aile din ve aşk arasında geçen hayatım

aslında hala bir inancım yoktu ama camiye giderken rahatladığımı ve mutlu olduğumu hissediyordum bu yüzden her sabah aileme belli etmeden camiye gitmeye devam ettim çok fazla anlamasamda dinle ilgili kitaplar okuyordum en sonunda müslüman olayım dedim ve böylece bir inanca geçmiş oldum açıkçası din hakkında hala çok şey bilmiyordum lakin en azından bir inancım vardı gidip namaz kılıyor dua ediyor ve içim rahat bir şekilde yaşıyordum çoğu şeyi dert etmiyordum sanki daha iyi ve huzurlu bir insan olmuştum aile, okul ve komşulara karşı daha iyi bir konuma gelmiştim artık sadece sabahları değil beş vakit namaz kılmaya çalışıyordum sürekli dışarı çıkıyor camiye gidiyor ve namaz kılıyordum sürekli dışarı çıkmam ailemin dikkatini çekiyordu sorularını geçiştirip duruyordum

bir şekilde bu konuyu aileme açmam gerektiğini düşündüm ne olursa olsun bu konuyu söyleyip artık daha rahat bir şekilde yaşamam gerektiğini düşünüyordum nasıl yapacağım hakkında ise en ufak bir fikrim yoktu genelde annem ve babam akşamları salonda televizyon izlerlerdi ve yanlarına pek uğramazdım bir hafta sonu yanlarına gidip oturdum televizyon izler gibi yapıyordum ama aklımda din konusunu açıp inancımı anlatmak vardı konuya nerden başlayacağımı bilmiyordum bu yüzden direk söyleyim dedim derin bir nefes aldım ve kararlı bir sesle ben müslüman oldum sizinde bilmenizi istiyorum dedim

annem babamın bana öyle bir bakışı vardıki anlatmak mümkün değil benden böyle birşey duymayı beklmedikleri için çok şaşırmışlardı babam gülümsedi ve sürekli dışarı çıkmanın nedeni belli oldu bize belli etmeden namaz kılıyorsun herhalde dedi annemde senin kararın ama din hakkında çok şey bildiğini sanmıyorum bu konuyu iyi araştır insanların din yüzünden nasıl birbirlerini katlettiklerini yobaz yaşadıklarını öğren ondan sonra nasıl istersen öyle yaşa dedi

tamam dedim zaten son derece haklıydı bu işin şakası yoktu eğer gerçekten inançlı bir insan olmak istiyorsam girdiğim dini enine boyuna öğrenmem ve bu kaidelere uygun bir şekilde yaşamam gerekiyordum annemden sonra babam islamın teröristlerin dini olduğunu ve bu dine girersem benimde bozulacağımı söyledi birşey demedim acaba gerçekten islam terörizmi teşvik eden bir dinmiydi insanlara yarardan çok zararmı veriyordu yobazlık islamın bir sonucumuydu o zamanki aklımla bunlara mantıklı bir cevap veremiyordum ailem ise zaten islam hakkında atıp tutuyorlardı sorsamda düzgün cevaplar alamazdım bu işi birine danışmam gerekiyordu ancak bu şekilde tatmin olabilirdim

ses verin beyler okuyan varmı ona göre yatayım

aileminde etkisiyle bu sorular kafamı çok kurcalamaya başladı ve camiye gitmeyi bıraktım dini ibadetlerden elimi çektim yavaş yavaş eski hayatıma dönüyordum ben zaten çok sorumluluk sahibi bir adam değildim yani bir işe çok sıkı sarılamıyordum zaten çok düzgün olmayan itikatımda bu işe eklenince din ve imanda elimden uçup gitmiş oldu ailem hergün birşeyler anlatıp sürekli din hakkında kötü şeyler anlatıyorlardı en sonunda aileme artık müslüman olmadığımı söyledim

