aile din ve aşk arasında geçen hayatım

cehalet havuzu
önüncü nesil inci sözlük yazarı

Anlat bakalım

rezerve alalım da belki tutar okurum sonra

Evet beyler başlama vakti geldi. Toplam 3 kardeşiz. içlerinde en küçük olan benim.Ama anne baba dediğim insanlar gerçek ailemi oluşturmuyorlar. Yani evlatlık olarak tabir edilen kısımda sayabilirsiniz. Gerçek anne ve babamı görme yada tanıma imkanına sahip olamadım. Ufak yaşlarda beni evlat edinmişler. Açıkçası neden evlat edindikleri hakkında en ufak bir fikrim yok. Sonuçta çocuk yapma imkanları varmış hatta iki tanede öz evlatları var ama nedense beni evlat edinmişler.

.Benden bu gerçeği saklamadıkları için ufak yaşlardan itibaren evlatlık olduğumu biliyordum. Zaten aileme hiç benzemiyordum ve dışarıdan bakan biri bu farkı çok rahat görebiliyordu. Evlatlık olma mevzusu ufak yaşlarda çok anladığım bir olay değildi. Büyüdüğüm zaman gerçek ailemi görme isteği artınca bu konu hakkında kafa patlatmaya başladım.Ama sürebileceğim en ufak bir iz dahi olmadığı için elimden birşey gelmiyordu. Ufaklığıma ait bir şeyi hiç unutmuyorum. Anneme beni senmi doğurdum diye sordum. Annem birkaç saniye birşey diyemedi. Sonra hayır seni hastaneden aldık ve büyütmeye başladık dedi. Peki beni kim doğurdu dediğimde sadece ağlamıştı.Öz annem hakkında şunları biliyorum. Evlilik dışı bir ilişkiye girmiş ve büyütmek istemiyormuş. Birgün intihar edip ölmüş. Babam hakkında ise birşey bilmiyorum

Daha fazla şey bilmek daha sonra içimden gelmedi.O günden sonra ailemi üzmemek için bu konuyu pek açmamaya karar verdim. Yinede uzun bir süre kimlik sorunu yaşadım. Ailem beni öz çocuklarından ayırmıyordu.Bu yüzden bende onları gerçek anne ve babam gibi görüp ona göre davrandım. içine kapanık bir çocuk olarak büyüdüm.Bu özelliğimden inanın nefret ediyordum. Arkadaşlarımla konuşup dışarı çıkmak maç izlemek yada kız arkadaşımla birşeyler yapmayı çok istiyordum. Elimden birşey gelmeyeceğini düşünerek yalnızlığa alıştım.Çevremde evlatlık olduğumu gizlemeye özen gösteriyordum.

Sanırım biraz utanıyordum. Ailem zengin olmakla birlikte dini inançları zayıf insanlardı. Daha doğrusu ateistlerdi.O yüzden çocukluğumda din hakkında en ufak bir bilgim yoktu. Sadece çevremde müslümanlıkla ilgili öğrendiğim birkaç kaideyi biliyordum.Din konusu üzerine çok düşünmeye başladığım zamanlar oldu. Hatta sadece din hakkında düşünmeye başladım. Sürekli birşeyler araştırıyordum. Okulda din derslerini can kulağıyla dinleyip birşeyler kapmaya çalışıyordum. Yada kafamdaki sorulara mantıklı cevaplar arıyordum. Ateist bir şekilde hayatıma devam ediyordum ama bir yandanda bir yaratıcı olduğunu düşünmeden edemiyordum.

Sürekli git geller yaşıyordum. Birgün eve döndüm. Anne ve babamın gözyaşlarıyla karşılaştım.Ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Dedem ölmüştü.O gün dedemin ölmesine çok üzülmüştüm. Dedem ailemin aksine oldukça dindar bir adamdı.Bu konularda babamla sürekli kavga ederdi ve zamanla birbirlerinden kopup gittiler.Çok nadir görüşüyorlardı. Dedemle görüştüğümüz zamanlarda ona din hakkında bazı şeyler sorup cevaplar arıyordum. inançsız bir insan olarak büyümemi istemeyen dedem bu soruları sormama seviniyordu. Dedem hayatını kaybedince bu sefer ölümü düşünmeye başladım.

