Girdim feyse.. Baya da meraklandım hani.. Telefonla arıyor feyse gir diyor pat diye kapatıyor falan.. Efendim Papatya'm ne oldu dedim.. Ben ona hep papatyam derdim.. O da bana 'taklım' derdi.. O da şurdan geliyor.. Yine böyle konuşurken sohbet ortasında bana tatlım diyecekken bişey oldu dilimi sürçtü klavyeyle yanlış mı yazdı bilmiyorum ama 'ya taklım boşver' dedi.. Öyle diyince de baya güldük.. Küçüğüz ya bi de.. Her taka gülüyoruz amk.. O günden sonra bana hep ''taklım" dedi, benim ona 'papatyam' dediğim gibi.. Neyse mesajıma cevap vermeyince bu yine mi o yoksa yazdım.. Zaten dersten 45 almış büte kalmışım.. Bi de bunun üstüne sevdiğim kızın aşk acısını mı dinleyecektim.. Biraz da soğuk davranıyorum hani bazı şeyleri anlasın artık diye.. Hiç uğraşamam triplerine girdim falan.. Hayır o değil dedi.. Şaşırdım böyle diyince.. Ne peki dedim..
Senin saflığın, salaklığın dedi.. O böyle diyince dellendim ne diyorsun sen ya dedim.. Evet biraz sert çıkıştım belki ama hiç böyle bişey beklemiyordum ondan.. Kızma hemen ya dedi.. Nasıl kızmayayım amk.. Ben hem istemeyerekte olsa derdini dinleyeyim içini dök bana hem de salak de yok ya.. (Tabi bunları yazmıyorum)..Salaklık derken o anlamda değil tatlı bi salaklık diye ekledi.. Ne kadar saf olduğun, artniyetsiz olduğun, olmak istediğin özendiğin gibi biri olmadığın, aksine tam da benim istediğim gibi biri olduğun, kötü olmaya çalıştığın halde bunu başaramadığın, ne kadar iyi birisi olduğundu dedi.. Ulan vallaha bu konuşuyordu böyle ama ben hala daha anlamıyordum ne demek istediğini.. Bi şey sorcam dedi.. 'Buyur sor tabi' dedim.. Neden hala daha anlamıyorsun dedi ? Yine ne demeye çalıştığını anlamadığım için birazda çaktırmamak için hmm tarzı şeyler yazıp konuyu değiştirmeye çalıştım.. Ne dediğini anlamıyordum çünkü amk.. Aklım sevgilisinde, kafam büte kaldığım dersteydi.. Derken o ara bir mesaj daha attı.. Anlayamamışsın hala dedi.. Bugüne kadar hep benim yanımda oldun, elinden geldiği kadar destek olmaya çalıştın.. Bana karşı hissetiğin duyguları anlamak zor değildi.. ilk günden beri biliyordum bana olan duygularını. Çok açık belli ediyordun saklayamıyordun çünkü.. Ama bi başkasıyla sevgili olduğum için bunu söyleyemiyordun.. Üstelik ben üzülmiyim diye de bana destek oluyor bizim aramızı yapıyordun.. Bi başkası olsa bunu fırsat bilirdi ama sen onlar gibi değilsin.. Bu yüzden sen şimdiye kadar tanıdığım ve tanıyacak olduğum en saf insansın dedi.. Bu yüzden öyle dedim sana dedi.. Ulan bu böyle konuşunca benim kalp atışlarım hızlandı, heyacan bastı, gözbebeklerim büyüdü falan derken bi mesaj daha attı..
Biliyor musun ben senden çok hoşlanıyorum dedi.. Ulan ölmüşte cennete mi gitmiştim.. Bu neydi böyle amk ? Bu kadar mutluluk bana çoktu be.. O anki ruh haliyle tutamadım kendimi ve hayvan gibi bağırarak bende senden dedim..
Demez olaydım..