kız göğsüme yaslandığında aşık olduğumu hissettim ama bir yandanda ne kadar salak olduğumu düşündüm bu kız bana hiç uygun değildi beni evine aldığına göre daha kimbilir kaç kişiyi evine almıştı belki bozuktu çeşme suyunu bitirdim bir tane daha istermisim dedi ama tereddütsüz hayır dedim tamam sakin ol diyip gülümsedi kız bana çok farklı bakıyordu bakışları karşısında eridim bittim öl dese ölürdüm vur dese vururdum ama o bana vur dedi tabi bana vur demedi ama dudaklarıma yapıştı zaten içim alev alev yanıyorken karşı koyacak halim yoktu bende yardırmaya başladım kızın ağzı leş gibi kokuyordu ve anlamsızca gülüyordu ama elimden birşey gelmiyordu yaptığımın yanlış olduğunu bilsemde kendimi frenleyemiyordum

din konusunda zaten çok kafa patlatıyordum artık hiç aklımdan çıkmıyordu düşünüyordum düşünmesine ama değişen birşeyde yoktu aynı tas aynı hamam günlerim böyle geçiyordu artık eskisi kadar içime kapanık değildim hatta kızlarla bile gayet rahat konuşuyordum didem diye bir kız vardı okulda parmakla gösterilecek kaşarlardan birisiydi bu kıza ilgi duymaya başladım lakin nasıl gidip açılacağımıda bilmiyordum zira daha önce bir kıza ilgi duymadığım için ne yapmam gerektiğimide doğal olarak çok iyi bilmiyordum kızın öyle bir giyimi vardıki kıza hayvan gibi bakmadan duramıyordum bir şekilde bu kızı köşede kıstırıp bir güzel indirmem gerekiyordu o zamanlar kıza aşık olduğumu sanıyordum harbidende kafama çok takmıştım bu kaşarı ne olursa olsun bu kıza kaymalıydım

artık kafamdaki tek şey bu kızı bir şekilde elde etmekti beklediğim fırsatta değişik bir şekilde ayağıma geldi bir arkadaşımın doğum günü partisine davet ettiler sınıftaki herkes gelecekti fırsat bu fırsat dedim çocuğun evine gittim bir yandanda gözlerim didemi arıyordu gördümki görmez olaydım kız resmen hiçbirşey giymemişti böyle birşey olamaz beynimi aldı başka diyalara zütürdü gözlerimi üstünden alamıyordum çok salak bir parti oluyordu ama bundan daha iyide bir fırsat bulamayacağımı biliyordum cesaretimi topladım kızın yanına gidip dansa davet ettim kalbim patlarcasına atıyordu ama boşuna heyecan yapmışım kız zaten kaşarın rövaşata çekeniydi bu yüzden direk tamam dedi adeta içime girmişti bu gece elimden bir kaza çıkacak diye düşünmeden edemiyordum işte o dansa davet etme hayatımdaki en büyük pişmanlıklardan biri oldu okulun en kaşar kızına bağlandım o gece kıza birşey yapamadım hatta doğru düzgün tek kelime edemedim ama ilerleyen günlerde keşke bu işe bulaşmayıp kıza yakınlaşmasaydım diyeceğimi bilmiyordum

bu kızla çıkmaya başladık kızın kaşar olduğunu bilsemde bir türlü kendimi frenleyemiyordum her an aklımdaydı kevaşe ne dese sorgusuz sualsiz yapıyor en ufak bir itiraz yapmıyordum bildiğin kızın süs köpeğine dönmüştüm gerçekten acınacak bir haldeydim birgün evlerine gittik kimse yoktu annesi babası ayrıymış kevaşenin akşama kadar kisme gelmez rahat ol dedi sanki o erkek ben kızın beni eve atmış rahatlatmaya çalışıyor dolaptan bira çıkardı içmeye başladı bir tanede bana uzattı ben hayatımda değil bira içmek sigarayı elime almamıştım bir taraftanda kıza rezil olma baskısı vardı bir şekilde bu birayı içmem gerekiyordu bir tane film koydu salak bir aşk filmiydi birada leş gibi kokuyor birde bunu içmesi var ne halt edicem diye kara kara düşünmeye başladım kız filmi durdurup tuvalete gitti biradan bir yudum aldım direk yere tükürdüm sonra koşa koşa gittim hepsini lavaboya döktüm şişenin içinede çeşme suyu doldurdum

