Adanalı olmak ayrıcalıktır.

Ayrıcalıktır adanalı olmak.

olmak adanalıdır ayrıcalık

acılıdır adanalı 1.5

Evet beyler burdaki ilk yazımı değişik insanları bir araya toplayan ilginç olaylarla gündemden düşmeyen insanın en doğal haliyle yaşayıp bunda bir kusur bulmayan şehrim Adanadan yaşadığım küçük bir olayı anlatmak istiyorum.
Bundan iki üç sene önce mahalleye yeni birileri taşınmıştı biz de adettendir yeni gelenlerin evine gidip bi ihtiyacı var mıdır yok mudur diye ziyaret edilir o arada da bi Süzeriz nasıl bir aile diye. Fazla uzatmak da istemiyorum, Dış görünüş olarak muhtaç bir aile gibi görünüyorlardi mahalle olarak da bunu benimsedik ne yapalim edelim derken aramızda uc bes para toplayip yardımcı olalim dedik yeni taşınmışlar illa ihtiyaçları vardır çünkü evlerinde yok denecek kadar az eşya vardı biz aramızda parayi denklestirdik bir hafta geçti tam ben elimde para zarfı tek basima gidiyorum mahalle adına verecem usulünce zile bastım kapıyı takım elbiseli bi adam açtı önce şaşırdım yanlis mi geldim diye doğru yerdeydim çünkü adamı hatırladım sadece bu takım elbise onda ne geziyor onu anlayamadım neyse o arada kısa sureli bi şok gecirdim içeri girdim ayakkabımi çıkaracaktim adam bana bakıp güldü utandım ama yine de çıkardım içeri girdiğimde sanki beş yıldızlı bi otelin kral dairesinde gibi hissettim elimdeki zarfı saklamaya çalışıyorum tabi bu ara da takım elbiseli adam sordu hayırdır delikanlı bu saatte neden burdasin dedi beynimden vurulmuşa döndüm hiç bir sey söyleyemedim boğazım düğümlendi meğerse adamların eşyası yeni gelmiş, zarfin icindeki para evin onundeki paspasin değeri kadar yoktu belki ama biz üzerimize düşeni yaptık Mahalle olarak da o parayı camiye verdik.

Evet beyler burdaki ilk yazımı değişik insanları bir araya toplayan ilginç olaylarla gündemden düşmeyen insanın en doğal haliyle yaşayıp bunda bir kusur bulmayan şehrim Adanadan yaşadığım küçük bir olayı anlatmak istiyorum.
Bundan iki üç sene önce mahalleye yeni birileri taşınmıştı biz de adettendir yeni gelenlerin evine gidip bi ihtiyacı var mıdır yok mudur diye ziyaret edilir o arada da bi Süzeriz nasıl bir aile diye. Fazla uzatmak da istemiyorum, Dış görünüş olarak muhtaç bir aile gibi görünüyorlardi mahalle olarak da bunu benimsedik ne yapalim edelim derken aramızda uc bes para toplayip yardımcı olalim dedik yeni taşınmışlar illa ihtiyaçları vardır çünkü evlerinde yok denecek kadar az eşya vardı biz aramızda parayi denklestirdik bir hafta geçti tam ben elimde para zarfı tek basima gidiyorum mahalle adına verecem usulünce zile bastım kapıyı takım elbiseli bi adam açtı önce şaşırdım yanlis mi geldim diye doğru yerdeydim çünkü adamı hatırladım sadece bu takım elbise onda ne geziyor onu anlayamadım neyse o arada kısa sureli bi şok gecirdim içeri girdim ayakkabımi çıkaracaktim adam bana bakıp güldü utandım ama yine de çıkardım içeri girdiğimde sanki beş yıldızlı bi otelin kral dairesinde gibi hissettim elimdeki zarfı saklamaya çalışıyorum tabi bu ara da takım elbiseli adam sordu hayırdır delikanlı bu saatte neden burdasin dedi beynimden vurulmuşa döndüm hiç bir sey söyleyemedim boğazım düğümlendi meğerse adamların eşyası yeni gelmiş, zarfin icindeki para evin onundeki paspasin değeri kadar yoktu belki ama biz üzerimize düşeni yaptık Mahalle olarak da o parayı camiye verdik.

Adana da sıradan bir gün *

iyice poku çıktı bu işin

Başka memlekette yaşayamam..

Adana geri döndü