Günler geçiyor biz hala aynı durumdayız.. Ben ona aşığım o ise bir başkasıyla sevgili.. Böyle olunca da ona daha fazla bağlanıyorum. Özlüyorum ama sürekli mesaj atıp sıkmakta istemiyorum.. Hem sevgilisi var yakışı kalmaz bana.. Yediremiyorum kendime bi başkasının sevgilisine mesaj atmayı.. Gerektiğinden az ilgi gösteriyorum artık.. Bazen bana diyordu " neden artık mesaj atmıyorsun " diye.. Ben beni yanlış anlamasın, kendisinden soğuduğumu düşünmesin diye kaçamak cevaplar veriyordum hep.. Bi de şöyle bişey vardı beyler.. O zamanlar onun beni seveceğini aklımın ucundan geçirmezdim. Bu güzel kızın sevgilisi kim bilir ne yakışıklı bir erkektir derdim.. Hep merak ederdim.. Fotorafı olsaydı kendimle karşılaştırırdım.. Belki birazda olsa özgüvenim gelirdi o zaman.. Ama işte özgüven yoksunu bir insandım.. Zaten öyle olmasaydım yapılan bütün zirvelere katılırdım değil mi ? Ama değildim işte.. Bu yüzden de onu beni sevmesini kabullenmek hiç içimden gelmiyordu.. Çünkü o başka birini seviyor ve başka birinin yanındaydı.. Kimbilir belki de mutluydu da.. Hem biz şehir olarak da uzaktık birbimize..
iyi de mesafeler aşka engel miydi be.. Ne olmuş o istanbul'da sen askeri okulda okuduğun için Ankara'daysan ? Öyle diyosun da nasıl gideyim, nasıl göreyim ki sevdiğim kızı? Çarşı izinlerine bile zar zor çıkıyoruz.. Sabah 9'da çıkıp akşam 5'te teslim oluyoruz... iç sesim bunları konuşuyordu, ben de kulak misafiri oluyordum.. ister istemez bir güvensizlik halide almaya başlıyordu benim mal kafamı..
Haftasonu artık feyse girmek için gitmiyordum kafeye.. Devrelerimle geziyordum.. Oyun oynamak için başka bir internet kafeye gidecektik.. Feyse girmiyordum artık özellikle.. Keyifsizdim çünkü.. Müşterek Askeri Konular diye de bir ders vardı, ondan da 45 falan almışım dıbınakoyim diye söylene söylene gidiyordum.. 2 kantır atarız çocuklarla keyfim yerine gelir dedim kendime.. Oynadık falan.. O ara telefon çaldı, bu sefer çarşıda olduğum için telefon sessizde değildi.. Açtım baktım o.. Şaşkındım.. Efendim papatyam diyerek açtım telefonu.. Onun istediği şekilde yani.. Fısır fısır konuşuyoruz bizimkiler duymasın diye.. Feyse gelsene dedi.. Direk kapattı.. Hiçbirşey anlamamıştım.. Neden pat diye yüzüme kapatmıştı ki ? Oyunu ben kurmuştum ama çıkmam gerekiyordu.. Herkesten özür dileyerek çıkmam gerektiğini söyledim ve hemen feyse girdim.. Ve artık yavaş yavaş herşey başlıyordu..
Önceki yazdıklarımı okuyup okumamanız çokta önemli değil.. Çünkü hikaye yeni başlıyor...

Artık hep bian önce hatasonu gelsin de kafeye gideyim, bu kızla konuşayım diyordum.. Bu yüzden günler geçmek bilmiyordu.. Cumartesi-pazarı dört gözle bekliyordum.. Haftasonu olduğunda da internete gidiyor hemen feyse giriyordum ve o kızı görüyordum.. Girdiğim saatlerde hep açık oluyordu.. Zaten sevgilisiyle kavgalıydı.. Bi de onu üzmemek için direk ben soruyordum "herhangi bi gelişme var mı, bişey oldu mu" diye.. Anlatıyordu bu.. Sonra gene destek oluyordum ona " bak eğer böyle yaparsan daha iyi olur.. Çünkü ben de erkeğim ve biz erkekler bunlardan hoşlanırız falan diyordum.. Hoşlandığınız kızın kavga ettiği sevgilisiyle arasını yapmak nasıl bir duygudur bilir misiniz siz ? Huyuna git diyordum.. O seni seviyor, sen de onu seviyorsun diyordum.. Bu zamanda doğru insan kolay bulunmuyor, bence kaybetme onu diyordum.. Onca emeğe yazık olur diyordum.. Ona güven, onu gerçekten seviyorsan asla şüphe duyma" gibi şeyler atıp duruyordum..