kız bir anda geri çekildi ve kusmaya başladı bir kısmı üstüme sıçramıştı kız yere yığıldı kaldı halı ve koltuk kusmuk içindeydi kendi üstüde çok kötüydü orda sızdı kaldı bende ortada dımdızlak kaldım gittim duşa üstümü başımı temizledim kızı kaldırdım küvete soktum üstünü başını temizledim tenine dokundukça o taktan halinde bile birşey hissedebiliyordum nasıl bu hale gelmiştim nasıl böyle bir kaşara bağlanıp kalmıştım kız üstüme kustuğu halde onu bırakıp gidemiyordum kızı temizledim yatağına soktum içeri girdim halı kusmuk içindeydi nasıl temizlerim diye düşünürken kapı çaldı mal gibi kaldım beynim durdu ne halt edicem şimdi diye düşündüm kapı tekrar çaldı anahtar sesleri gelince hemen kendime geldim kanepenin arkasına attım kendimi

Elimi yüzüme sürüp duaya son verdiğimde doğru birşey yaptığımı hissediyordum.En azından içim eskisine göre daha rahattı. Dışarı çıktığımda abdest almadığımı fark ettim. Abdest almadan namaz kılmıştım ama bir dahaki sefere abdestte alacaktım. Hergün aileme belli etmeden sabahları camiye gidiyor ve artık abdest alıyordum. Birkaç kısa surede öğrenmiştim ve artık daha çok şey bilmek istiyordum.Ne olduğunu bilmeden müslümanların yaptıkları ibadetleri yapıyor ve inandıkları tanrının emirlerini yapıyordum.

Namaz nasıl kılınır bilmediğim için yanımdaki adama bakıp hareketlerini taklit etmeye çalışıyordum.Din dersinde yarım yamalak bildiğim duaları okumaya çalıştım. Daha sonrası kolaydı çünkü herkes aynı anda namaz kılıyor aynı harektleri yapıyordu.ilk defa bu kadar çok insanla bir araya geliyor ve onlarla aynı şeyi yapıyordum. Namazdan sonra etraftakiler el açtı bende onlar gibi yaptım.ilk defa el açıyor ve tanrıdan birşeyler istiyordum.

Evet beyler başlama vakti geldi. Toplam 3 kardeşiz. içlerinde en küçük olan benim.Ama anne baba dediğim insanlar gerçek ailemi oluşturmuyorlar. Yani evlatlık olarak tabir edilen kısımda sayabilirsiniz. Gerçek anne ve babamı görme yada tanıma imkanına sahip olamadım. Ufak yaşlarda beni evlat edinmişler. Açıkçası neden evlat edindikleri hakkında en ufak bir fikrim yok. Sonuçta çocuk yapma imkanları varmış hatta iki tanede öz evlatları var ama nedense beni evlat edinmişler.

.Benden bu gerçeği saklamadıkları için ufak yaşlardan itibaren evlatlık olduğumu biliyordum. Zaten aileme hiç benzemiyordum ve dışarıdan bakan biri bu farkı çok rahat görebiliyordu. Evlatlık olma mevzusu ufak yaşlarda çok anladığım bir olay değildi. Büyüdüğüm zaman gerçek ailemi görme isteği artınca bu konu hakkında kafa patlatmaya başladım.Ama sürebileceğim en ufak bir iz dahi olmadığı için elimden birşey gelmiyordu. Ufaklığıma ait bir şeyi hiç unutmuyorum. Anneme beni senmi doğurdum diye sordum. Annem birkaç saniye birşey diyemedi. Sonra hayır seni hastaneden aldık ve büyütmeye başladık dedi. Peki beni kim doğurdu dediğimde sadece ağlamıştı.Öz annem hakkında şunları biliyorum. Evlilik dışı bir ilişkiye girmiş ve büyütmek istemiyormuş. Birgün intihar edip ölmüş. Babam hakkında ise birşey bilmiyorum

