Selamın aleyküm.
Başlıkta da söylediğim gibi sevmeyin aq.

ilk başta bakışmalar, gülümsemeler, merhabalar falan sonra işler ilerliyor tabii ki. Ufak ufak görüşmeler. Yavaştan kıskanmalar başlıyor. O kim yanındaki * gibi mesajlar. Avea'dan 10.000 sms yapmalar hepsini onunla harcamalar. Erken bitince nereye harcadınlar. Şimdi daha farklı tabii ki. Benim zamanımda öyleydi. Pekte eski değil ama akranlarım anlamıştır. Okuldan sonra eve bırakmalar. Otobüslerde koşuşturmalar. *

Sonra özledimler, daha fazla zaman geçirmek istemeler. Yanından ayrılamamak, ayrılınca bi boşluk hissemeler. Tişört sweat falan değişmeler(parfümde olabilir fantazinize bağlı). Görmeye giderken heyecanlanmalar. Onunlayken midende kelebeklerin uçuşması çok güzel duygular hissediyosun.

Evlere gidip gelmeler. Ufak ufak öpüşmeler. Ben hiç kıyamazdım sevdiğime. Birşeyi yapma diyince elim ayağım zütüme girerdi * .
Gözümden sakınırdım onu. Annesiyle babasıyla daha çok vakit geçiriyor diye onlardan bile nefret ederdim. Saf bir insandım(gerçi hala öyleyim). Sadece sevilmek istiyordum ve ben onu sevdikçe o da beni seviyordu. Bana göre hayatta bundan daha güzel bişey olamaz. Öyle öyle geçti zaman. Gün geçtikçe birbirimizi daha çok sevdik. Ama ben aptaldım. O hayatımdayken başkalarıyla onunla yapmadıklarımı yapıyordum. Gerçekten büyük bir aptallık.

Ardından lisenin sonunu görmeye başladık. Hayatımı güzelleştiren insan benim bir açığımı yakaladı. O gün hayatım perişan oldu zaten.

ilk başlarda gerçekten bir şey olmaz daha önce de ayrıldık barışırız diyorsun. Ama o'nun yerine başkasını tercih ettiğinde işler değişiyor. Bunu 1 hafta sonra farkediyorsun. Farkettiğimde 1 hafta geçmişti aradan. O'nun konuşması geçtiği zaman ortamlarda gözlerim doluyordu. Erkeğiz ya çaktırmamaya çalışıyoruz(böyle erkekliğin aq).

Ben hiç bir zaman yüzyüze konuşamadım özel konuşmalarımız, ayrıldığımız zamanlar olsun hiç bir zaman konuşamadım. Hep mesajla hallettim işlerimi. ayrıldığımız zamanlarda birbirimizi gördüğümüzde hemen sarılıp barışırdık.

O gün yüzyüze konuşmaya karak verdim. Stajdan çıkmıştı hiç unutmam. Merdivenlerın başında beklerim 1-2 saat kadar. Merdivenlerden çıktı. Uzaktan bakıyorum. Beni görmesinden çok korktum. içinde biriktirdiği nefreti üstüme kusmasından korktum. Ama gittim yanına.

Beni gördüğünde yüzünde aşk, pişmanlık, nefret, yani bir kadının aldatıldığında hissedebileceği bütün duyguları gördüm. Yüzü kızardı. Yüzünün kızarmasını çok severdim. Çünkü o herşeyin ilkini bende, ben de herşeyin ilkini onda tatmıştım. Utandığında dünyadaki en tatlı varlık o'ydu benim için.

'Konuşabilir miyiz' dedim.
'istemiyorum git' dedi.
Dayanamadığını konuşmak istediğini biliyordum.
'Evine kadar yürüyelim sonra gidicem dedim'

Yürürken türlü dil döktüm. Neredeyse sürekli ağladım. Çünkü bir daha göremiceğimi, beni görmek istemediğini düşünüyordum.

Evine vardığımızda sonra bir kere sarılmak istedim. ilk başta mırın kırın yapsa da kabul etti * . Sarıldım öptüm soğuktan kızarmış yanağından. ittirdi beni 'öp demedim' dedi. Gülümsedim.

Sonra gitti... Gitti tamamen...

Aradan 5 sene geçti kimseyi sevemedim. Koskoca beş sene. Sürekli onu görme istemiyle yanıp tutuşan bir beş sene Kimseyle anlaşamadım. insanlara boş gülücükler sattım.

Şu an bana kullanmam için verdiği telefondan çıkan bir sd kartı buldum. Açtım içini onun bür sürü fotoğrafı. Bizim zamanımızdan kalan. Fotoğraflara ben yokum ama o zamanlarda varım. Baktıkça içim ağlıyor. Gözyaşlarım akmıyor ama içim ağlıyor. Beş senedir kimseye anlatamadım. Şimdi bira, sigara eşliğinde buraya yazıyorum.

Başta sevmeyin dedim ama sevin. Sevin ama güzel sevin. Sevildiğinizi bildiğinizde sevin. Kaybedince değerini anlamamak için kaybetmeyin.