aile din ve aşk arasında geçen hayatım

Kaşar olduğu artık su zütürmez bir gerçekti ve benden önce kimbilir kaç kişiyle birlikte olmuştu.Ama hala gerzekliğin dibine vuruyordum. Vurduğum için pişman oldum kıza tekrar geri dönmeye karar verdim. Haftalarca peşinde koştum. Kaşar bir kız için hayatımı karartmaya devam ediyordum. Okulu çoktan boşlamıştım. Mezun olma mevzum bile sıkıntıdaydı. Battıkça batıyordum ve çıkış yolunuda bulamıyordum. Kızla barıştık artık onu eskort gibi kullandığımı hissediyordum.

Kızla sevişmeye başladık ve bu sefer eve söylediği gibi kimse uğramadı. Keşke uğrasaydı ve yapacaklarıma engel olsaydı. Kıza karşı koyamıyordum ve cinsel ilişkiye girdim. Kendime geldiğimde yaptığım salaklığı anlamıştım ama iş işten geçmişti. Kız benden önce başkasıylada birlikte olmuştu ve bunu bana söyledi. Sabırlı bir insanım ama bunu duymak bana çok ağır gelmişti.Son derece sert bir tokat geçirdim suratına ve küfür edip yanımdan kovdu. Artık bu işi kafamda bitirmek istiyordum.

okumayın beyler sonunda fethullah hocanın cemaatine girecek. girişinden belli cemaat okulundan az okutulmadı bize böyle hikayeler

adam peygamber beyler

O zamanlar buna bir anlam vermiyordum. Zaten kafamı yormama gerek yoktu, çünkü mutluydum.Şimdi ise aksine mutsuz, sefil bir hayat yaşıyordum. Fiziksel ve ruhsal anlamda resmen çökmüştüm.Bir sabah ezanıyla tekrar caminin yolunu tuttum yine tedirgindim. Kapının önüne geldim. Sadece bekliyordum. içeri girdiğimde eski günlere döndüm saflardaki insanları hatırladım.O zamanlar yaşım ufak olduğu için kafamı rahatça secdeye koyuyordum ama şimdi eğilmek çok ağır geliyordu.

güzel bir şeye benziyor

rezervuar

reserved

devam etsene panpa

aslında hala bir inancım yoktu ama camiye giderken rahatladığımı ve mutlu olduğumu hissediyordum bu yüzden her sabah aileme belli etmeden camiye gitmeye devam ettim çok fazla anlamasamda dinle ilgili kitaplar okuyordum en sonunda müslüman olayım dedim ve böylece bir inanca geçmiş oldum açıkçası din hakkında hala çok şey bilmiyordum lakin en azından bir inancım vardı gidip namaz kılıyor dua ediyor ve içim rahat bir şekilde yaşıyordum çoğu şeyi dert etmiyordum sanki daha iyi ve huzurlu bir insan olmuştum aile, okul ve komşulara karşı daha iyi bir konuma gelmiştim artık sadece sabahları değil beş vakit namaz kılmaya çalışıyordum sürekli dışarı çıkıyor camiye gidiyor ve namaz kılıyordum sürekli dışarı çıkmam ailemin dikkatini çekiyordu sorularını geçiştirip duruyordum

tamam dedim zaten son derece haklıydı bu işin şakası yoktu eğer gerçekten inançlı bir insan olmak istiyorsam girdiğim dini enine boyuna öğrenmem ve bu kaidelere uygun bir şekilde yaşamam gerekiyordum annemden sonra babam islamın teröristlerin dini olduğunu ve bu dine girersem benimde bozulacağımı söyledi birşey demedim acaba gerçekten islam terörizmi teşvik eden bir dinmiydi insanlara yarardan çok zararmı veriyordu yobazlık islamın bir sonucumuydu o zamanki aklımla bunlara mantıklı bir cevap veremiyordum ailem ise zaten islam hakkında atıp tutuyorlardı sorsamda düzgün cevaplar alamazdım bu işi birine danışmam gerekiyordu ancak bu şekilde tatmin olabilirdim

