Güzelim gençlik yıllarımız, heba olup gidiyor bomboş bir hayatın içerisinde dönüp dolaşıyoruz olduğumuz yerde sayıp duruyoruz ilerleme adına yol katetmek gerekirken daha çok olduğumuz yerde sayıp yokoluyoruz.

insan keşke ailesini seçebilseydi yada yaşamak sorulsaydı bizlere kim isterdi ki bu sancılı dertli taktan hayatın içinde olmayı hiçbir hobisi olmayan bizlerin karnımızı doysun diye it gibi çalıştığımız hayatı kim seçti ne için varız ne için yaşıyoruz biz kocaman bir hiçiz, çabalıyoruz ailemiz için ama herkes kendini düşünüyor ne anne ne baba ne kardeş hepsi yalan dolan insan yalnız yaşar yalnız ölür bir gün herkes mahkumdur sevdiklerini öldürmeye...
Okuyan varsa anlatırım tabi anlattıklarımı kaldırabilecek iseniz

Boş koy gitsin hayat kafaya takacak kadar uzun değil
Aynı dertler bendede var bir tek anne hariç

Baba yok bende mesela terk etmiş 5 yaşındayken bizi bu yüzden çoktur sitemim hayata bir gün olsun yastığa kafamı mutlu olarak koyduğumu bilmem öyle bir çekti ki hayat içine kurtulamıyorum

anlatcaksan dinlerim