akıl hastanesinden bir günlük

"tarih yok
hepiniz korkuyu benim bu odalarda tattığım gibi tadacaksınız. buradan çıktığım zaman hepiniz benim vücudumdaki yaraların aynısını taşıyacaksınız. ömrünüz boyunca."

yaklaşık 6 sayfa boş beyler,bi sigara yakayım devam edicem, günlük 3 ay sonrasına sarıyor bundan sonra. kimler burada

panpa giblemiyormuşuz gibi olabilir okuyoruz biz severim böle hikayeleri en azından kurgu değil

burdayım panpa sardı valla bi duygulandım gözlerim doldu amk

bu huur çocuğu başka bir hikaye daha anlatmıştı halası buna deli bir kızın günlüğünü vermiş falan o sen misin lan ?

reserved

devam ett panpa dinliyoruz gayet güzel

"21 ocak 2003
kırmızı kod diye adlandırdıkları bölgede kalmıyorum 1 aydır. seni verdiler tekrar bana. durumum daha iyimiş. bahçeye çıkabiliyorum, arkadaşlarım var. yılbaşını bile kutladık. güzel bir kkutlamaydı. kırmızı kod cehennemindense burası çok daha iyi. hatırlamıyorum aslında bi kaç ay öncesi,net değil görüntüler. sadece bi kaç yara izi bişeyler çağrıştırıyor bana. hatırlamamak en iyisi sanırım. dostlarım var dedim ya.zerrin var 40 lı yaşlarda. burada sınırlıda olsa alkol tüketebilen tek kişi. dediğine göre doktorlar iyileşme sürecine girdiği için izin veriyorlarmış. buraya düşmeden önce bağımlıymış. yıllardır burada. krizlerine engel olduğunu söylüyor alkolün. alkol dediysem de bir bardak bira günlük. sonra ali var20 yılını doldurmuş burada. doktorlar seviyor onu.ben de öyle. bahçede turluyoruz onunla. takıntılı biraz.her 38 adımda yön değiştirmemiz gerekiyor. onun kuralıymış bu.nusret abi var bir de.oldukça yaşlı. ömrü burada geçmiş dediğine göre ya da ben diğer kısmını hatırlamıyorum diyor. ailem oldular.her ne kadar diğerleri ziyarete gelse de koptuk artık günlük.

ciddiyim inanmayın amk aynı şeyi bize de yaptı amk

@70 giberim lan her taka inanmayın ne bu amk normal seviyede inci yazarı kolay mı bunları yazmak nasıl akıcı görmüyon mu

@69 o olayı açıkladım

şu siyah ekran yazdıklarımı yutmasa keşke amk

"23 ocak 2003
bugün yemekhanede kahkahalar havada uçtu, tüm hastane gülümsemiştir heralde günlük. servet teyze hemşirelerden birinin kahve falına baktı.ve herşeyi bildi. hemşire çok şaşırdı. nasıl olur diye kurcaladı durdu mevzuyu en sonunda da dayanamadı servet teyze anlattı bize olayı. meğer bizim servet teyze 2 yıl önce bi kriz geçirmiş. doktorlar bunu koğuşundan yani odasından çıkarırken kaçmayı başarmış bizimki. hemen bi odaya sığınıp kitlemiş kendini oraya. masa sandalye ne bulduysa çekmiş. orada çekmeceleri karıştırırken bizim hemşirenin dosyasını bulmuş.o da yeni işe alınmış o zamanlar. bütün dosyayı ezberlemiş ve 2 yıldır bu anı kolluyormuş. deli işte günlük naparsın.ama sayesinde gülümsedi tüm hastahane, gerekliydi bu"

