akıl hastanesinden bir günlük

burdayım panpa sardı valla bi duygulandım gözlerim doldu amk

panpa giblemiyormuşuz gibi olabilir okuyoruz biz severim böle hikayeleri en azından kurgu değil

yaklaşık 6 sayfa boş beyler,bi sigara yakayım devam edicem, günlük 3 ay sonrasına sarıyor bundan sonra. kimler burada

reserved sarıyo

Böyle Bi Konu Vardı Konu Kilit Özel Bilgi Çaylak

ya tamam iyi güzel ama sen bu günlüğün sahibinden ya da bir şekilde başkasından izin aldın mı sonuçta özel bi şey amk

"tarih yok
gittim günlükçük. herşey hazır. eşyalar,para, dükkan.şeydanın evine yoldayım. herşey düzelecek herşey. sonundaaaa.açıyorum o dükkanı. babam girdi dün akşam odama, elinde 30 bin tl ile. nerden buldu nasıl buldu bilmiyorum."al evlat senindir bu "dedi, sarıldı."git hayalinde ne varsa ona doğru bi adıma at.elimden gelen budur." dedi. sarıldık.ağladık. ağladık.baba, senin hakkında düşündüklerim için ne kadar af dilesem azdır. baba,nasıl öderim bunu bilmiyorum ama o dükkan senindir.

"4 ağustos 2002
kardeşimi yakaladım bugün. kısacık bi şort elinde sigara bi çocuk sırtına almış bunu, uzaktan izledim cesaret edemedim yanına gitmeye bir süre.16 yaşındaki çocuklardan bile çekiniyordum.o sigaranın o ellerde işi neydi,o çocuk nasıl sıkardı bacaklarını,o kahkahalar anca fahişe işiydi. dayanamadım.hayatımda ilk defa, heyecanla ve korkuyla. gittim yanlarına. ipek beni görünce sigarayı attı, indi çocuğun sırtından.16 yaşındaki hıyar üstüme yürüdü "hayırdır bilader ne bu sinirle yürüyosun",belli gençlerin arasında pgibopat olanıydı. korkuttu beni, çocuktu ama korktum.ve gerisi felaket günlük. kaybettim kendimi. çocuğun kafası asfaltta kayganlaşana dek,son gücümle, yere vuruyordum. kanlar gözümü alana dek. kardeşimin saçlarını tuttuğumu e sonra, işte sonrası yok günlük. çocuk ölmemiş hastahanede.amo derlemiş orada, ahmetmiş yani adı. ailesi geldi eve. utandım,korktum, ağladım,özür diledim,ne için olduğunu bilmeden ağladım. affettiler.ellerimde ilk defa gücü hissetmiştim ama şimdi onun için af diliyorum. yine takun içindeyim."

korkarım lan ben öyle şeylerden

" 30 temmuz 2002
ailemle aram yoktur pek, herkes acıyarak bakar bana. annem arada gelir ilgilenirmişçesine konuşur benimle.ne olursa olsun yanındayım der ve gider. sanki 90 yaşındayım da ölmeden önce huzur vermek istiyorlar bana. biliyorum bi baltaya sap olamadım.27 yaşındayım ama harçlık peşindeyim. biliyorum... bunu her seferinde bakışlarınızla içime işlemenize gerek yok.
kardeşim var bir de.16 yaşında kız.o bile acıyarak bakar bana.her akşam eve meteliksiz girdiğimde ailemden utandığımı düşünür.bi tak becerek gücüm olmadığını ve bundan dolayı ağladığımı sanar. görücekler o dükkan açıldığında neler olacak.

"26 temmuz 2002
27 yaşındayım. ailemleyim.reklamcılık okumayı bıraktım. işsizim.babama yardım eder harçlık bulurum onu da anca şeyda ya yetiştirim. susarım genelde, sevdiğimden değil konuşacak biri olmadığından.ee şeydayı nasıl buldun ? dersen.o buldu beni. banka gitmiştim,1 yıl oluyor sanırım, veznedardı o da.kredi kartı borcumu zar zor denkleştirmiş onu yatırıyordum. bankadan çıktıktan sonra koşarak geldi. yağmur vardı. sigara istedi. ıslanmamak için bi köşeye geçtik. yaktı ve ağlamaya başladı.bir sürü basit şey anllattı, onun için üzülmemi bekledi.ama basitti şeyda anlamsızdı, dert değil tiyatroydu sadece. neyse günlük öyle başladı gitti işte. egosu ilişkimizi emiyor sanki. yetmiyor para,ya da ben öyle düşünüyorum. şeyda seviyorum seni,ne olur bırakma.

"24 temmuz 2002
iyiki de vermiş şeyda seni bana. kime anlatırdım yoksa ben şimdi olanları.ilk gün seni fırlatıp attığım için kusura bakma. senin gibi dinleyeni nerden bulurum ki.yalnızım, sevgilim var, ailem var çok şükür.ama yalnızım. çoğu kişi daha ne istiyosun ki ? diyebilir ama yalnızım. gözlerime umutla, inançla bakanım olmadığı için. neden acırlar ki bana, şeyda bile...
hüzün dolu gözler üzerimde, bababmsa bakmıyor bile. üniversiteyi 2. sınıfta bıraktığımdan beri 7 yıldır bakmıyor. bana göre değildi, saçmaydı.her meslek gereksizdi benim için.bir kuruyemişçi açacağım yakında, merkezde hem uzaklaşırım buralardan. para da iyi olur. hafanın üç günü babamın yanında amelelik yapmaktan kurtulurum. belki şeyda da gelir.bi ev falan neyse günlük. görüceksin o bakışlar silinecek."
beyler şunu da belirteyim bunları yazarken hastane değil, kendi hayatı.

rezerved

reserved

rezerved

"14 temmuz 2002
evet günlük, bişeler yazmalı şimdi sana, şeydanın hediyesisin.De ne yazılır bilmem, kuvvetli değildir de dilim. belki bi kaç şiir saçmalarım aramızda ne de olsa.

@5 hukuki sorunlar reyiz, aile dava açabilirdi neyse o halledildi hatta irtibata bile geçildi.bir yayın evi kitabı basmayı teklif etti aileye. hayırlısı bakalım.1 aya basılacak sanırım kitap.

reserved başla hadi amk 2 elinle mi içion sigarayı

kesinlikle okuyacağım.

beraber yakalım bi sigara başlayalım sonra