Hmmmmm tamam evet tabiki hadi canım

Çocukken hatırlıyorum, babam bu süreçten sonra beni doktora zütürmüştü. beynimden röntgen tarzı şeyler falan. Bu dediklerim de ilkokul yıllarıma falan denk geliyordur heralde. Çok fazla hatırlamıyorum. ama sonuç alamamış olacak ki evimize sık sık hacı hoca kılıklı adamlar, kadınlar gelmeye başladı bir süre sonra. öyle pgibolog falan da pek yok. Hocayla çözmeye çalışmışlardı. Sürekli okuyorlardı beni ama ben olayın farkında değildim. Çünkü onların okuduğu varlıkların zararlı olduklarını ya da bizden biri olmadıklarını tam olarak anlamıyordum.

işin garip tarafı bu varlıklardan rahatsız da olmuyordum. Çünkü o güne kadar bana zararları dokunmamıştı. Zaman zaman kayboluyorlardı. Bazen olmadık yerde beliriyorlardı. 12 yaşıma kadar bu böyle gitti. 12 yaşımdan sonra bende ergenlik belirtileri başlamıştı. o süreçte bu varlıklarla irtibatımız tamamen koptu gibi. Artık kimseyi görmüyordum. işin kötüsü bundan sonra korkmaya başlamıştım. Çünkü dini bilgiler öğrenmeye başladıkça o gördüğüm varlıkların ne olduğu neler yapabildiği hakkında fikir sahibi olmaya başlamıştım. Babam da annem de dindar insanlardır. Dedelerimin ikisi de bu konuda onları baya katı yetiştirmiş. hatta babamın babası bölgede bilinen saygı duyulan biriydi bu konuda. Allah rahmet eylesin.
Ergenlik döneminden sonra yaklaşık 17 yaşına kadar hiç karşılaşma olmadı

şukulara göre devam edeceğim beyler.

reserved

Yav kardesim sen yaz şuku ya bakma sardı bi zaman okurum rez

Neyse devam ediyorum
17 yaşımdayken bende yine garip değişiklikler olmaya başladı. uyuduğum zaman çok gerçekçi rüyalar görüyordum. Rüyamda yeni insanlarla tanışıyordum. hatta rüyalarım gerçek hayatımın bir parçasıymış gibi devam ediyordu. hani bazen güzel bir rüya görürsünüz de uyanınca aaa rüyaymış dersiniz ya. işte ben öyle diyemiyordum. çünkü rüyalarımla gerçek hayatım birbirini tamamlıyordu. Rüyamdaki hayatta uyuduğumda gerçek hayata gözlerimi açıyordum. yani günü 24 saat yaşamaya başlamıştım. Ama birini farklı bir alemde. ya da boyutta artık bilemeyeceğim.

o zamanlar lise sondum. ibrahim Sadri'den Sen benim 17 yaşımsın şiirini deli gibi dinliyordum. Tam ergendim anlayacağınız. Lisede bir kızı seviyordum. Adı Sibeldi. Kızıl saçlı uzun boylu çok afet bir kızdı. Liseye kadar Almanyada yaşamışlar, babası Türkiyeye yerleşince Tr de liseye başlamıştı. Bizle aynı yaşta olmasına rağmen daha olgun görünüyordu. Deniz Sekinin gençlik yıllarını düşününün, kopyalayıp yapıştırın o derece yani. tabi ben diğer öğrencilere göre daha anormal bir yaşam sürdüğümden özgüven sorunum vardı. Öyle pek konuşkan biri değildim. Platonik bir aşk yaşıyordum. Sadece bir arkadaşım vardı. Adı Sinandı. Her şeyimi ona anlatırdım. Tam bir yavşakmış meğer kendisi. (ilerki bölümlerde bu yavşağa neler ettiğimi anlatacağım) Kızı sevdiğimi söylemiştim ona. Kız da zengin. Babasının altında kaç sene önce sıfır Audi A6. Almanyadan özel getirtmiş. Her neyse Sinana bir gün, ulan bir arabam olsa keşke, alırdım bu hatunu da yanıma, havada yağmur olsa, güzel parçalar çalarken gezerdik... Bu şerefsizler de zengin o zamanlar, bir baktım bir hafta sonra babasından arabayı kaçırmış kıza yürüyor. Adi herif. Kız bu tipini gibtiğimini kovdu. Aslında iyi de olmuştu. Hayatımdan bir Oç eksilmişti. Ama ben iyice yalnız kalmıştım artık.

bakın beyler , size iki çift lafım var. koskoca adamsınız. entryniz var, şukunuz var, her seyiniz var. binlerce kişi okuyor yazdıklarınızı. yakışır mı size başlıkla oynamak? yakışır mı bunca yazarı, liseliyi anancıyı, karda kışta şukusuz bırakmak, çugulamak? ama nasıl yakışmasın! siz değil misin öz kuzenine bile acımayan, kapı aralarından gözetleyen, banyodan çıkar çıkmaz gibmeye çalışan. anlamıyor musunuz beyler, bu yazarlar birbirini seviyor. ama ben boşuna konuşuyorum. trendüdügünü tanımayan adama, trendüdgünü öğretmeye çalışıyorum. hıh, sen, büyük patron, milyoner, sözlük sahibi sahibi SiRKAN bey! sen mi büyüksün? hayır ben büyüğüm CCC

to be continued...