rez devam et

rezerve alalım da belki tutar okurum sonra

Anlat bakalım

annem babamın bana öyle bir bakışı vardıki anlatmak mümkün değil benden böyle birşey duymayı beklmedikleri için çok şaşırmışlardı babam gülümsedi ve sürekli dışarı çıkmanın nedeni belli oldu bize belli etmeden namaz kılıyorsun herhalde dedi annemde senin kararın ama din hakkında çok şey bildiğini sanmıyorum bu konuyu iyi araştır insanların din yüzünden nasıl birbirlerini katlettiklerini yobaz yaşadıklarını öğren ondan sonra nasıl istersen öyle yaşa dedi

cehalet havuzu
önüncü nesil inci sözlük yazarı

Daha fazla şey bilmek daha sonra içimden gelmedi.O günden sonra ailemi üzmemek için bu konuyu pek açmamaya karar verdim. Yinede uzun bir süre kimlik sorunu yaşadım. Ailem beni öz çocuklarından ayırmıyordu.Bu yüzden bende onları gerçek anne ve babam gibi görüp ona göre davrandım. içine kapanık bir çocuk olarak büyüdüm.Bu özelliğimden inanın nefret ediyordum. Arkadaşlarımla konuşup dışarı çıkmak maç izlemek yada kız arkadaşımla birşeyler yapmayı çok istiyordum. Elimden birşey gelmeyeceğini düşünerek yalnızlığa alıştım.Çevremde evlatlık olduğumu gizlemeye özen gösteriyordum.

.Benden bu gerçeği saklamadıkları için ufak yaşlardan itibaren evlatlık olduğumu biliyordum. Zaten aileme hiç benzemiyordum ve dışarıdan bakan biri bu farkı çok rahat görebiliyordu. Evlatlık olma mevzusu ufak yaşlarda çok anladığım bir olay değildi. Büyüdüğüm zaman gerçek ailemi görme isteği artınca bu konu hakkında kafa patlatmaya başladım.Ama sürebileceğim en ufak bir iz dahi olmadığı için elimden birşey gelmiyordu. Ufaklığıma ait bir şeyi hiç unutmuyorum. Anneme beni senmi doğurdum diye sordum. Annem birkaç saniye birşey diyemedi. Sonra hayır seni hastaneden aldık ve büyütmeye başladık dedi. Peki beni kim doğurdu dediğimde sadece ağlamıştı.Öz annem hakkında şunları biliyorum. Evlilik dışı bir ilişkiye girmiş ve büyütmek istemiyormuş. Birgün intihar edip ölmüş. Babam hakkında ise birşey bilmiyorum

Evet beyler başlama vakti geldi. Toplam 3 kardeşiz. içlerinde en küçük olan benim.Ama anne baba dediğim insanlar gerçek ailemi oluşturmuyorlar. Yani evlatlık olarak tabir edilen kısımda sayabilirsiniz. Gerçek anne ve babamı görme yada tanıma imkanına sahip olamadım. Ufak yaşlarda beni evlat edinmişler. Açıkçası neden evlat edindikleri hakkında en ufak bir fikrim yok. Sonuçta çocuk yapma imkanları varmış hatta iki tanede öz evlatları var ama nedense beni evlat edinmişler.

Sanırım biraz utanıyordum. Ailem zengin olmakla birlikte dini inançları zayıf insanlardı. Daha doğrusu ateistlerdi.O yüzden çocukluğumda din hakkında en ufak bir bilgim yoktu. Sadece çevremde müslümanlıkla ilgili öğrendiğim birkaç kaideyi biliyordum.Din konusu üzerine çok düşünmeye başladığım zamanlar oldu. Hatta sadece din hakkında düşünmeye başladım. Sürekli birşeyler araştırıyordum. Okulda din derslerini can kulağıyla dinleyip birşeyler kapmaya çalışıyordum. Yada kafamdaki sorulara mantıklı cevaplar arıyordum. Ateist bir şekilde hayatıma devam ediyordum ama bir yandanda bir yaratıcı olduğunu düşünmeden edemiyordum.