ailesi en az 100 yıldır istanbulda yaşamayanlar

annemin dedesinin babası 1. dünya savaşında istanbul kadıköy'e yerleşmiş dönemin kastamonu valisinin akrabalarıymışlar.

daha sonra kendisi bunalan ekonomi yüzünden genç yaşta devlet memurluğu yapmaya başlamış. ama bir süre sonra istanbul işgal edilince, işinden atılarak istanbulda esir kalmış.

ailenin bir çok ferdi, anadoluya kaçmayı başarmış. geri kalanlar ingilizlere çilingir sofralarında meze olmuş. yaşlı olanlar açlıktan ölmüş. annemin dedesi hapse atılmış ve ingiliz muhbirliği yapmaya zorlanmış. kabul etmeyince eziyet ve işkencelerden dolayı ayağı sakatlanmış. bir gözüde kör olmuş.

bir dönem dilencilik yapmış. en sonunda saraylı bi kadının evinde hizmetçi olarak çalıştırmışlar.

o saraylı kadından gizlice çocuk peydahlamış. 1922 yılında işgal sona erince saraylılar ülkeyi terk ederken, saraylı kadın çocuğu ve yanında bi miktar parayı annemin dedesine bırakmış.

evinide ona vermiş. bir kaç tanede tapu falan.

1925 senesinde tapular eski osmanlı devleti'nin olduğu için annemin dedesinin babası akıllılık ederek, o tapulara devlete satıyor.

o sattığı arsalar değerinden çok az. ama yinede, hiç para verilmeden alınmasından iyi olduğunu düşünmüş. saraylı kadının mecidiyeköy de'ki yazlık evini de dönemin istanbul rumlarında yannis efendiye değeri kadar satıyor.

daha sonra, 1926 senesinde kendine bir tuhafiye dükkanı açıyor, galata'da. üstünde ki daireyide kendine alıyor. o sırada, istanbul'da durumu iyi olmayan kimsesiz bi kadın bulup evleniyor. çocuğuna bakması için. ondan da bir çocuğu oluyor.

1929 krizinde, büyük büyük büyük tekrar iflasın eşiğine geliyor. bunun üzerine evini satmak zorunda kalıyor. daha kötü semtlerden olan, taksimde bir apartman dairesi alıyor kendine. ama işler bir türlü düzelmeyince, galata'da ki dükkanını da satıp yakın köylerden süt alıp satmaya başlıyor aksak ayağı ile.

senelerce bu böyle gidiyor.

1935 senesinde büyük büyük büyük dedem'in saraylı kızı emine salgın bi hastalıktan ölüyor. dedem çok üzülüyor. iyice elden ayaktan düşer hale geliyor.

bunun üzerine büyük büyük büyük dedem'in gariban karısı çocuğunu alıp istanbul'dan gitmek üzere kaçıyor.

ama istanbul'dan kaçarken bindikleri gemide bir gaspçı tarafından ağır yaralanıyor zavallı kadın. çocukta bir başına kalıyor.

polis bu çocuğu buluyor ve esirgeme kurumuna bırakıyor.

o günden sonra mehmet adlı bu küçük çocuk ne annesinden ne babasından haber alabiliyor.

senelerce, istanbul'da esirgeme kurumunda kalan mehmet, liseyi ve üniversiteyi başarıyla okuyor.

1950yılında, mimar olarak istanbul'da parklar apartmanlar vs. vs. yapmaya başlıyor.

senelerce işlerini büyütüyor.

1960 senesinde memleketi olduğunu bildiği kastamonuya giderek bir kızla evleniyor ve doğma büyüme memleketi olan istanbula geri dönüyor. bu arada babasının isimsiz mezarını buluyor ve ona farklı bi mezarlık yapıyor. annesine de öyle.

mehmet diye bahsettiğim kişi annemin dedesi oluyor.

yani benim büyük büyük dedem.

daha sonra o dedemi falan filan derken bunca senedir istanbullu olarak yaşıyorlar.

birde bunun baba tarafı var... o da istanbulludur... onuda anlatırım bi ara.

inandınız mı binler? benden senarist olur mu?