Ölümden sonra nasıl bir hayatla karşılacağım yada böyle bir hayat varmı. Artık okulda evde sokakta yürürken sadece bunu düşünüyordum. Uykusuz kaldığım bir gündü. Yine bu konuları düşünüyordum ve zamanın nasıl geçtiğinden haberdar değildim. Sabah ezanı okunduğunda öyle değişik hislere kapıldımki anlatamam.Bu sesi defalarca duyuyordum ama ilk kez dinlemiş gibi hissediyordum. Aileme çaktırmadan dışarı çıktım ve caminin yolunu tuttum. Cami kapısına geldiğimde girmekle girmemek arasında kalmıştım. Atacağım en fazla on adımdı ama acaba doğrumu yapıyordum diye düşünmeden edemiyordum. Beni buraya kadar zütüren şey camiye girmemi söyledi ve onu dinledim.

Kapıyı açtım ve içeri girdim.Çok fazla insan yoktu ve aralarındaki en ufak kişi olarak ben görünüyordum.Ne yapacağımı bilmez bir şekilde etrafa bakınırken orta yaşlı bir adam yanına çağırdı. Yanına gidip safa katıldım.Çok az insan vardı ama neden birbirlerine bu kadar yakın duruyorlar diye sormak geldi içimden. Sonuçta camide birçok boş yer vardı ama bu insanlar nedense birbirlerine sokulmuş bir vaziyette idiler. Bunları kafamdan attım ve namaza kılmaya koyuldum.

Namaz nasıl kılınır bilmediğim için yanımdaki adama bakıp hareketlerini taklit etmeye çalışıyordum.Din dersinde yarım yamalak bildiğim duaları okumaya çalıştım. Daha sonrası kolaydı çünkü herkes aynı anda namaz kılıyor aynı harektleri yapıyordu.ilk defa bu kadar çok insanla bir araya geliyor ve onlarla aynı şeyi yapıyordum. Namazdan sonra etraftakiler el açtı bende onlar gibi yaptım.ilk defa el açıyor ve tanrıdan birşeyler istiyordum.

Elimi yüzüme sürüp duaya son verdiğimde doğru birşey yaptığımı hissediyordum.En azından içim eskisine göre daha rahattı. Dışarı çıktığımda abdest almadığımı fark ettim. Abdest almadan namaz kılmıştım ama bir dahaki sefere abdestte alacaktım. Hergün aileme belli etmeden sabahları camiye gidiyor ve artık abdest alıyordum. Birkaç kısa surede öğrenmiştim ve artık daha çok şey bilmek istiyordum.Ne olduğunu bilmeden müslümanların yaptıkları ibadetleri yapıyor ve inandıkları tanrının emirlerini yapıyordum.

güzel bir şeye benziyor

rezervuar

reserved

devam etsene panpa

aslında hala bir inancım yoktu ama camiye giderken rahatladığımı ve mutlu olduğumu hissediyordum bu yüzden her sabah aileme belli etmeden camiye gitmeye devam ettim çok fazla anlamasamda dinle ilgili kitaplar okuyordum en sonunda müslüman olayım dedim ve böylece bir inanca geçmiş oldum açıkçası din hakkında hala çok şey bilmiyordum lakin en azından bir inancım vardı gidip namaz kılıyor dua ediyor ve içim rahat bir şekilde yaşıyordum çoğu şeyi dert etmiyordum sanki daha iyi ve huzurlu bir insan olmuştum aile, okul ve komşulara karşı daha iyi bir konuma gelmiştim artık sadece sabahları değil beş vakit namaz kılmaya çalışıyordum sürekli dışarı çıkıyor camiye gidiyor ve namaz kılıyordum sürekli dışarı çıkmam ailemin dikkatini çekiyordu sorularını geçiştirip duruyordum

rez devam et

bir şekilde bu konuyu aileme açmam gerektiğini düşündüm ne olursa olsun bu konuyu söyleyip artık daha rahat bir şekilde yaşamam gerektiğini düşünüyordum nasıl yapacağım hakkında ise en ufak bir fikrim yoktu genelde annem ve babam akşamları salonda televizyon izlerlerdi ve yanlarına pek uğramazdım bir hafta sonu yanlarına gidip oturdum televizyon izler gibi yapıyordum ama aklımda din konusunu açıp inancımı anlatmak vardı konuya nerden başlayacağımı bilmiyordum bu yüzden direk söyleyim dedim derin bir nefes aldım ve kararlı bir sesle ben müslüman oldum sizinde bilmenizi istiyorum dedim