1. 26.
    0
    @30 keşke benim de senin gibi bir ailem olsaydı. imreniyorum panpam sana. ben anne ve babamın kavgaları yüzünden babamın bana gereksiz yere kızması yüzünden pgibolojik olarak iştahsız oldum. yemek yiyemedim aylarca. yaşım 11-12 o zamanlar.
    ···
  2. 27.
    0
    @21 ben de asosyalim artık. gittiğim yerlerde hep bir arkadaş ortamı bulabilmiştim kendime ama şimdi onların yanında adeta çürüdüğümü hissediyorum. bana akıl verin panpalarım.
    ···
  3. 28.
    0
    @19 panpa alışkanlık olmuş küçüklükten beri onlarla ciddi ciddi oturup konuşmuşluğum yok bunu nasıl yenebilirim? ayrıca onlar da laf söz dinleyen insanlar değil. inatçılar ve hatayı hiçbir zaman kendilerinde görmüyorlar. allah aşkına akıl ver bana.
    ···
  4. 29.
    0
    @18 benim üni bitti işte çalışıyorum şimdi panpam. babamın hastalanması sebebiyle onların yanında kalmam lazım. ama yemin ediyorum günden güne bittiğimi hissediyorum. işin kötü tarafı arkadaşım da yok denecek kadar az. hepsi başka memleketlere gittiler.
    ···
  5. 30.
    0
    @2 panpam dinlemiyorsun ama beraber yaşadığını düşün. sürekli etrafında birileri sana karışıp duruyor. ulan üniden sonra ailemin yanına döndüm kafamı gibeyim kafamı.
    ···
  6. 31.
    0
    bi yorum yapın amk her konuda uzman kesilirsiniz pekekentler hayatım gibildi resmen
    ···
  7. 32.
    0
    @2 yorum için sağol panpa
    ···
  8. 33.
    0
    @6 panpa allah rızası için yorumunu genişlet. ben küçüklükten beri ailemle kaldım ve istediğim hayatı yaşayamadım. ne zaman lisede ve ünide onlardan ayrı yaşadım kendimi buldum yakın dostlarım oldu. ama geçen ocakta ailemin yanına zorunlu olarak yerleştim şu anda depresyonda sayılırım. onlarla yapamıyorum hemen baskı kuracak adam arıyorlarmış gibi benimle uğraşıyorlar. onları üzme istemiyorum ama daha fazla yapamayacağım onlarla. bi çıkış yolu gösterin bana amk.
    ···
  9. 34.
    0
    @7 babam hastalandı onun için geldim mecburi olarak onların yanında kalmam lazım ama hergün daha zor geçiyor panpam. sürekli kavga ederlerdi küçüklüğümden beri. şimdi ben gelince bana sardılar resmen. ben de sakin biriyim uysal biriyim ne yapayım panpam cevabını genişlet.
    ···
  10. 35.
    0
    @12 panpam anlıyorsun beni sağol dostum adamsın.
    ···
  11. 36.
    0
    Ayrı evdeyim, rahatım.
    ···
  12. 37.
    0
    sorunun saçmalığına bakar mısın ya, olum sorunun saçmalığına bak ya, lan at yannanı.

    bu gün aile baskısı dediğin şey yarın öbürgün anası gibtiğimin kıbrısında kampüsün ortasında adamın zütünü giber olum neden dinlemedim dıbınakoyim dedirtip okulun tuvaletinde ağlatır. am çullamasına bak, nasıl kurtuluyonuz demiş.

    ilkokulda baban kahramanındır
    orta okulda bu adam salak olur
    lisede ananı gibiym huur cocugu olur
    üniverstede elini öpersin elini

    aldığın nefes kadar yıl yaşamışlan adam, senin doğmana sebep olan spermi üretmiş. amcık ağızlıya bak hele nasıl kurtuluruzmuş .
    ···
  13. 38.
    0
    @11 panpam küçüklüğümden beri bizim ailede iletişim diye birşey yok. kimkime dumduma. sadece nasılsın iyi misin tarzında sorular sorulur onun dışında annemle babam sürekli birbirleriyle kavga ederler. onların yanından bu sebepten ayrıldım zaten. onlarla kalsam yemin ediyorum şimdi pgibolojik bir hastalığım olurdu. o yüzden iletişim şıkkını çoktan geçtik.
    ···
  14. 39.
    0
    panpalarım cevaplayın nasıl bertaraf ediyorsunuz ananızın babanızın saçma sapan ısrarlarını?
    ···
  15. 40.
    0
    @16 panpam bizim aile her aile gibi iletişimin olduğu, dertlerin konuşulduğu, samimi bir ortam olmadı hiçbir zaman. evde gereksiz şeylerden sürekli kavga çıkıp duruyor. benimle ilgili olmayan şeylerden annem ve babam sürekli tartışma içinde olurlar. bak ne diyorum ben evi zamanında okul sebebiyle terk etmesem şimdiye çoktan tırlatmıştım.
    ···
  16. 41.
    0
    ben yatıyorum panpalarım. lütfen çözüm yolu önerin bana. çıldıracağım diye korkuyorum amk. destek verin şu kardeşinize. lütfen panpalarım.
    ···