Ve bu konuşmalardan sonra hiç unutmam ve eli bastonlu bir dede olduğum zamanda bile hatırlayacağım anlardan biri olan şey gerçekleşiyor.. Benden numaramı istiyor.. O anki mutluluğumu tarif edemem size.. Ben de cep telefonunu yasak olduğu için internet kafeye bırakıyorum sadece haftasonları kullanıyordum.. O zamanlarda da avea'nın bir kampanyası vardı.. Ayda bilmem kaç tl'ye heryöne konuşma ve mesaj hakkı falan veriyordu.. Telefonla internete girilmediği içinde net paketi yapmıyordum.. Vermiştim numaramı.. Ve o günden sonra da telefonu artık yasakta olsa kullanmaya başlamıştım.. Bigün okuldayken msj attı bana.. Faceye girsene yazmıştı.. Kaçar mı olumm kız faceye girmemi istiyor ben hiç girmez miyim diyip hemen üniformaları çıkarmıştım ve sivilleri giymiştim.. O gün okuldan ikinci kez kaçmıştım.. Askeri okuldan kaçmak lisedeyken demir parmaklı duvardan atlamak gibi değildi.. Ayrıca bunu da belirteyim.. Askeri öğrenci olmayan bilemez.. Neyse internet kafeye koştum.. Heyecanlı heyecanlı elim ayağım titriyo bi yandan da bişey mi oldu acaba diye meraklanıyorum.. Ne oldu dıbınakoyim bu çocuk buna kötü bişey mi dedi diyorum.. Girdim internete.. Oturdum her zamanki masama, açtım hesabımı.. Yazdım hemen buna.. Hoşgeldin dedi.. Hoşbulduk papatyam dedim.. ilk kez papatyam demiştim hiç unutmuyorum.. Bunun üzerine bi gülücük attı ve bana artık bundan sonra papatyam de olur mu dedi.. Çok hoşuna gittiğini söyledi ve devam etti..

Artık haftalardır konuştuğum çocuğu görebilir miyim?

Ulan zaten bi anda çıkmıştım okuldan koştura koştura.. Kan ter içindeyim.. Nefes nefese kalmışım.. Bi de benden kamera açmamı istiyor.. Ama anlamalıydım böyle bişey isteyeceğini.. Yoksa konuşmak istese telefondan da mesajlaşabilirdik.. Neden anlayamamıştım ki ? Neyse kıramadım bu isteğini.. Tamam az bekle kamera ayarlayayım bi masadan dedim ve yan masadaki kamerayı alıp taktım.. Sonra baktım görüntülü konuşma isteği yolladı.. Bekledim biraz öyle salak salak ve 20 saniyelik kararsızlığın ardından cesaretimi toplayıp açtım kamerayı..

Ama keşke açmasaydım amk...

Neyse işte cezalı olduğum için 1-2 hafta kadar çarşıya çıkamamıştım.. Bu yüzden de internet kafeye uğrayamamıştım.. Ama içten içe de kendimi yiyordum acaba ne yaptı, beni söyledi mi o çocuğa, verdimi verdiğim şifreyi ona diye.. Nihayet cezalarımın bittiği bi haftasonu daha gelmişti.. Yine kafeye gidiyordum ama bu sefer o günkü istek ve heyecanla koşmuyordum.. Ne olduysa olmuştu artık.. Hem amacıma ulaşmış o binin hesabını çalmayı başarmıştım.. Benim için önemli olan buydu.. 15 dk yürümenin ardından girdim yine kafeye seldıbınaleyküm diyip.. Oturdum bir masaya, açtım bilgisayarı.. Bilgisayar açılırken de düşünüyorum öyle noldu acaba, tekrar girebilecek miyim o hesaba ? Eğer girebilirsem demek ki şifreyi vermemiştir.. Çünkü eğer verseydi şifreyi değiştirirdi de mi ? E peki ya beni söylediyse.. Reel hesabımın linkini atmıştım çünkü ona.. Senin hesabını Gökhan*** diye biri hacklemiş deseydi.. giberim dıbınakoyim söylediyse söyledi ne yapayım bu sefer hackle falan dolaylı yoldan uğraşmam direk giberim anasını.. Mal mal da gülüyorum öyle, derken bilgisayar açıldı.. Açtım hemen bi sekme ilk önce kendi hesabıma girdim.. Bir arkadaşlık isteği vardı yukardaki sol tarafta.. Kırmızı yanıyordu çünkü.. Tıkladım, bi baktım ki o..Papatya... Onayladım hemen ve duvarına girdim.. Baktım ki açık.. Bildirimim gitmiş olacak ki mesaj attı hemen.. Teşekkür etti öncelikle isteğini kabul ettiğim için.. Ve yine başladı iyi biri olduğumu söylemeye.. Saatlerce konuştuk.. Benimle böyle hergün sürekli olarak konuşmak istediğini söyledi... Nedendir bilmiyorum ama ona karşı içimde diğerlerine hissetiğim gibi kin nefret gibi duygular yoktu.. Onunla konuşunca sanki kendimle konuşuyormuşum gibi hissediyordum kendimi.. Çünkü askeri öğrenciydim ve oda hapsi cezası aldığım zamanlarda beni bi odaya kapatırlardı ve ben hep suçsuz olduğumdan, iyi birisi olduğumdan, kendimi sevdiğimden bahsederdim.. Bu kız da bana aynı şeyleri söylüyordu.. Bu yüzden onunla konuşunca sanki o benmişim gibi oluyordu.. Sürekli olarak bana iltifat etmesi, iyi biri olduğumu söylemesi diğer insanlara olan içimdeki kini nefreti alıp beni biraz da olsa yumuşatıyordu.. Bu kız sayesinde değiştiğimi farkedebiliyordum..
Normalde 20 kişilik koğuşta sabahları kalktığımzda kimseye günaydın demeyen biriyken o kızla konuşmaya başladıktan sonra bir melek olmuştum adeta.. Koğuştaki arkadaşlarıma günaydın demeye başlamıştım, sınıfımdaki arkadaşlarımın derslerde yaptığı espirilere kötü de olsa gülmeye başlamıştım, moralim ne kadar da bozuk olursa olsun alt devre bulup onların derdini dinlemeye başlamıştım, özetle eğlenmeye, hayatımı yaşamaya başlamıştım amk..


