aileme kendimden ümidim yok dedim

evet beyler. 4 senedir ugraşıyorum bu pgibolojik sorunlarla ve sanki alışmışlık var. hayatım hep böyle gidiyor ve gidicek gibi geliyor.bir gün güneşe verdigim selamı güneş ters yapmicak ve o da selam söylicek diyorum ama hep aynı. kafamı kurcalayan sorular tedirginlik asosyallik özgüven azalması az konuşma cevap vermeye tenezzül etmeme hareket ederken değişik hareketler tekrarlamalar. sanki hiç bitmicek gibi gelmeye başliyor ve ben buna alışmaya başlamışım gibi geliyor sadece günde bir paket sigaram olsun diyorum ekstradan başka bişi degil ama böyle de nereye kadar gidicek..

bırakıcam diyip kendimi meşgul etmek için yaptıgım spor olsun yürüyüş olsun aktivitelerde ilk azimli davranıyorum sonra bıkıp bırakıyorum. sürekli bi çıkış yolu arıyorum. bunu mu yapsam bunu mu diye diye zaman geçiyor yapmıyorum da. bi iş yaptıgım zaman da cabuk bıkıp bırakıyorum.

beni siz de dinlemiyorsunuz tabi. ben cocukken ve ergenlikte ne kadar umursamaz biriydim. umursamazdım ama sorumsuz degildim. işimi yapar gerisine karışmazdım insanların davranışları söyledikleri ciddi anlamda umrumda olmazdı. temizlige önem verirdim ama titiz degildim hiç bir yere dokunmamaaya calisiyorum sanki orası pismiş gibi düşünüyorum ama cok saçma diyelim ki pantolondan cinsel bölgeyi kaşıdım sonra bir yere tuttum. orayı kız tutarda bişi olur gibi saçma salak korkularım var ve buna inanmadigim halde korkuyorum

sürekli zeki insan olarak bilirlerdi beni herkesin örnek alacagı bir kişi gibi. bende salak sanardım kendimi sürekli benden habersiz ıqya bakar gibi bişiye de bakmışlar yalan söylemiyorlarsa standartların üstündeymiş ama ya bu devrin adamı degilim yada ayak uyduramadim. yada bu sadece bir zaman ve gelecek de bunlar aklıma geldikce gülücem.

@4 para tuzagı.

arada düşünüyorum da cocukken öylesine sevgili oldugum kızın reşit olmadan başka birinden cocugu mu olması beni etkiledi.bu rüya mı gerçek mi onu da bilmiyorum cocukken diye hatırladıgım saçma bir yakınlaşma filan mi beni böyle pgibolojik sorunlu biri yaptı

cok merak ediyorum.bir olayın rüya mı gerçek mi oldugun nasil anlarız belki beni bu kadar düşündüren şey sadece buna baglidir. belki ögrenince pgibolojim düzelicek. sürekli yalancıkdan gülüyorum bi de saçma saçma esprilere gülüyorum arada cok sinirli oluyorum beni yolda görseniz kavgaya gidiyorum sanarsınız. konuşsak sizden korktugumu sanarsınız. halbuki ne kavgaya gidiyorum nede korkuyorum

ne kitap kültürüm vardır ne film kültürüm ne de aşırı derece de genel kültürüm ama ben kültürlüyüm diye gezenlerle(hepsi degil tabi) cok rahat konu tartışabilir onları alt edebilirim. sanki dünyada dogrular ve yanlişlar var ve ben bunların hepsini biliyorum ama kimseye fikrimi söylemem.cok artist bi arkadaşım var. kendini kral çevresindekileri de işci olarak görüyor nerdeyse bildigi tek şey tarih ve siyaset(bildigini sanıyor) ki adama bir konuda hayır yanliş biliyorsun diyorum böyle böyle bunun dogrusu kaynak da veriyorum ama asla onunki yanliş olamaz kabullenemez asla. adam kaynak verdigim tarihciye hayır bu yanliş biliyor diyor ve kendisi de ekliyor babası böyle böyle demiş o dogruymuş. bunu niye anlattım bilmiyorum rahatsız ediyor bu tip insanlar ama iyi bir dost aslında. yalancı olunmasıyla biliyor kimseye zararına yalan söylemiyor kendini övmeyi seviyor

eger cocugunuz olursa ona sakın baskı kurmayın. ırk yönünden din yönünden davranış yönünden bırakın kendine yakışanı yapsın. eninde sonunda dogru yolu bulur siz yeterki büyük yanlişları engelleyin.cok iyi hatırlıyorum daha yeni ilkokula gidiyordum ailem bana helal haram'ı ögretmişti üstüne bide ayıp'ı ögrettiler. bana bahçesindeki erikten koparıp veren teyzeye hayır demiştim niye hayır dediysem amk yok haramdır yok ayıptır. bunun neyi ayip sanki kendim istedim. tabi insan anlamiyor o zaman cocuk aklı diye bişi var gerçekten farklı bi zeka

yalnız mıyım panpalar canım sıkıldı

burda da asosyalim amk

@16 entry sayımın bir üstü

napıcan amk

@23 atarlı ergen kafan mı güzel ha huur cocugu