"26 ocak 2003
ailemle mutluyum burada, yemekhanedeki muhabbetler, bahçede 38 adım, deliler diğerlerinden akıllı günlük. daha eğlenceli ve en önemlisi daha insan. burada özgüvenim tam çünkü burada hepimiz dibe vurmuşuz. hepimiz dünyanın en dibinde kahkahalar atan tipleriz. yaşımız,cinsiyetimiz yok. hayatı sorgulayanlara kıçımızla gülebiliyoruz. inanmasakta dua ediyoruz yaratıcıya. dibe vuran bizler burada huzuru bumuşken daha da aşağıya çekmesin bizi diye. sevginin özü burada.ve biz saygılıyız, ağaçlara,insanlara ve dışarıdaki delilere... kanlı gözlerimizde ilk bakışta korku sezilse de içindeki gülümseme açığa çıkıyor sonradan.ama peki bundan önce yani kırmızı kodda neler oldu günlük. sayfalarını kaırştırmaya korkuyorum.

Devam devam! Gerekirse verim parasını bana sat bu hikayeleri okumam için çok pis sardı

"4 şubat 2003
yakında buradan çıkabilirmişim günlük. durumum iyimiş. oyun bitiyor demektir. buradaki pislik, buradaki deliler, buradaki leş koku bitecek demektir. vücudumdaki izler yok oluyor tekrar beyazlık hakimeyeti ele geçiriyor.zor tutuyorum kendimi günlük. kırmızıyı özlüyorum. acı çekmeyi ve en güzeli benim çektiklerimi diğerlerine çektirmeyi. birazcık daha sık dişini kerem biraz daha. sonra dışarıdasın.bu pisliklerin arasından çıkıcaksın. dışarıda herşey senin elinde. herşey planlı kafamda. herşey yolunda gidecek. sonunda beni buraya yalanlarla attıranlar gözlerime bakıp af dileyecek, peki affedecek miyim ?"

reserved panpa

manyak sardı lan devam amk

"15 şubat 2003
Nusret abi geldi bugün. havuzun yanındaki bankta uzun uzun lafladık. yakında çıkacağımı duymuş, neler yapacağımı sordu. anlattım ona tüm samimiyetimle. annemin babamın elini öpüp af dileyeceğim, kardeşime ilk defa bir abi gibi sarılıp, saçlarını okşayacağım. korkacak belki o anda ya yine saldırırsam diye ben daha sıkı sarılacağım ona. ondan güç alarak ayağa kalkacağım ve ailemin elinden tutarak 28 yaşında ayaklarımla sıcak asfaltta emin adımlarla yürüyeceğim. belki cesaretlenirsem şeydaya da giderim ama sanmıyorum. hayatını mahvedemem tekrar.
ben sordum sonra peki ya sen Nusret abi ?
ben iyileşeli 2 yıl oluyor genç adam,ama benim evim burada benim çocuklarım burada bak biri de tam yanımda. unutma beni tamam mı evlat bu amcanı gel gör arada ha ? ah keşke bunları söylerken gözlerinden yaşlar süzülmeseydi Nusret abi, keşke."

" 17 şubat 2003
bahçedeyim, gizliyorum seni güneş sayfalarınında gezinirken. senle ben özeliz çünkü, ikimiziz sadece. bırakalım öyle kalsın. rüzgar yapraklara vuruyor hafifçe, dallar tedirgin ya koparlarsa diye . havuzdan su zerrecikleri sol koluma sıçrıyor.bu nasıl bir şubat ayı ? belki yukaridekinin bana hediyesidir. bilemem.az vaktimiz kaldı burada. akşam yemekhaneye inene kadar odamda olacağım. sonra anne misali hemşireler merdivenlerden seslenecek "hadi gençler yemekhaneye". seviyorlar bizi, saygıları var. hele yaşlıları anlatamam. ellerini öpmeden güne başlamayan hemşireler doktorlar var. güneş hüzünle bakıyor gözlerime. farkına vardı bulutların.son bakışlarını atıyor bana.az sonra örtülecek yüzü ve ışıkları direnecek bana ulaşmak için. güneş bile hüzünlendiriyor beni.ne hale geldin kerem."