1. 1.
    +34 -1
    beyler nankör bi insan değilim çok şükür bize baktılar bu zamana kadar ama bi otur düşün bu çocuğu bu kadar sıkarsam ilerde nasıl bir insan olur diye amk bak noldu .. beynini onaysız çalıştıramayan insanlardan çekinen mükemmelliyetçi alkolik sosyalfobik bi yapı yarattın bigün patladım amk ben sizin istediğiniz o mükemmel insan olamam diye öyle kaldılar amk ... neyse birader bizden geçti evlenemem de bu saatten sonra bu beyinle ..siz siz olun çocuğunuzu sıkıştırmayın amk ödül verin muallakye.. burası çok önemli kendi beynini kullanabilsin çocuk senn yardımın olmadan ... yan komşunun çocuğuyla sakın kıyaslama amk senin çocuğun çünkü
    ···
  2. 2.
    +1
    aynen panpa öz güveni sıfır insanlar yetişiyor bu zihniyet yüzünden. eskiye göre daha vahim durum. zira artık mahalle kültürü diye bir şey kalmadı. çocuklar sokak nedir bilmeden büyüyorlar apartman dairelerinde 4 duvar arasında.
    ···
  3. 3.
    0
    @59 hep pişmanlık amk doğru söylüyosun bende sanatçılıktan para kazanıyorum amk bgeçen çok parasız kaldım 40 tl istedim pederden beni arıyo ooo napıyosun paranın keyfinimi sürüyosun diyo amk bu denirmi ya daha da aç kalıcam istemiycenm para amk
    ···
  4. 4.
    0
    @1 köküne kadar haklısın canım kardeşim, Aynı durumları bende yaşadım lise yıllarımda özellikle... Yaşım 24 iki yıllık bi üniversite bitirdim şuan açıktan devam ediyorum belki bu kadar mükemmellik beklemeselerdi, kafamı gibmeselerdi daha güzel bi hayat kurabilirdim kendime, belki değil kesinlikle öyle amk ,bir müddet sonunda insanı şizofrenlik boyutuna bile getiriyor amk... ilerde bi çocuğum olursa bana yapılanları ona yapmicam yaparsam dünya alem beni gibsin
    ···
  5. 5.
    0
    @56 sağolasın kardeşim. anladığına sevindim.

    sosyal veya asosyal olmanın ölçüsü nedir bilmiyorum.ama olmak istediğin kişi olamamak asosyallikse ben kesin ağır

    asosyalim demektir. heba edilmiş seneler, büyük pişmanlıklar, büyük hayal kırıklıkları, elde avuçta bişi yok, işe yaramaz,

    açıköğretim önlisans diplomasıyla ortada yarak gibi kalmış, hiçbir başarısı olmayan sefil bir binim. hatta asosyal demek

    bana yetmez çok daha fazlası lazım. listenin en başına ben geçiyorum izninizle açılın (:
    ···
  6. 6.
    0
    @60 amk aldığımız paranın pişmanlığıyla biz bişey yapmaya kalkıştık ama yok senden bişey olmaz sen öylesin böylesin bende bıktım amk
    ···
  7. 7.
    0
    @ 53 aynen panpa
    ···
  8. 8.
    0
    @55 adamsın amk izde seni seviyoruz duyarlı bin
    ···
  9. 9.
    0
    @54 olmak istediğim kişi olamadım dedin zaten hepimizin ortak kaygısı bu kardeşim çok iyi anlıyorum seni kardeşimsin
    ···
  10. 10.
    0
    asosyal binler seviyorum ulan sizi hepiniz esasında duyarlı ve iyi insanlarsınız amk 1 tane yavşak yok aranızda
    ···
  11. 11.
    0
    panpalarım ben de şöle bişi söyleyeyim.23 yaşındayım. hayatımın en büyük kararlarını alırken son sözü hep ailem söyledi.

    ve şu anda resmen sıçtım battım hayatım kaymış durumda.şu 3 günlük dünyadan ne kadar beklentim varsa

    ( güzel iş, güzel eş, gezmek, tozmak... vs ) hepsi kpss den atanabilmeme bağlı. cidden bitiğim.

    ailem beni çok bastırdıysa da ben yine de dört duvarda büyümedim şükür.tam sokak çocuğu gibi büyüdüm.

    pazarda su sattım, teneke kutu topladım, köpekçilik yaptım, balicilerle bile takıldım.

    sabah evden çıktım mı gece babamın bağrış çığrışlarıyla eve girerdim.o yönden bana bunların kattığı çok şey olduğunu

    söyleyebilirim. fakat şöyle bir şey var. benim annem babam öğretmendi. doğma büyüme taşralıdır bizimkiler. bağlı bahçeli,

    geniş aile, müstakil evde büyümüşler.ben 4 yaşındayken şehir merkezine taşındık. eğer ailemden ötürü bir sorunum varsa

    o da şudur ; aynı diğerlerinin söylediği gibi kıyaslama her zaman zaten oldu. ikincisi de özellikle liseden itibaren

    büyük bir baskı oluştu üzerimde. peder resmen şakirt olmamı istiyodu biraz eski kafadır. diğer yandan okuduğum lise de

    yaşadığım yerin en iyi lisesiydi.ve birazcık da sosyetikti. benim ailem ve büyüdüğüm çevrem daha muhafazakar kalıyordu.

