Kahraman tazeoğlunun yandan yemişi

ve sen her gün biraz daha gittin be. gözlerim hep boş bakarken kendimi buldum. her gün biraz daha derine bakarken. her gidişinden sonra tam unutucam seninle mi geldim bu kahbe dünyaya dedim. cümlem bittiğinde karşımda hep yine seni gördüm. katili cinayet yerine geri dönermiş ya işte öyle.. en azından faili mechul bir cinayet değildi bu. iyi tarafından bakarsam şanslıydım. kötü tarafından bakarsam her seferinde tekrar ölüyordum. zaten seninle olan en iyi taraf bile beni öldürüyorsa buna ne denebilirdi ki. kalbimi yerinden defalarca sökmeye çalışsam çare olur muydu içinden seni çıkartmaya. denemedim mi sanıyorsun her gidişinde. ne olur bana kızma sevgili. seni geç bulduğum için. ya seni er ya da geç, hiç bulamasaydım.. kader dedim. kadere inan biri olmadığım halde. hayat dedim hayata 7 yaşında inanmayı bıraktığımdan beri. seni tanıdığım o ilk gün vardı ya o gülüşün.. beni her şeye tekrar inandırmaya yetti. nereden bilebilirdim ki seninle inanmaya başladığım her şeye tekrar lanetler edeceğimi. ne olur kızma bana sevgili hayat da sensin kader de. gittiğin günden beri her günün gazeteleri takvimleri hala durur bende.tam 7 yıl oldu be sevgili. en son 2 ay önce gördüm seni. haberin yok tabi. görsen de ben eski ben değilim, tanımazsın ki zaten. bitkindin yorgundun ama yinede o gülüşünü gördüm yüzüne baktığımda. yada ben seni hep ilk gün ki gibi sana çarpıldığım gün ki gibi görmeyi seviyorum sevgili. ne oldu peki. kimler üzdü seni. gel usulca yanaş yanıma anlat bana. anlat her şeyi biraz ondan biraz bundan. dök içini be sevgili. ciğerlerim yana yana dinlerim ben seni. ilk gün ki gibi gecenin karanlığında kumlar üzerinde şarkı söyleriz belki. biliyorum yine geleceksin. gözlerimin içine bakıp nemli gözlerimi sileceksin.