Günler geçiyor biz hala aynı durumdayız.. Ben ona aşığım o ise bir başkasıyla sevgili.. Böyle olunca da ona daha fazla bağlanıyorum. Özlüyorum ama sürekli mesaj atıp sıkmakta istemiyorum.. Hem sevgilisi var yakışı kalmaz bana.. Yediremiyorum kendime bi başkasının sevgilisine mesaj atmayı.. Gerektiğinden az ilgi gösteriyorum artık.. Bazen bana diyordu " neden artık mesaj atmıyorsun " diye.. Ben beni yanlış anlamasın, kendisinden soğuduğumu düşünmesin diye kaçamak cevaplar veriyordum hep.. Bi de şöyle bişey vardı beyler.. O zamanlar onun beni seveceğini aklımın ucundan geçirmezdim. Bu güzel kızın sevgilisi kim bilir ne yakışıklı bir erkektir derdim.. Hep merak ederdim.. Fotorafı olsaydı kendimle karşılaştırırdım.. Belki birazda olsa özgüvenim gelirdi o zaman.. Ama işte özgüven yoksunu bir insandım.. Zaten öyle olmasaydım yapılan bütün zirvelere katılırdım değil mi ? Ama değildim işte.. Bu yüzden de onu beni sevmesini kabullenmek hiç içimden gelmiyordu.. Çünkü o başka birini seviyor ve başka birinin yanındaydı.. Kimbilir belki de mutluydu da.. Hem biz şehir olarak da uzaktık birbimize..
iyi de mesafeler aşka engel miydi be.. Ne olmuş o istanbul'da sen askeri okulda okuduğun için Ankara'daysan ? Öyle diyosun da nasıl gideyim, nasıl göreyim ki sevdiğim kızı? Çarşı izinlerine bile zar zor çıkıyoruz.. Sabah 9'da çıkıp akşam 5'te teslim oluyoruz... iç sesim bunları konuşuyordu, ben de kulak misafiri oluyordum.. ister istemez bir güvensizlik halide almaya başlıyordu benim mal kafamı..
Haftasonu artık feyse girmek için gitmiyordum kafeye.. Devrelerimle geziyordum.. Oyun oynamak için başka bir internet kafeye gidecektik.. Feyse girmiyordum artık özellikle.. Keyifsizdim çünkü.. Müşterek Askeri Konular diye de bir ders vardı, ondan da 45 falan almışım dıbınakoyim diye söylene söylene gidiyordum.. 2 kantır atarız çocuklarla keyfim yerine gelir dedim kendime.. Oynadık falan.. O ara telefon çaldı, bu sefer çarşıda olduğum için telefon sessizde değildi.. Açtım baktım o.. Şaşkındım.. Efendim papatyam diyerek açtım telefonu.. Onun istediği şekilde yani.. Fısır fısır konuşuyoruz bizimkiler duymasın diye.. Feyse gelsene dedi.. Direk kapattı.. Hiçbirşey anlamamıştım.. Neden pat diye yüzüme kapatmıştı ki ? Oyunu ben kurmuştum ama çıkmam gerekiyordu.. Herkesten özür dileyerek çıkmam gerektiğini söyledim ve hemen feyse girdim.. Ve artık yavaş yavaş herşey başlıyordu..
Önceki yazdıklarımı okuyup okumamanız çokta önemli değil.. Çünkü hikaye yeni başlıyor...