Daha fazla şey bilmek daha sonra içimden gelmedi.O günden sonra ailemi üzmemek için bu konuyu pek açmamaya karar verdim. Yinede uzun bir süre kimlik sorunu yaşadım. Ailem beni öz çocuklarından ayırmıyordu.Bu yüzden bende onları gerçek anne ve babam gibi görüp ona göre davrandım. içine kapanık bir çocuk olarak büyüdüm.Bu özelliğimden inanın nefret ediyordum. Arkadaşlarımla konuşup dışarı çıkmak maç izlemek yada kız arkadaşımla birşeyler yapmayı çok istiyordum. Elimden birşey gelmeyeceğini düşünerek yalnızlığa alıştım.Çevremde evlatlık olduğumu gizlemeye özen gösteriyordum.

10 dakika içinde başlıyorum beyler yerlenizi alan hikaye ne kadar sürer şu anda kesin birşey söylemem mümkün değil. Birçok konuya değineceğim eminim ilginizi çekecek. Yerlerinizi alın.

Sanırım biraz utanıyordum. Ailem zengin olmakla birlikte dini inançları zayıf insanlardı. Daha doğrusu ateistlerdi.O yüzden çocukluğumda din hakkında en ufak bir bilgim yoktu. Sadece çevremde müslümanlıkla ilgili öğrendiğim birkaç kaideyi biliyordum.Din konusu üzerine çok düşünmeye başladığım zamanlar oldu. Hatta sadece din hakkında düşünmeye başladım. Sürekli birşeyler araştırıyordum. Okulda din derslerini can kulağıyla dinleyip birşeyler kapmaya çalışıyordum. Yada kafamdaki sorulara mantıklı cevaplar arıyordum. Ateist bir şekilde hayatıma devam ediyordum ama bir yandanda bir yaratıcı olduğunu düşünmeden edemiyordum.

Sürekli git geller yaşıyordum. Birgün eve döndüm. Anne ve babamın gözyaşlarıyla karşılaştım.Ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Dedem ölmüştü.O gün dedemin ölmesine çok üzülmüştüm. Dedem ailemin aksine oldukça dindar bir adamdı.Bu konularda babamla sürekli kavga ederdi ve zamanla birbirlerinden kopup gittiler.Çok nadir görüşüyorlardı. Dedemle görüştüğümüz zamanlarda ona din hakkında bazı şeyler sorup cevaplar arıyordum. inançsız bir insan olarak büyümemi istemeyen dedem bu soruları sormama seviniyordu. Dedem hayatını kaybedince bu sefer ölümü düşünmeye başladım.

Ölümden sonra nasıl bir hayatla karşılacağım yada böyle bir hayat varmı. Artık okulda evde sokakta yürürken sadece bunu düşünüyordum. Uykusuz kaldığım bir gündü. Yine bu konuları düşünüyordum ve zamanın nasıl geçtiğinden haberdar değildim. Sabah ezanı okunduğunda öyle değişik hislere kapıldımki anlatamam.Bu sesi defalarca duyuyordum ama ilk kez dinlemiş gibi hissediyordum. Aileme çaktırmadan dışarı çıktım ve caminin yolunu tuttum. Cami kapısına geldiğimde girmekle girmemek arasında kalmıştım. Atacağım en fazla on adımdı ama acaba doğrumu yapıyordum diye düşünmeden edemiyordum. Beni buraya kadar zütüren şey camiye girmemi söyledi ve onu dinledim.