benmişim. Ama ne olmuştu bana niye hiç bir şey hatırlamıyordum.
Karımı ben mi öldürdüm?

ağır gavat. izmirli işte belliydi böyle olacağı

Karımdı evet karşımdaki karımdı.

Ölmemişmiydi günlerdir nerdeydi. Neden saklandı. Niye beni bu duruma düşürdü. Hemen tuttum kolundan ve ıssız bir yere gittik.

Kerim Korcan ben miydim yoksa sadece o adamın arabasını bulan şanssız birimiydim?

Arabadaki ayakkabının bana olması ve pantolonunda tanıdık gelmesi beni iyice korkuttu. Bir süre dışarda gezmemeye karar verdim ve o gün pansiyondan çıkmadım. Sadece düşündüm.

Korkuyordum bir cinayetin baş zanlısı olmak korkutuyordu doğal olarak insanı. Haberleri birdaha açmadan geceye kadar uzandım yatakta.

Sabah uyandım kahvaltı yapmaya çıktım. Bir pastanede 2 boyoz yiyip çay içtim. Pansiyona geri dönmek için pastaneden çıktım. Yolda birinin beni takip ettiği endişesiyle hızlı hızlı pansiyona yürüdüm.

adam bir haftasını boş geçirdi aq

karının geçmişi ne aq.ferresi mi varmış. gamze özçelik mi la senin karı

Çiğliyi geçtikten sonra çevre yoluna çıktım bornovada çevre yolundan çıkıp şehir içinde gezmeye başladım caddelerde boş boş dolanıp bir hatıra arıyordum resmen.
Böyle olmayacağını anlayıp alışveriş merkezine gitmeye karar verdim. Zaten çoğu toplu taşıma aracının alışmerkezinden getiğini düşünerek dolmuşları gözlemledim ve üzerinde alışveriş merkezinin ismi yazanı takip etmeye başladım.
Alışveriş merkezine geldim arabayı park ettikten sonra mağazaları dolaşmaya başladım.

Bir kaç giyim mağazasına girip üstüme başıma temiz ve benim olan bişey almalıydım(başkasının parasıyla olsada).

Böyle gezmenin hiç bir faydası olmamıştı. Tekrar bir pansiyon aramaya koyuldum. Pansiyon ararken yol kenarındaki kokoreççiden bir yarım alıp aramaya devam ettim.

Ama sadece otel bulabildim ve paramıda sadece bir gece için otele gömmeye hiç niyetim yoktu arabayı otoparka çekip koltuğu arkaya yatırdım ve yine düşünceler içinde uykuya daldım.

Durum iyice çıkmaza girdi. Adam silah çekti. Ben silaha davransam adam vurabilir. Adamla konuşmaya çalışacaktım. O sırada sokağa kapşonlu biri koşarak geldi elindeki silahı havaya doğru sıkarak. Afallayan adamın boş anını yakalayıp silahına atlayıp elinden aldım. Adama doğrulttum kim olduğunu sordum.
Söylemedi. Silah sesinden millet toplanmıştı. Korkup arabaya koştum silahları yan koltuğa atıp kontağı çalıştırdım.

Uyandıktan sonra arabayı çalıştırıp yola koyuldum aklımda eve gitmek vardı. O laptopu almam gerekliydi. içinde önemli şeyler olabilirdi.

Bir süre düşündükten sonra eve gitmeye karar verdim ve yol çıktım. 1 buçuk saatlik yoldan sonra sokağa geldim arabayı biraz uzağa bırakıp saklana saklana geldim sokak başına. Etrafı kolaçan ederek apartmanın önüne geldim. Aynı taktikle içeri girdim. Evin zaten kapısı kırıktı kapıya 3-5 bant çekip kapatmışlar ufak aralıktan içeri girdim.

Bilgisayarı alıp hızlı adımlarla indim merdivenlerden. Arabaya ulaşıp gaza bastım. Çevreyoluna çıktığım sırada pelini arayıp evine gelip gelemiyeceğimi sordum. Onayını aldıktan sonra Pelin'in evine doğru yola koyuldum. Yolda bir araç benle iki üç kez aynı sapağa girince şüphelendim. Sağa çekip beklemeye başladım oda yavaşlamaya başladı. Tekrar hızlandım ve daire çizmeye başlayıp izimi kaybettirme çalıştım.

Olmayınca bir ara sokağa girip beklemeye başladım arkamdan geldi. Ve sokağa girdi. Ne olur ne olmaz diye torpidodaki polisten aldığım silahı çıkarttım. Adam arabayı durdurdu ve arabadan indi. Bana gelmem için el hareketi yaptı. Silahı belime koyup indim arabadan.
Adam:A Ben:B

A: Para nerde?
B: Ne parası?
A: Saçmalamayı kes paranın yerini söyle? (belindeki silahı çekti)
B: Gerçekten bilmiyorum hafızamı kaybettim

Arka odalardan birinde bir balkona çıktım. Yan balkona atlamayı düşündüm ama çok uzaktı ve 3. kattaydık düşersem ayağa kalkamazdım. Bir kaç saniye düşündükten sonra kapının kırılma sesi geldi. Ve ani bir kararla alt balkona inmeye karar verdim. Demirliklerin dış kısmına çıktım biraz eğildim demirliklerden tutunarak aşağıya doğru sallandım. Boyumun uzunluğununda faydasıyla parmak uçları alt balkonun demirliklerine değdi ve alt balkona inebildim. Aynı şekilde bir alt balkonada indim ama zaman geçiyordu ve balkonun açık kapısını an meselesiydi.

Zemin kata inince yan bahçelere demirliklerden atlaya atlaya sokağın sonuna kadar gitmeyi planladım 3 bahçe ilerlemiştimki arkamdan polis yine seslendi daha hızlı olmalıydım onlarda apartmandan inip sokağın başına geliceklerdi.

Uyandığımda gün yeni ağarıyordu güneş apartmanların arasından gözüme gelmişti. Bel ve boyun ağrısıyla gerindim ve boynumu kütlettim.
5-10 dakika kadar sadece oturdum düşündüm. Ne yapabilirdim kendi mi nasıl bulabilirdim. Sabah işine gidenler evlerinden çıkmış ve otoparkı yavaş yavaş dolduruyorlardı.

Aklıma evraklar geldi. Torpidoyu hemen açıp evrakları detaylı bir şekilde okumaya başlamıştım. Sigorta acentesinin ismini öğrenip sigorta acentesine doğru yola koyuldum.

Belki tanıdık bir arkadaşım sigortacı olabilirdi. Yarım saatlik bir yolculuktan sonra sigorta şirketinin binasına girdim. Elimdeki evrakları gösterip durumu izah ettim kadının yüz ifadesi bir anda değişti ve telefona sarıldı. Telefonuna göz ucuyla bakıp ne yaptığını anlamaya çalışıyordum.

Kadın 155'i arıyordu ama neden?