Rezervasyon uzun yazcam panpa

Bir bankta oturuyorsun yada bir durakta otobüs bekliyorsun. Sessizleşen dakikalar ama bir o kadar kaos yaratan bir gürültü var etrafta... Bakıyorsun ki yanında ki genç bir kız çocuğu yerde kanlar içinde, önünde bir otobüs onlarca insanla beraber yanıyor ve sen bankta oturarak öyle huzurlu hissediyorsun ki arkanı döndüğünde insanların kanlar içinde olduğunu gördüğün an kanamaya başlıyorsun. Kulaklarında büyük bir patlamadan oluşan çınlama sesi ve dayanamayan kulağın kanlar içinde kendini salı vermesi... Henüz hayatının baharında olan gençlerin o gün gülerek her şeye rağmen ilerleyen o gençlerin, çiftlerin, görmüş geçirmiş insanların yada yeni bir çiçek misali açı verecek bir can taşıyıcısının ölü olduğunu görüyorsun. Çıldırmak üzeresin kanlar içinde yatan o canların ne uğrana can verdiğini bu acıyı neden çektiklerini anlamakta zorlanıyorsun. O kadar öfkelisin ki sesin kıtaları, vurduğun yumruk tüm evreni titretecek güçte ama vurmuyorsun-vuramıyorsun. Koşuyorsun kendine neden sorusunu sorarken durmadan koşuyorsun, ardından karanlık bir sokağa sapıyorsun ve gördüğün şey karanlık zihinler tarafından tecavüze uğramış yerde kanlar içinde yatan bir kadın, aynı sokağın ilerisinde daha on altısında genç bir kız aynı durumda... O kadar öfkelisin ki çalan telefonları duyamıyorsun. Arayan biricik annen, baban,sevgilin, arkadaşın... Ama telefonu açamıyorsun seni bekleyen birilerinin olduğunu bildiğin halde açamıyorsun, ağlayamıyorsun,üzülemiyorsun, sevinemiyorsun... acaba öldüm mü? Öldük mü? Neden?