Evden çıkıp sürekli dışarılarda sürten birisi değilim. Ailem de bunu biliyor bana her zaman ev kuzusu, hiç seveni yok bizde sevmiyoruz zaten, gidip köye yerleşse kurtulsak şundan, bize en ufak faydası yok zararı da yok asalak gibi yaşıyor dengesiz.. bunları söylüyorlar arkamdan. ben gizlice dinliyorum çok ağrıma gidiyor söyledikleri her şey kulaklarımda çınlıyor ne yapacağım bilmiyorum dışarıya çıkamıyorum kendimi hiç rahat hissetmiyorum. Galiba çözüm intihar olacak o zaman belki birileri benden kurtulur. Aileminde dediği gibi kimse sevmiyor bunu hiç arkadaşı olmazmı insanın.. evet hiç arkadaşım yok öldüğümde de üzülenim olmayacak bu yüzden şanslıyım