Rez okuyacam pampa

Önce fazlasıyla şaşırdı, kekeledi, daha sonra almasının doğru olmadığını, bu tür bir gömleğin nereden baksanız 500 dolar olduğunu söyledi…

500 dolar ?

Dalga mı geçiyorsun oğlum…

20 30 liraya almışımdır bir yerden, 500 dolarlık gömleği sana verir miyim lan ben… diye geçiriyorum içimden.

Israrla bu tür gömleklerin burada 100-200 dolardan aşağı satılmadığını, çok şık ve pahalı durduğunu söylemeye devam etti, neyse ki çok uğraştırmadan gömleği kendisine hediye ettim, çok naz aşık usandırır nihayetinde…

Odama indim, elamanın batırdığı gömleği elime aldım.

bir yandan gömleğe bakıyor bir yandan da cidden dediği gibi mi acaba ? diye düşünüyordum.

Yemeğimi yedim, biraz daha oturup odama geçtim, iş yerinden gelen abuk subuk maillerin arasında araç saçmalığına dair tek bir yazı yoktu.

bilgisayarımı kapatıp üzerimi değiştirirken garsonun gömleğimi çok beğendiği ve bir şeyleri toparlayabilmek adına girdiği garip ruh hali aklıma geldi, bakmayın, marka ürünlere tonla para dökmeyi seven biri olmadım hiç, giydiğim gömlek de mavi, gayet klagib ve sıradan bir gömlekti, yani ahım şahım bir durum yok ortada...

genelde seyahate çıkarken giysilerimi 2 çift almaya çalışırım, biri daima yedektir, valizimde duran paketi dahi açılmamış yedek gömleği alıp roof’a tekrar çıktım, garson’u yanıma çağırıp gömleği kendisine hediye etmek istediğimi söyledim...

iki garson da bir anda panik oldular, hemen ellerindeki işi bırakıp üzerimi silmeye başladılar.

bir yandan özür diliyor, bir yandan kendi hataları olduğunu dile getiriyorlardı, sorun olmadığını, herkesin başına bu tür olayların gelebileceğini, canlarının sıkılmaması gerektiğini söyledim.

(alt tarafı üzerimize bir şey döküldü, sanıyorlar ki şikayet falan edeceğim... ondandı herhalde bu telaşları... )

Odama gidip üzerimi değiştirdikten sonra tekrar roof’a çıktım, üzerime likör boca eden garson yanıma gelip tekrar özür diledi , gömleğimin çok güzel olduğunu ve mahvettiği için çok üzgün olduğunu dile getirdi. ardından masamı tabiri caiz ise tam anlamıyla donattı.

bir süre sohbet ettik, hemen hemen aynı yaştaydık, 2 kızının olduğunu, daha önce bu tür bir işte çalışmadığını ve yeni yeni öğrendiğini anlattı.

Taksi ile kalmam gereken otele geçtim ve yerleştim, güzel bir dinlenmenin ardından önce duş aldım daha sonra roof’a geçtim.

Sık sık alkol almayan biri olduğum için önce atıştıracak bir şeyler rica ettim garsondan, birkaç dakika sonra yiyecekler geldi, daha sonra da çalışan arkadaştan amarula adı verilen likörümsü içkinin tavsiyesi…

peki dedim, getir hadi…

muazzam bir servis, önce masaya bir buz kıracağı geldi.

Garson buzları ince ince kıyarken diğer eleman elindeki ufak servis tepsisiyle masaya yanaştı ve sağ olsun üstüme başıma boca etti bir anda elindekileri…

Önümüzdeki 2 gün içerisinde evraklarım hazırlandı, biletim alındı, otelim ayarlandı ve gitmeye hazırdım, Önce istanbul’dan johannesburg’a rötarlar ile birlikte 11-12 saatlik bir uçuş gerçekleştirdim.

hava limanından çıktığımda leş gibi bunaltıcı bir hava vardı. nem oranı inanılmaz yüksekti ve nefes almakta dahi zorluk çekiyordum.

Çalıştığım şirketin ayarlaması gereken aracı tam 40 dakika bekledim lakin ne gelen vardı ne giden.

elimde valizle bir otobüse bindim ve yaklaşık 1 buçuk bir saatlik yolculuğun ardından pretoria’ya vardım, otobüsten indikten sonraki tek temennim araç fiyaskosu gibi bir fiyaskonun otel için de geçerli olmamasıydı zira ne bunu kaldıracak güce ne de bunu kaldırabilecek sinirsel yapıya sahiptim.

Enes batırun hikayesi değil mi bu çalıntı mk

Vay aminakoyayim...

Sözlüğün suan dediği kelime :/

2014 Temmuz 15 ya da 16, çalıştığım şirketin temsilcisi olarak Güney Afrika'da düzenlenen bir seminere katılmam istendi, en geç 25 Temmuz’da Pretoria'ya adım atmış, yerleşmiş, ortama adapte olmuş , 27 Temmuz’da ise seminere katılıp ardından Türkiye’ye dönmem gerekmişti.

Rızam alındı, rotam belirlendi, yapmam gereken, gitmem gereken yerler hakkında bilgilendirmem yapıldı, evraklarım hazırlandı.

iş yerinden saat 3 gibi ayrılıp eve gittim ve kendime ufak bir valiz hazırlamaya erkenden başladım…

07.07.2017 ekleme... ;

bu başlık çok uzadı... kimseyi inandırmak ya da bir şeyleri kanıtlamak gibi bir zorunluluğum bulunmuyor, ben yazacaklarımı yazdım, polemiğe girmeyeceğim *

ha bu arada ;

https://i.hizliresim.com/qWb7PB.jpg

hadi allah'a emanet *

...

Herkese iyi akşamlar, 2014 senesinde zorunlu iş gezim yüzünden güney afrika’ya yolumun düşmesi ve ardından yaşadığım olaylar silsilesini anlatacağım bu gece sizlere.

7 sene öncesine kadar inci sözlük yazarıydım, 2012 senesinin son çeyreğinde hesabımı bir daha girmemek üzere kapattım, bu hikâyem için de eski bir dosttan hesabını rica ettim o da sağ olsun beni kırmadı… uzun zamandır bu tür bir yazı yazmak aklımdaydı lakin fırsat bulamıyordum, bugüne nasipmiş.

hikâyemin özellikle okuyamamış, okuyup hayallerine ulaşamamış, pes etmiş, hevesi kırılmış, hayalleri olan lakin kendinde bu cesareti bulamayan arkadaşlara umut olması dileğiyle.

Not: Amacım tamamıyla geniş bir kitleye hitap etmek, o yüzden yazdıklarımı + oylayıp başlığa entry girerseniz daha çok kişiye ulaşmamıza vesile olmuş olursunuz, böylece bir çok kişi yazımdan faydalanmış olur, hızlı yazmaya çalışacağım, elimden geldiğince detaylara girmemeye çalışacağım…

şimdiden hepinize teşekkür ederim.