ve silahı kadına verdi, vur beni! diye bağırdı ona.

arkasını dönüp yürümeye devam etti ve o sesi duydu

'tık'...

döndü ve,

işte şimdi öldürdün beni, dedi.

bunu dediği anda, soğuk namlunun kadının kafasında olduğunu gördü ve sesi bi' anlık da olsa kesildi.

kadın, ben seni çoktan öldürdüm!

Dedi

iki ölü insan vardı karşı karşıya ve birbirlerine bakıyorlardı.

nefes alan iki ölü insan..

adam kadının yeşil gözlerinde bi' an kayboldu ve tekrar arkasını döndü.

sahi, dedi kadın, cidden beğendin mi kıyafetimi?

gecenin başı hayal meyal aklındaydı adamın, bu kadar alkol ile

hiçbir ölü ayakta duramazdı bile.

gıcık tutmuştu adamı, sesini düzeltmeden konuşmaya başladıysa da nafile..

bir - iki öksürdü.

kadına bakarmış gibi sağına baktı, evet, fena değildi.

Diyebildi

yıllar geçti ama hala duygusuzsun, diyerek burnundan sert bir nefes verdi kadın.

sinir bozucuydu.

adam alnından başlayarak sol elini tüm yüzünde gezdirdi yıkarmış gibi, yorgunum, sonra konuşalım dedi.

kadın silahı adama doğrultup, hayır şimdi, diye bağırdı.

adam kadına döndü, gözleri yerdeydi, ne o beni vuracak mısın? dedi alaylı bi' tavırla.

yüzüme bakmaya korkuyorsun, diye çıkıştı kadın.

adam ne yani sen korkmuyor musun, diyince

tabanca yavaşça aşağı indi ve topuk sesleri gittikçe adama yaklaştı.

bu hikaye de sıktı, talep gelirse devam ederim

göz göze geldiler işte.

en son bu olduğunda kıyamet kopmuştu.

yine öyle bi' gürültü beklediler, olmadı..

kadın dudaklarıyla adama doğru yaklaştı

titriyordu adamın dudakları.

sonra "dur" diyebildi ancak, bir gecede bu kadar risk yeter..

iyi ama bu iki aşık neyden korkuyordu ki? zaten ölülerdi?

kadın geri çekildi ve kendini bi' fahişe gibi hissetti, sağ elinin işaret ve orta parmaklarının ucuyla dudaklarını baştan sola gezdi.

daha önce kimseyi öpmedim biliyor musun, dedi..

yıllar önce, diye mırıldandı kadın.

yıllar önce ilk geldiğin zamanı hatırlıyor musun?

16 yaşında birer çocuktuk.

adam, ankara her zamankinden daha güzeldi diyebildi.

yakışıklıydı, dedi kadın.

adam kadının yüzüne bakabiliyordu artık, gamzelerin hala var mı diye sormuş bulundu..

bilmem, uzun zamandır gülümsemiyorum dedi kadın.

adam gülümsedi ve ayağa kalktı

yorgun ve eskisi gibi genç olmayan elleriyle tuttu kadının ellerinden ve gözlerine baktı,

neden ölmemi istedin?

kadın, sana ben gelmesem onlar gelecekti, ben bir odada hapsolmuşken onlar seni öldürecekti.

sen de "ben vururum" diye kandırdın onları öyle mi? diye çıkıştı adam.

seni vuracağım! diye bağırdı kadın yeşil gözlerini adamdan kaçırarak.

kimseyi kandırmadım.

gözlerime bak! diye kükredi adam.

kadın, biliyorsun bakamıyordum gözlerine dedi sessizce.

ikisinin de gözleri doldu.

mermileri mi istiyorsun, diyerek elini cebine attı adam.

kadın, evet ver onları bana, lütfen, dedi.

cebindeki tüm mermileri çıkardı adam, 17 mermi vardı, birini sağ eline alıp diğerlerini odadaki pencereden denize fırlattı.

kadına verdi, kadın mermiyi aldı, peki öyleyse dedi.

kimse bekleyemezdi, er ya da geç o kapı açılacaktı ve bu iki insanın aslında ölü olduğunu göremeyeceklerdi, bir de onlar vuracaktı.

mermiyi namluya sürmesini bekledi adam, var mı son diyeceğin bi şey dedi kadına gülerek..

kadın kahpe bir hayatın ardından ne olabilir ki diyecek, seviyorum ulan seni öküz! diyiverdi, öküz derdi eskiden..

kadınımsın sen de.. diyecek oldu veya başka bi paralel evrende söyledi bunu ama şu an sadece yutkundu, gülümsedi, diz çöktü.

başını yukarı kaldırdığında farketti ki namlu yine kadının şakağına dayalı..

kadın terlemeye başladı, az önceki kadar serin olamıyordu ve bu sefer öleceğinden emindi, işaret parmağı tetiği okşuyordu ve tırtıklı bi' tetikti bu..

Son hatırlayacağı şey bu olamazdı.

gözleri kapalıydı ve tetiğe basmaktan vazgeçti.

adam bunu bilmiyordu ve ayağa kalktı, tam o sırada kadın ile gözgöze geldiler ve zaman durdu, tabanca kadının sağ elindeydi.

adam sağ elini kadının beline atıp, sol eliyle tabancanın namlusunu yukarı doğru tuttu.

böylece duruyorlardı..

Gözler birbirinden hiç ayrılmadı ve bu hayatlarındaki en uzun bakışmalarıydı, kadın gülümsedi.

adamınsa gözlerinin içi gülüyordu, gamzelerin hala duruyormuş dedi.

bi' anda silah patladı.

okuyan var mı bilmiyorum ama hikayeyi gece tamamlarım, normalde kafamdakiler çok daha uzun ama 2 parta biter herhalde

dışarıda, kocaman bir kalabalık vardı

bi' adam, sevgilim! diye haykırarak sese doğru koştu, arkasından ufak bi' bölük takip ediyordu.

sesin geldiği kapıyı zorladılar, bağıran adam eşim içeride, kırın bu kapıyı diye bağırdı yeniden..

kadın içeriden seslendi, sakin olun açıyorum kapıyı, diye.

herkes derin bi' oh çekti.

kapıdan ikisi el ele çıktı.

oh çeken herkesin rahatlığı kursağında kalmıştı.

kadının eşi, noluyor lan burada, diye hiddetlendi, öldürürüm ulan! diye bağırdı.

adam, gülmeyi severdi, her şeyi dalgaya almayı ve pozitif bakmayı bilirdi, tutmaya çalıştı fakat güldüğü anlaşıldı.

onlar ölmeye çıkmışlardı, çünkü hayatta mutlu olamazlardı.

son kez birbirlerine baktılar,

kadının eşi elini beline attı, herkes o sırada tabancalarını çıkardı.

eşi belinde silahını bulamadı, adam bu sefer doğrudan güldü.