iyi de bu yaşadıklarımın, geri kalan hayatımın mahvolmasına zemin hazırlayacağını nerden bilebilirdim ki ? Neyse işte cezalı olduğum için 1-2 hafta kadar çarşıya çıkamamıştım.. Bu yüzden de internet kafeye uğrayamamıştım.. Ama içten içe de kendimi yiyordum acaba ne yaptı, beni söyledi mi o çocuğa, verdimi verdiğim şifreyi ona diye.. Nihayet cezalarımın bittiği bi haftasonu daha gelmişti.. Yine kafeye gidiyordum ama bu sefer o günkü istek ve heyecanla koşmuyordum.. Ne olduysa olmuştu artık.. Hem amacıma ulaşmış o binin hesabını çalmayı başarmıştım.. Benim için önemli olan buydu.. 15 dk yürümenin ardından girdim yine kafeye seldıbınaleyküm diyip.. Oturdum bir masaya, açtım bilgisayarı.. Bilgisayar açılırken de düşünüyorum öyle noldu acaba, tekrar girebilecek miyim o hesaba ? Eğer girebilirsem demek ki şifreyi vermemiştir.. Çünkü eğer verseydi şifreyi değiştirirdi de mi ? E peki ya beni söylediyse.. Reel hesabımın linkini atmıştım çünkü ona.. Senin hesabını Gökhan*** diye biri hacklemiş deseydi.. giberim dıbınakoyim söylediyse söyledi ne yapayım bu sefer hackle falan dolaylı yoldan uğraşmam direk giberim anasını.. Mal mal da gülüyorum öyle, derken bilgisayar açıldı.. Açtım hemen bi sekme ilk önce kendi hesabıma girdim.. Bir arkadaşlık isteği vardı yukardaki sol tarafta.. Kırmızı yanıyordu çünkü.. Tıkladım, bi baktım ki o..Papatya... Onayladım hemen ve duvarına girdim.. Baktım ki açık.. Bildirimim gitmiş olacak ki mesaj attı hemen.. Teşekkür etti öncelikle isteğini kabul ettiğim için.. Ve yine başladı iyi biri olduğumu söylemeye.. Saatlerce konuştuk.. Benimle böyle hergün sürekli olarak konuşmak istediğini söyledi... Nedendir bilmiyorum ama ona karşı içimde diğerlerine hissetiğim gibi kin nefret gibi duygular yoktu.. Onunla konuşunca sanki kendimle konuşuyormuşum gibi hissediyordum kendimi.. Çünkü askeri öğrenciydim ve oda hapsi cezası aldığım zamanlarda beni bi odaya kapatırlardı ve ben hep suçsuz olduğumdan, iyi birisi olduğumdan, kendimi sevdiğimden bahsederdim.. Bu kız da bana aynı şeyleri söylüyordu.. Bu yüzden onunla konuşunca sanki o benmişim gibi oluyordu.. Sürekli olarak bana iltifat etmesi, iyi biri olduğumu söylemesi diğer insanlara olan içimdeki kini nefreti alıp beni biraz da olsa yumuşatıyordu.. Bu kız sayesinde değiştiğimi farkedebiliyordum..


Normalde 20 kişilik koğuşta sabahları kalktığımzda kimseye günaydın demeyen biriyken o kızla konuşmaya başladıktan sonra bir melek olmuştum adeta.. Koğuştaki arkadaşlarıma günaydın demeye başlamıştım, sınıfımdaki arkadaşlarımın derslerde yaptığı espirilere kötü de olsa gülmeye başlamıştım, moralim ne kadar da bozuk olursa olsun alt devre bulup onların derdini dinlemeye başlamıştım, özetle eğlenmeye, hayatımı yaşamaya başlamıştım amk..


iyi de bu yaşadıklarımın, geri kalan hayatımın mahvolmasına zemin hazırlayacağını nerden bilebilirdim ki ?