    kendi dünyamda, kendi içimde çok büyük çatışmalar yaşadım.hep bi çelişki hep bi çelişki... benim gibi dindar ailelerin

    çocukları hep çok silikti. sanki yoktular. sesleri çıkmazdı ve ot gibi yaşamak onlara has bir durumdu bizim okulda.

    ben asla öyle olmayı kabul edemezdim ve etmedim veya edemedim.ama tamamen o diğer kodomanların, zenginlerin çocukları

    gibi de olamadım. okulun en güzel kızlarıyla onlar çıkarlardı.en popüler onlardı.en mutlu onlardı.en çok gülen onlardı.

    en karizma onlardı. hocalar onlara başka bize başka muamele yapardı. yani ben aynı ayakkabıyla 2 sene geçiriyorsam

    okula arabasıyla gelen çocuklarla nasıl yarışabilirdim ? Onlar varken ben hoşlandığım hatta aşık bile olduğum kızların

    çoğuna uzaktan bakmakla yetindim. Manitasını evine zütüren, beraber kalan çok çocuk vardı.Ben tabi ki bunları aklımın

    ucundan bile geçiremezdim öyle bi ailem yoktu. Arkadaş olmak bile belki ayıptı ya bir şey derlerse? sonra rezil olurum

    hem kıza hem çevreme. zenginlerin kodomanların çocukları ve çalışkanların toplandığı bi okuldu bizimkisi. böyle zor

    çelişkilerle bitti gitti lise. sonradan bu çelişkiler bittiyse de o zamanlardan kalan bi iz illaki var. peki bunu neden

    anlattım? eğer dediğim gibi daha zengin ve daha geniş görüşlü bi ailem olsaydı yaşadığım çok çelişkiyi ve çekinceyi asla

    yaşamazdım. çok daha atılgan, cesur ve özgüvenli olurdum. çoook şey farklı olurdu eminim. konfiçyüs geçmiş asla silinmez

    demiş.bir insanın bazı özellikleri ve nitelikleri kazanabilmesi için kesinlikle çocukluk ve lise döneminde aileden

    alması gereken şeyler var. bence o dönem deneme-yanılma veya tecrübe dönemi. orda ben büyük baskı gördüm

    olmak istediğim kişi olamadım hep arada kaldım.ve kendimde o dönemden kalan ekgiblikleri hala

    -6 sene geçmesine rağmen- tamamlayabilmiş sayılmam.

    ekonomik özgürlüğümü kazanmadan ve kendi hayatımı kuramadan hep bazı şeyler ekgib kalacak biliyorum.

    edit : beklediğim bi başlıktı o yüzden uzun yazdım. okumayan okumaz ak
    Tümünü Göster
    ···
  12. 12.
    0
    @52 aynı yaştayız benimde keyfim yerimde arabam filan var karışmıyolar ama geçmiş olsun dediğin gibi bende çözemiyorum amk kardeşimsin
    ···
  13. 13.
    0
    25 yaşımdayım 18 yaşımda ailemden ayrıldım ayrı yaşıyorum çok uzaklar da

    halbuki şu aralar keyfim iyi arabam var aklıma ne gelirse yapıyorum veya yapabilirim ama yinede yenemedim

    o pigiboloji 7 yıldır atamadım amk bilinç altı yapmış amk panpa
    ···
  14. 14.
    0
    @49 anlatılmak isteneni anlattın kardeşim sanada geçmiş olsun
    ···
  15. 15.
    0
    @48 aynen kardeşim zaten hikaye ne biliyomusun yetiştirlme biçimin neyse öyle kalıyosun zamanla ama sen farkında olmuyosun hep beyninde bi bölgede baskınlıkları var oluyo buda senin beyninin çalışmasına engel oluyo sen çocuğuna bu şekilde davranma
    ···
  16. 16.
    0
    Sonuç: Hiç bi konuda sorumluluk almak istemeyen, insiyatif almaktan korkan, içine kapanık, kalabalık içinde susan, kendi kararlarını alamayacak kadar çaresiz insan modeli. Geçmiş olsun.
    ···
  17. 17.
    0
    :( panpa millet ne der diye diye şu an ünide başka bi şehirdeyim ne yapsam sanki üzerimde gölgeleri var konuşmalarımda bile ailem ne der die düşünüyorum bu ne baskıdır amk nasıl bişey kurulmuş üzerimde şu an ne halt yersem görmeyeceklerini biliyorum ama hep bi ürperti oluyo saf gibi oldum arkadaş edinemiyorum amk
    ···
  18. 18.
    0
    @44 çok iyi finish amk
    ···
  19. 19.
    0
    @44 son cümle...
    ···
  20. 20.
    0
    @61 bu kafayla evleniceğimi düşünmüyorm ama bu şekilde davranırsam cümle alem benide gibsin amk
    ···